W końcu o tym wiedzieli już Sargon Wielki czy Zeus. I niezwykle trudno znaleść wcześniejsze wersje historii.

Wszystkiego nie byli jednak w stanie pozmieniać i unieważnić. Coś na pewno zostało przeoczone.

Widać, że sympatie fałszerzy leżały po stronie optymatów, a nie popularów. Przywódcą popularów był m.in. Juliusz Cezar, co to zholokaustował Gallów. Mamy więc wskazówkę, że fałszerz robił wstawki na zlecenie Merowingów, którzy sobie dorobili rodowód gallijski (choć to semici z Fenicji). No ale ta sama grupa kapitałowa, więc w sumie wszystko w rodzinie.

Skoro Teutoni to Gallowie, to mamy kolejny dowód, że Niemcy koniecznie chcieli zawłaszczyć sobie dziedzictwo frankijskie i wykazać, że oni są tak samo "starożytni". Ale że ciągle odwołują się do Sasóq, którzy w VIIw. podbili cały teren między Renem a Łabą, to im się nic nie spina i goły tyłek wystaje z tej dziury w spodniach. 

Według Cycerona Historia magistra vitae est. Nauczycielka naucza jak ma być tu i teraz, a nie jak wtedy było.

Te wojny domowe to był skutek wcześniejszego, prawie jednoczesnego zdewastowania, trzech miast: Kartaginy, Koryntu oraz Numancji.

No przecież. Po to odwraca się kamienie. W takich momentach następuje jakby zamknięcie okręgu (może spirali?). Historyk "źródłowy" kreuje fakty na nauki jak ma być. Potem kolejny historyk "aktualizuje" nie tylko jak ma być, ale także jak było. Wreszcie któryś zadaje sobie pytanie, a jak było?

Wtedy wstają szeregi historyków do walki ad personam. Know-how dopracowane pod oskarżeniami o tzw. rewizjonizm.

PS.: Piszę to pod wrażeniem przypadkowo natrafionej analizy (sory za ten krótki oftop) bitwy pod Budziszynem 2 Armi WP (tej idącej od wschodu). Autor analizy udowodnił treść i celowe ukrycie rozkazu sowieckiego dowódcy frontu (Koniewa), który to rozkaz doprowadził do masakry, o którą obwiniono wyłącznie nałoga i skądinad zbrodzienia Świerczewskiego. Cele i metody fałszu nie zmieniają się nawet w historii najnowszej.

O zniszczeniu Numancji nic nie wiemy pewnie dlatego, że dokonali tego "tchórzliwi" Wandalowie jako sprzymierzeńcy Rzymu. O Wandalach "zaginęło" wszystko....nawet zachowany nagrobek wandalskiego żołnierza - nomen omen - znajdujacy się w Hiszpanii, przerobili na nagrobek kucharza.

No ale to uwzięcie się na Wandalów świadczy, że oni byli tymi najgorszymi orkami w opinii Olimpijczykow. I myślę, że jakiś trzon elitarny armii rzymskiej to mogli byc owi Lugi czyli Wandalowie. Bo tak się akurat składa, że po tych wojnach punickich Wandalowie mocno się okopali między Łabą a Wisłą. I nawet mocne dozbrojenie Gotów nie za wiele się zdało i Wandalowie kontrolowali tzw. Szlak Bursztynowy.

Kartagina np. miała w swej armii też elitę obcoplemienną - Libijczyków. 

A propos Kraka. Czesi nazwę gór Karkonosze wywodzą od Krakonosza..

Tak więc widzę związek pomiędzy ostatecznym zniszczeniem Kartaginy i tych dwóch miast, a pojawieniem się Wandalów nad Odrą i Wisłą (Erydanem). Byc może z pomocą rzymskich legionów jako nagroda za pomoc w walkach w Afryce i płd. Europie ( lub chocby samym dozbrojeniem itp). No i to późniejsze przekierowanie Wandalów do Hiszpanii i Afryki to po prostu wysłanie wojsk, które na tym terenie już walczyły, a wiec go znają. Tradycja to ważna rzecz nawet dziś.

