Nie. Nie będę analizować zapisów Biblii. MIty hebrajskie bowiem ukryte zostały poza naszą Świętą Księgą w różnych tekstach rabinicznych. Jednak dzięki pracy Raphaela Patai i Roberta Gravesa zostały zebrane w książce Hebrew Myts. The Book of Genesis i wydane w 1963 roku.

Popaptrzmy więc na rabiniczne teksty dotyczące potopu, ktory miał miejsce w niecce Morza Czarnego około 7600 lat temu.

Ostrzeżony przez Boga przed nadchodzącym Potopem Noe rozpowszechnił wiadomość wśród ludzi wszędzie, dokądkolwiek zawędrował, nawołując do okazywania skruchy. Chociaż jego słowa paliły jak pochodnie, ludzie szydzili: "Co to za Potop? Jeśli to potop ognia, amy atita, ktory chroni przed ogniem, jeśli to potop wody, mamy żelazne płyty, które powstrzymają każdy strumień wytryskujący z ziemi. Przeciwko wodzie z nieba możemy użyć aqueb". Noe ostrzegał: "Ale Bóg ześle wody wrzące wprost pod waszymi stopami!". Oni chełpioli się: "Obojętne jak wielki będzie ten potop, my jesteśmy tacy wysocy, że nie sięgnie naszych szyi, a jeśli on otworzy zawory Tehom, zatkamy je podeszwami". [..]

Dalej następuje opis budowy Arki, który niewiele różni się od wesji Biblijnej.

Zadrżała ziemia, zatrzęsły się jej podstawy, pociemniało słońce, mognęła błyskawica, huknął grzmot i ogłuszający głos, jakiego nie słyszano nigdy przedtem, rozległ się po górach i dolinach. W ten sposób Bóg probował przestraszyć złoczyńców, by zmusić ich do okazania skruchy - lecz na próżno. Z dwóch żywioów wybrał wodę, nie ogień, jako odpowiednią karę za ich niesłychane występki i otworzyłzawory niebios usunąszy dwie Plejady. W ten sposób Wyższe i Niższe Wody - męski i żeńskie elementy Tehom, które Bóg rozdzielił w dniu Stowrzenia - połączyły się znów i zniszczyły świat w kosmicznym uścisku.

Potop zaczął się siedemnstaego dnia drugiego miesiąca, Noe miał wówczas sześćset lat. On i jego rodzina weszli w oznaczonym czasie do arki, a sam Bóg zaryglował za nimi drzwi. Noe wciąż nie mógł uwierzyć, że Bóg chce zniszczyć tak wspaniałe dzieło, i dlatego zwlekał aż do chwili, gdy fale zaczęły chlupotać wokół jego kostek.

Potoki wody zalały raptownie całą ziemię. Siedemset tysięcy złoczyńcow zgromadziło się wokół arki krzycząc "Noe, otwórz drzwi i pozwól nam wejść!" Noe zawołał ze środka "Czyż nie nakłaniałem was do okazania skruchy przez sto dwadzieścia lat, a wy nie słychaliście?" "Teraz żałujemy" - odpowiedzieli. "Za późno" - odparł Noe. Próbo0wali zatem wyważyć drzwi i omal nie przewrócili arki, lecz zgraja odrzuconych wilków, lwów i niedźwiedzi, które również usiłowały wedrzećsiędo środka, rozszarpała setki z nich na strzępy, a pozoastałych rozpędziła. Kiedy podniosły się Niższe Wody Tehom, złoczyńcy najpierw rzucili dzieci do źródeł, w nadziei, że zatamują ich wypływ, a sami wspięli sięna drzewa i wzgórza. Zerwała się ulewa i wkrótce szalająca powódź uniosła arkę, która dryfowała piętnaście łokci ponad najwyższymi szczytami tak wsztrąsana falami, że wszystkich w środku rzucało tam i spowrotem - jak fasolę w gotującym się garnku. Niektórzy powiadają, że Bog podgrzał Potop w płomieniach Dołu i ukarała rażącą niegodziwość wrzącą wodą, albo też, że spuścił deszcz ognia na złoczyńców, lub że pozwolił drapieżnym ptakom wydłubać icm oczy, kiedy płynęli. [...]

Kiedy upłynęło dni sto i pięćdziesiąt - choć niektórzy twierdzą, że czterdzieści - Bóg zamknął zawory nieba dwiema gwiazdami zabranymi Wielkiej Niedźwiedzicy, która do tej pory ściga nocą Plejady mrucząc: "Oddaj moje gwiazdy!". Następnie wysłał wiatr, który zepchnął wody Tehom, aż przelały się przez krawędź ziemi. Potop z wolna ustawał. Siódmego dnia siódmego miesiąca arka Noego osiadła w końcu na górze Ararat. PIerwszego dnia dziesiątego miesiąca ukazały się wierzchołki innych gór.

Tradycja rabiniczna opiera się na mitach sumeryjskich. Te zaś opisywały wydarzenia mające miejsce około dwa tysiące lat wcześniej niż początki Sumeru. Z tekstu tego wynika, że ludzie zamieszkujący niziny w miejscu późniejszego Morza Czarnego byli ostrzegani o niebezpieczeństwie, które może nadejść w najbliższej przyszłości. Pewnie niektórzy kupcy podróżowali wzdłuż zalewanego przez Dardanele Morza Marmara i zdawali sobie sprawę, że po zbierajce się tam wody mogą w każdej chwili zacząć się przelewać przez Bosfor. Ale ponieważ było to zjawisko mocno rozłożone w czasie większość mieszkańców czarnomorskiego szelfu lekcewarzyła ostrzeżenia. Wydarzyło się jednak coś, czego William Ryan i Walter Pittman nie zwięli pod uwagę. Zgodnie z mitem Bóg usunął dwie Plejady. Opis ten sugeruje, że doszło do upadku meteorytu (lub nawet dwu) właśnie w rejonie Bosforu, który to upadek ostatecznie przerwał barierę oddzielającą Górne Wody (morskie)  od Dolnych Wód (słodkich). Upadek meteorytu sposodował więc nagłe zatopienie terenów znajdujących się przy samym Bosforze i wywołał falę tsunami, ktora mogła ponieść arkę wraz z Noem aż do Kaukazu.

---

tagi: potop  mitologia  antyk 

	Pioter
	3 czerwca 2023 06:11

16     1449    8 zaloguj sie by polubić