Trzy lata temu, rozpoczynając cykl mitologiczny, opisałem zaświaty starożytnego Egiptu. W porównaniu do tego, o czym dowiedziliśmy się później, Egipcjanie nie mieli specjalnie na co narzekać. W zaświatach bowiem nie czekały na nich nieprzeniknione ciemności kopalnii, ognie piekelne pieców hutniczych, arktyczne zimno Wyspy Disko, czy wszędzie wciskający się pustynny pył. Egipskie zaświaty, ulokowane na Sycylii, okazywały się być rajem samym w sobie, a potępione dusze, jak nazywano wówczas niewolników, miały tylko dostarczać na czas zboże.

No i właśnie teraz porozmawiamy trochę o samym nadzorze nad tą wielkoobszarową uprawą zboża, a posłuży nam do tego tekst św Augustyna, biskupa Hippony. Napisał on bowiem w swoim dziele zatytułowanym O Państwie Bożym, powołując się na Marka Warrona, takie słowa:

Poganie nie uznali za stosowne powierzyć zarządzania okolicami wiejskimi jakiemuś jednemu bóstwu, lecz równinę oddali bogini Rusinie, grzbiety gór Jugatynowi, nad pagórkami ustanowili Kollatynę, a nad dolinami Wallonię. Nie mogli nawet znaleść takiej jednej Segecji, by raz na zawsze oddać jej w opiekę zasiewy, lecz nad ziarnem dopiero posianym, póki znajduje się w ziemi, woleli ustanowić boginię Seję, stan zaś rzecz, gdy źdźbła wychodzą z ziemi i stają się zbożem, podporządkowali bogini Segecji, wreszcie plony zebrane i złożone odkładali w nadzór bogini Tutilinie, by bezpiecznie się przechowywało. Wschodzącą ruń oddali pod zwierzchnictwo Prozerpiny, źdźbła mające już kolanka i węzełki - bogu Nodotusowi, osłony zawiązujących się kłosów - bogini Wolutynie, osłony otwierające się przed wyjściem kłosa - bogini Patelanie, niwy wyrównane już nowymi kłosami - bogini Hostylinie, zboże kwitnące - bogini Florze, bielejące - bogu Lakturnowi, dojrzewające - bogini Matucie, koszone, to jest usuwane z roli - bogini Runcynie.

O ile św Augstynowi  chodziło o wskazanie bezsensowności takich wierzeń, a Warron starał się dotrzeć do tego, skąd się dane łacińskie słowo wzięło, to my możemy zastanowić się nad zupełnie innym aspektem. W końcu mamy tu opisany, bardzo rzadko występujący w mitologii, personel średniego stopnia korporacji Misr (jak wówczas nazywał się Egipt) oddelegowany do pracy w zagranicznej placówce. Jak więc widzimy im dalej od boskiego centrum dowodzenia, tym były większe szanse na to, że imiona menadżerów śreniego i niższego szczebla zachowają się w pamięci podwładnych. Widać w Lacjum czy Etrurii ci menadżerowie byli znacznie ważniejsi niż nawet sam Ozyrys, którego zdegradowano i odesłano do pilnowania Pola Trzcin. Z nim zresztą zwykli śmiertelnicy się codziennie nie spotykali, za to za złe wykonanie zadań zleconych od Rusiny czy Segecji można było oberwać po głowie.

---

tagi: rzym  egipt  mitologia  zaświaty 

	Pioter
	13 lutego 2025 05:15

13     860    13 zaloguj sie by polubić