Możliwe. Zobaczymy co uda się wycinąć z tej antycznej układanki.

Coś na ten temat powiedzieli by pewnie Hermann von  Salza lub cesarz Fryderyk II

To jest podobne do hitchhiking to Perpignian z tomu Alexandra.

A tu proszę tylko 65 km w drugą stronę z Perpignian do Narbonne .

P.S.

po drodze jest odgałęzienie do Carcassonne, Occitanie.

Właśnie...też sobie tak skojarzyłem...:). Wariat. Zresztą i słowo "Lugi" po włosku nrzmi bardzo podobnie jak po polsku "ludzi". Cxyli Wandalowie nazwali siebie "ludźmi/ludzie"...zaczynam powoli wątpic czy ten nasz słowiański język to na pewno wziął się od Wenedów. Bi może się okazac, że Wandalowie mówili bardzo podobnym językiem, a może nawet podobniejszym....:)...od Słowian Połabskich i Czechów.

I od razu to słowo lugi/ludzi/ludzie powiązałem z...Alamanami, bo ta nazwa oznacza "wszyscy ludzie" albo po prostu "dużą ilość ludzi". Zdaję sobie sprawę, że Alamanów nazywa się Germanami, ale Wandalów też. No i Alanowie mają nazwę bardzo podobną do Alamanów, a w końcu Alanowie to jakiś lud pokrewny Wandalom (przecież to, że razem wyprawili się w "tour de france" a zaraz potem w "vuelta españa" nie było przypadkowym wydarzeniem).

Cxytam teraz w amgielskiej wiki o tym Viriatusie. Chłop stosował tsktykę walk partyzanckich, taka wojna hybrydowa. Napusali, że w 1000 ludzi powstrzymał armie rzymską liczacą 10000. I co lepsze 4000 z tych 10000 zabił. Niezły wariat. Ale w końcu załatwili go podstępem. Wysłali Rzymianie do niego ambasadora (tak napisali w wiki), aby zaerzeć z nim pokój. A potem po rozmowach tenże ambasdor wrócił w nocy do obozu Viriatusa i podczas snu go zabił. Ovzywiście nic nie napisali, jak to było możliwe dostać się do śpiącego wodza w nocy. Ot normalka, że spał bez straży...:). No ale wiki tylko taktownie milczy o szczegółach. To my musimy się domyślić jak tam było i ile i komu ten ambasador zapłacił. 

Dobre.

Aż strach pytać, jak inni sąsiedzi zaczną a po ...

i tak dalej.

Równie dobrze może być jak z Fantazją, Mecenasem czy innymi słowami, które powstawły własnie od imion.

Skąd pochodzą...sorry za literówkę

dutch, deutch, teut-, tauta (po łotewsku lud, naród) stąd tautieszi - rodacy; skoro najczęściej, gdy w łotewskim jest "au", to w polskim jest "u", więc wychodzi: tutaj, tutejsi. Może takie jest znaczenie tych wszystkich słów?

Podobnie słowo "ludzie", po łotewski "laudis", po grecku podobnie (stąd słowo "liturgia"). Być może "Latvija", "Lietuva" i także "Lugi" mają ten sam rdzeń oznaczający ludzi?

"Wandal" też może mieć jakiś określone znaczenie, związane z wodą: po litewsku vandens (-ens to końcówka w mianowniku, zdaje się) to jest woda. Trzeba by napisać tekst o wodzie, jak słowa typu woda, rzeka itp. są obecne i podobne od dawna w wielu językach.

Nie chodzi o 100% zgodność zapisu, czy brzmienia, bo wtedy tym byśmy się zajmowali, a nie wodą jako taką :)

Chodzi zaś o to, że tę naszą rzeczywistą, pluskającą i płynącą wodę wyraża się w różnych językach zbiorem słów bardzo podobnych. Chodzi o ten zbiór słów i przyczynę tego, czyli że ludzie na rozległym terytorium posługiwali się tym samym (w dużej mierze) zbiorem słów dotyczących jednej rzeczy.