Jak opowiadają mity Słowian (zebrane na Ukrainie, Bułgarii, Serbii i Czechach) Nawia była krainą zmarłych. Rządził nią niejaki Veles, który siedział na złotym tronie pod świętym drzewem z mieczem w dłoni. Nawia opisywana jest jako teren odgrodzony od reszty świata Żywą Rzeką oraz bagnami, a w jej centrum znajduje się ogromna zielona równina, na której Veles wypasza bydło. Wejścia do Nawii pilnuje Żmij.

Podobno nikt z tamtego świata nie może się dostać do naszego (zwanego Jawa), ale Veles i Żmij aż tak bardzo mocno potępieńców nie pilnują. Przynajmniej tak mówi Księga Velesa, uznawana obecnie za fałszerstwo. Księga ta bowiem opowiada, że w wyjątkowych sytuacjach (zwanych odkupieniem) pozwala się niektórym nieszczęsnym duszom na udanie się do Jawy, ale muszą oni przestrzegać Prava, czyli dokształcać się i rozwijać.

Podobno kult Velesa pojawił się już paleolicie, ale na pewno na pograniczu neolitu i epoki brązu są już poświadczone ofiary składane Velesowi. Zajmował się on pilnowaniem bydła, uprawą lnu, ale także handlem, muzyką, poezją, a przede wszystkim złodziejstwem. Próbowano porównywać go do Baala, Lokiego czy Hadesa, ale zakres ich odpowiedzialności był jednak zupełnie inny. Charakter Velesa opisywany jest jako coś pośredniego pomiędzy niedźwiedziem i wężem.

Veles jednak nie miał zbytniego szczęścia. Pewnego bowiem dnia postanowił (pod postacią Żmija, czyli może to była ta sama postać) okraść Peruna. I to do tego postanowił zabrać mu bydło (jakby mu było mało swojego wypasanego w Nawii). Perun jednak rozpoczął pogoń za Velesem, a ten ukrywał się w różnych miejscach, zmieniając się w ludzi, zwierzęta czy drzewa. Nic to jednak nie dało, i każda kryjówka Velesa była przez Peruna niszczona. W końcu Veles padł w bitwie, a Perun odzyskał swoje bydło. Veles jednak nie umarł - po prostu Perun zepchnął go spowrotem na właściwe miejsce, w błota leżące pod korzeniami świętego drzewa.

Czy możemy spróbować zlokalizować Nawię? Będzie ciężko, ale moim zdaniem możemy. Posłużymy się przy tym legendami z pewnego miasta leżącego wśród błot, zwanego dawniej Kuczkowo. Otóż niedaleko tego miasta leży Gołosow Owrag, gdzie znajdowała się świątynia Valesa. Opierając się na miejskich kronikach możemy się dowiedzieć, że w 1621 roku nagle z mgły w tym wąwozie wyjechali Tatarzy. Ale jacyś dziwni - mieli przestarzałą broń, staromodne ubrania i twierdzili, że odłączyli się od oddziału chana krymskiego Devleta w 1571 roku. Protokoły policyjne z XIX wieku też są ciekawe. Otóż w 1810 roku dwaj chłopi postanowili sobie skrócić drogę do domu i ... przepadli. Pojawili się za to w 1832 roku. Mówili też, że spotkali tam duże, przypominające ludzi stworzenia, ktore pomogły im się wydostać z wąwozu. Po śledztwie przeprowadzonym przez policję okazało się, że jeden z mężczyzn ponownie rozwiał się we mgle. W 1926 na takiego dziwnego stwora w tym wąwozie natrafił jeden z milicjantów, który wystrzelił w tego stwora wszystkie naboje, ale duch szybko rozpłynął się we mgle. W latach 1995-1996 fizycy Rosyjskiej Akademii Nauk przeprowadzili pomiary pola elektromagnetycznego w wąwozie i wyszło im, że promieniowanie przekracza 12 razy normę, a kompas zamiast na północ pokazuje na znajdujące się w wąwozie skały.

No dobrze, zapytacie pewnie, gdzie te miasteczko Kuczkowo dziś się znajduje. Otóż jest ono położone pośród bagien nad rzeką Moskwą.A tak wygląda tamtejszy pałac dzisiejszego Velesa, który siedzi na złotym tronie z mieczem w ręku. I jak w dawnych czasach ponownie chce coś Perunowi ukraść i ponownie powinien zostać zagnany do Nawii. Wprawdzie dziś Veles dostarcza już nie bydła i drobnych skał ferromagnetycznych, ale historia walki Peruna z Velesem powtarza się ponownie na naszych oczach.

---

tagi: moskwa  słowianie  mitologia  zaświaty 

	Pioter
	26 lutego 2023 18:30

14     1229    8 zaloguj sie by polubić