"Cofnijmy się jednak trochę w czasie. W 1013 roku Bolesław Chrobry w ramach układów pokojowych po nieudanym przejęciu pełni władzy cesarskiej w Rzeszy postanawia koronować swojego syna na władcę Polski oraz ożenić go z wnuczką Ottona II. To była cena, którą musiał zapłacić Henryk II za możliwość dopełnienia koronacji cesarskiej w Rzymie. Po śmierci Bolesława w 1025 roku sytuacja była już inna. Zarówno Henryk jak i Bolesław zmarli mniej więcej w tym samym czasie (1024 i 1025), więc tron cesarski został opróżniony. W szranki stanęli wówczas Konrad (prawnuk Ottona I) oraz Mieszko (mąż siostry Ottona III)."

A istnieją jakieś dokumenta z tamtego okresu o dziedziczeniu? Bo to trochę przypomina walkę dwóch Szwedów podczas potopu.

Wystarczy prawo salickie do dziedziczenia praw tronu. Wszyscy wywodzić się mieli z linii Karola Wielkiego, przy czym małżeństwo  też dawało takie same prawo jak urodzenie.

No tak....a o Agaune cicho sza...tam chciał się schronić św. Zygmunt, ale tuż przed klasztorem został pochwycony. Przecież te historie były znane i przekazywane z ojca na syna wszystkim Piastowiczom.

I tak na marginesie - Ian Wood podobnie jak Strzelczyk umniejsza rangę kroniki św. Grzegorza z Tours, pisząc ze trzeba ją traktować jako drugirzędne źródło historyczne. Ale parafoksem jest to, że praktycznie navkażdej stronie, przez pierwsze 100 stron, posługuje się faktami z tegoż św. Grzegorza. Ale co ciekawe, podając fakty zmienia ich interpretację właśnie dlatego, że kronika nie jest dość dokładna, tj. rozjeżdża się w wirlu miejscach. No i ja sobie tak myślę teraz, czy św. Grzegorz był niechlujem czy coś innego tu jest? I mam podejrzenia - i to dość mocne - że ktoś (z Merowingów) zrobił zmyślone wstawki, przez co kronika wydaje się być trochę niekompatybilna. Bo główną osią przekazu tej kroniki jest to, że Chlodwig był władcą katolickim. Ale już sam aitor Ian Wood podaje fakty, ktore sugerują, a nawet czynią to mocno prawdopodobnym, że Chlodwig albo w ogóle nie był ochrzczony (legenda o chrzcie została spreparowana) albo został katolikiem z czystego wyrachowania. Bo biskupi mi ciąglevprzypominali o powinności wypełnienia obowiązku. Jakiego obowiązku? Katolika? Przecież nowo nawróconemu nie trzeba tego przypominać - jest gorliwy. A więc w grę wchodziły jakieś zovowiazania wobec KK w zamian za popieranie go, pomimo bycia nieochrzczonym (w końcu miał żonę katoliczkę....i przez to pretensje do władzy nad Burgundią). I. Wood dziwi się tez, że ostatnie lata panowania Chlodwiga to lata walk z książetami frankjiskimi - lokalnymi władcami. Dziwne to jest, bo wszyscy władcy zaczynają ekspansje dopieto PO rozprawieniu się z wewnętrzną konkurencją/opozycją. A u Chlodwiga było akurat dziwnie inaczej. Coś go przymusiło do odpuszczenia sobie konkurencji i ruszenia na podbój Akwitanii. Ta okolicznośc jest pośrednim dowodem, że Frankowie nie byli katolikami, a nawet nie byli arianami. Byli tak jak Sasi korsarzami (i stąd często ich mylono z Sasami), łupiacymi i kontrolujacym8 wybrzeża Anglii, Fryzji i płn. Galii.

PS. Godomar, co spuscił łomot Frankom i Ostrogotom, był brstem św. Zygmunta, a nie synem...sorry za pomylenie.

Z tym pojmaniem Mieszka II jest trochę analogii z pojmaniem św. Zygmunta. Zygmunt w ramach pokuty za synobójstwo idzie - bez eskorty zapewne - do klasztoru Agaune, a tam tuż przed tym klasztorem czekają na niego kaci. Cóż za zbieg okoliczności! I to samo z Mieszkiem II. Może Czesi obiecywali mu unię przeciw Niemcom? A on tam pojechał dogadywac szczegóły i klops. 

