Oddajmy najpierw głos Orozjuszowi:

Obowiązek prowadzenia dalszej wojny przypadł w udziale Regulusowi. Wyruszył on z wojskiem i rozbił obóz niedaleko rzeki Bargady. Wielu żołnierzy, którzy weszli do rzeki, aby zaopatrzyć się w wodę, zostało pożartych przez olbrzymiego węża. Wówczas Regulus zebrał wojsko i ruszył przeciwko tej bestii. Na nic jednak były oszczepy i wszelkiego rodzaju pociski, które były na nią rzucane, bo nawet kiedy trafiono w skorupę utworzoną przez pochyloną osłonę, oszczepy ślizgały siępo olbrzymich łuskach, odrzucane przez bestię dość niespodziewanie i nie mogły jej zadać choćby małej rany. Widząc jak wielka liczba żołnierzy była rozszarpana przez zęby węża lub też powalona szaleńczymi atakami bestii, albo omdlewająca od jej śmierdzącego oddechu, Regulus wprowadził do akcji rzucające pociski machiny, które uderzając kamieniami tak wielkimi jak koła młyńskie w grzbiet bestii, skruszyły przegub jej ciała. Taka jest bowiem natura węża, który zda się pozbawiony nóg, uzbrojony jest w łuski i żebra, które rozłożone są jednakowo od karku aż po brzuch, i które podczas ruchu służą albo za paznokcie, albo za łapy. Wąż różni się od robaka, który nie poasiada kręgosłupa i może poruszać się po linii prostej kurcząc i rozciągając za każdym posunięciem części swojego ciała. Wąż obraca się dookoła swoich boków i napina je na przemian w taki sposób, że zakrzywiając zewnętrznie kręgosłup, potrafi naciągnąćsztywno szkielet żeber, na którego szczycie natura umieściła służące mu za pazury łuski. Powtarzając notorycznie te ruchy potrafi nie tylko pełzać po powierzchni płaskiej, ale umie też wspinać się, gdyż wyposażony jest, jak byśmy to powiedzieli, w tyle łap ile jest żeber, Taka budowa sprawia, że każda część ciała, od brzucha aż po głowę, w którą zwierze zostanie zranione, będzie sparaliżowana i nie będzie ona w stanie poruszać się. Obojętne, w które miejsce zostanie ugodzony, skruszony zostanie kręgosłup sprawiający, że poruszająsiężebra i całe ciało. Z tego to powodu również ten wąż, któremu przez tak długi czas żaden oszczep nie mógł sprawić krzywdy, został unieruchomiony uderzeniem kamienia. Rzymianie mogli go wówczas łatwo otoczyć i zabić przy pomocy broni. Jego skóra, licząca jak mówiono, sto dwadzieścia stóp, zostałą przewieziona do Rzymu i przez jakiś czas wzbudzała zdumienie wszystkich.

Opis tej walki Regulusa z wężem znajduje się u wszystkich antycznych autorów opisujących Wojny Punickie. Najwięcej szczegółów akurat podał nam Orozjusz, ale ten akurat prócz rzymskich źródeł korzystał także ze źródeł kartagińskich. Wydarzenie to mialo miejsce w roku 484 od założenia Rzymu (czyli w roku 269 pne).

Początkowo myślałem, że opis ten jest tylko alegorycznym opisem walki z toczonej przez Regulusa z kimś z Wężowego Plemienia. Jest jednak mały problem. Antyczne, czy nawet średniowieczne źródła zawsze w takim przypadku podają imię przeciwnika. Ta bestia pokonana przez Regulusa żadnego imienia jednak nie miała. Wychodziłoby więc na to, że był to tylko przerośnięty gad.

Tylko jaki? Pyton siatkowany, który może zamieszkiwać tamte rejony, osiąga do 10 m długości. Nawet prehistoryczny Titanboa (z Kolumbii) zdaniem naszych paleontologów osiągał tylko 15 m długości. Ten pokonany nad rzeką Bargady w pobliżu Kartaginy przez Regulusa miałby gdzieś około 30 m długości.

I powstaje wobec tego pytanie. Dlaczego jeszcze w żadnym filmie o antyku tego ciekawego motywu nie wykorzystano?

---

tagi: rzym  kartagina  wąż  bestia 

	Pioter
	25 lutego 2024 08:15

10     837    7 zaloguj sie by polubić