Zawsze padamy ofiarą intryg i prowokacji. Bo nie wierzę, że konflikt św. Zygmunta ze swym synem nie został zaaranżowany przez Olimpijczyków. Bo sam Chlodwig miał pierworodnego Teuderyka I z pierwszej żony, a oprócz tego dwóch synów z drugiej zony. I co? Pozabijali się? Nie. Teuderyk był lojalny wobec Chlodwiga i ojciec powierzył mu dowodztwo nad wojskiem. To samo u nas za Mieszka I. Chrobry był pierworodnym z Dobrawy i co? Został zabity? Nie. Bo z natury pierworodny, nawet gdy jest macocha i bracia przyrodni, chce pokazać ojcu, jaki jest lojalny wobec niego. I trzeba zwyczajnie namowić takiego syna, aby zaczął zachowywać się nielojalnie. 

Doczytałem, że najstarszy rękopis ",Historii.." św. Grzegorza z Tours zawiera  jedynie streszczenie pierwszych sześciu ksiąg. Ciekawe, co z tego "streszczenia" zostało pominięte...:)?

Takie, jakie niosło za sobą fundowanie klasztorów benedyktyńskich - szkolnictwo łacińskie na dość przyzwoitym poziomie (w tym kopiowanie ksiąg); gospodarka rolna i hodowla; winarstwo; produkcja tkanin (len i wełna); serowarstwo; budowle kamienne; złotnictwo; rzeźba; malarstwo.... oraz bankiestwo i kadra menadżerska.

Co do wielkości kapitału to na razie informacji brak. Chyba, że jakieś dokumenty są zachowane w Cluny lub Watykanie.

Po drugiej ekskomunice Henryka IV w 1080 św Grzegorz VII pisze do Biskupa Metzu że ekskomunikawal/detronizowal Henryka m.in. dlatego że był heretykiem i z heretykami kolaborował. Grzegorz nie dopowiada jaka to herezja jakby to było czymś oczywistym. Historycy oczywiscie pomijają ten wątek. Tymczasem dla  Grzegorza heretycy to jednocześnie ci którzy doprowadzili do rozlewu krwi w Cesarstwie. Dla niego herezja i walka/przelew krwi o wladze to sprawy ściśle powiązane. To chyba wtedy podwykonawcy olimpu zorientowali się ze z Koscilem nie ma żartów. Obiecali coś Giscardowi za zlupienie Rzymu I kompromitacje Grzegorza. I zabrali sie za poprawianie kronik.

W zasadzie korzystał chyba tylko z legendy - że był mnichem w Cluny przez siedem lat.

Cluny to Burgundia-Franche-Comte. Agaune to obecnie Szwajcaria przy granicy z Francją. Na mapie oba klssztory są blisko siebie. Kazimierz Odnowiciel z pewnością i tam w Agaune był. 

Rozmowy z arabskimi kupcami mógł prowadzić też w tamtym rejonie południowo-wschodniej Francji. Kordoba miała swoją sieć przedstawicieli handlowych  we Francji na pewno.

Najśmieszniejsze jest to, że "miedźwiedzie" chcąc się popisać znajomością jak największej liczby faktów, z jak największej liczby dostępnych im źródeł, nie dbają o spójność treści i pomimo brnięcia w swoje własne, fantastyczne interpretacje, mimowolnie pomagają nam ustalić najbardziej prawdopodobną wersję zdarzeń...:). A co więcej Ian Wood "pomógł" mi odkryć skąd ta awersja do kroniki św. Grzegorza z Tours - po prostu oni "miedźwiedzie" wiedzą, że ta kronika została "poprawiona" przez Merowingów. Nie powiedzą tego wprost, bo wtedy powstaje pytanie, czy inne źródła też nie zostały "poprawione" albo "streszczone". A to już pachnie piłowaniem gałęzi, na której się siedzi. No ale zbierając do lupy te wszystkie źródła można jednak zrobić jakąś sensowną syntezę, bo nie było wtedy jednego globalnego cenzora-koordynatora. 

Swoją drogą Paweł Diakon wprost napisał, że Longobardów do Iralii sprowadził Narses (eunuch-wódz Justniana Wielkiego), który korzystał z ich usług już podczas Wojny Gockiej, a później się "obraził" za odstawienie jego wybitnej osoby. A Strzelczyk i inni nadal swoje. Co za łby!

Całe szczęście. Bo dziś inaczej Coryllus inaczej by pisał o np. Krucjacie Dziecięcej. A do mnie nikt by nie podszedł i nie powiedział mi -"Jak pan ładnie mówisz po polsku!". 

Jest jeszcze jedna sprawa. W 1032 roku zmarł król Burgundii Rudolf III Próżniak. Znacznie wcześniej (1006) zawarł on z cesarzem Henrykiem układ na przeżycie, o ile nie będą mieli męskich potomków. Henryk zmarł w 1024, ale Rudolf po tytuł cesarski chyba nawet nie próbował sięgać - nie przy takich konkurentach. Na nim jednak wygasała panująca w Burgundii dynastia i trzeba było pewne sprawy uporządkować. Mnich Herman z klasztoru w Reichenau zapisał te sprawy tak: Umarł Rudolf, leniwy król Burgundii; Koronę i symbole władzy jego imperium przywiózł cesarzowi Konradowi Seliger. Kim był ten cały Seliger na chwilę obecna jeszcze nie wiem.

Aha. Ten przydomek Mnich zmieniono dopiero w XIX wieku. Legendę zaś, którą od przydomka urobiono gdzieś około XIII/XIV wieku, pozostawiono. I teraz siedzą mediewiści w rozkroku i nic sensownego im w początkach panowania Kazimierza nie wychodzi.

Czyli Mieszko II zdaeał sobie doskonale sprawę z kim i o co walczy. I wiedział, że życie jego syna jest w niebezpieczeństwie. A nam niemiecka propaganda, tłoczona przez polskich "medźwiedziów", mówi że Mieszko II był slabym królem, że sobie nie radził, że był do niczego, że wojsko za dużo kosztowało, że podatki hyły za wysokie i że lud mu się zbuntował. A oni Niemcy nic z tym nie mają wspólnego, bo i to Czesi go uwięzili i wykastrowali. A tak poza tym odbudowa Polski to zasługa Niemców, bo to oni wysłali Kazimierza do Polski, aby ratował kraj. To oni-Niemcy sypnęli pieniędzmy. To oni-Niemcy wspierali Kazimierza, bo to był ich niemiecki książę, wnuk cesarza. I tak naprawdę to teraz my powinniśmy się odwdzięczyć Niemcom za to dobrodziejstwo, a nie żądać jakiś odszkodowań za jakąś wojnę. Jesteśmy po prostu warchołami i ludzmi bez serca.

Nie sprawdziłem chronologii. Rzeczywiście trudno to przypasować. Opisałem tylko sposoby działania w tamtym okresie.

Chodzi mi tylko o to, że rozpoczęcie formacji zakonnej w tamtym okresie samo w sobie nie wykluczało i nie zamykało startu w świat polityki a mogło w określonych sytuacjach dawać różne bonusy.

Jeśli rzeczywiście po 1034 roku był w Cluny, znaczy się, że samo opactwo dawało gwarancje Kazimierzowi na czas rokowań o tron burgundzki i świadczy to o potędze wpływów ówczesnych opatów. Nie wierzę bowiem, żeby w tej sprawie opaci z Cluny nie mieli własnego zdania.

Czyli najazd Brzetysława był elementem burgundzkich negocjacji Niemców z Kazimierzem. Chciał za dużo wg Niemców i chcieli go zmiękczyć. Tak to chyba wychodzi

To był francuski Watykan.

Kapitalny  wpis...

...  i  ,,dyskusja,,  pod  wpisem,...  dzieki  !!!

Dziękuję

Nic jednak na chwilę obecną nie wiemy o takiej misji. Głównie dlatego, że nikt z mediewistów nie interesował się zawartością archiwów arabskich tego okresu. Interesowały ich jedynie wcześniejsze zapiski.

Może nie znają języków ?

Nie ruszając się z miejsca, miałem okazję spotkać człowieka, który morza śródziemnego znał języki i jeden więcej.

Tak. Burgundia była "okresowo" podbijana przez Franków, ale zawsze nietrwale. Dopiero w XVIw udało się Francuzom podbić Burgundię trwale...tzn. trwa to już nieprzerwanie 500 lat.

Burgundowie to odłam Wandalów. Wszyscy historycy podkreślają, że nie było żadnego innego, tak lojalnego wobec Rzymu  "ludu barbarzyńskiego", jak Burgundowie. I sami Burgundowie szczycili się taką postawą.