Najprostrza odpowiedź jest taka, że chodziło mu wyłącznie o ukazanie idealnego społeczeństwa. Ale przejdźmy do konkretów.

Atlantyda po raz pierwszy została opisana przez Platona w dialogu Timajos, który powstał około 360 rok pne. Później jej opis został uzupełniony w kolejnym dialogu Krytias. W dialogach tych umieścił on Atlantydę za Słupami Heraklesa i Oceanem, a sama Atlantyda miała być krainą mlekiem i miodem płynącą, podległą rządom Posejdona, wielokości większej niż cała Azja i Libia razem wzięte. Platon pisał również, że Atlantydzi najechali kiedyś Helladę i tylko męstwu Ateńczyków zawdzięczamy, że nie jesteśmy obecnie ich niewolnikami. Jako źródło całej opowieści podał on tradycję ustną przechowywaną w ateńskim rodzie Solona, który to miał o Atlantydzie usłyszeć od egipskich kapłanów. I tylko szkoda, że jakieś 7 tysięcy lat wcześniej cała ta wyspa pogrążyła się w morzu i już nie można do niej dotrzeć.

O tym, że jednak można do niej dotrzeć dowiedzieliśmy się tochę później. Najpierw dotarli tam Wikingowie, ale ich sagi nikogo nie interesowały, a później informacje o dotarciu do mitycznej Atlantydy przywiózł do Europy Krzysztof Kolumb - ale to już inna historia.

Wróćmy do Platona. Pierwszym, który krytycznie podszedł do prawdziwości opowieści o Atlantydzie był niejaki Arystoteles - w zasadzie uczeń Platona i późniejszy nauczyciel Aleksandra. Przede wszystkim Arystoteles zdawał sobie sprawę, że Solon nie jest żadnym autorytetem, jeśli chodzi o dzieje starożytne (prziecież powszechnie było wiadomo, że dopuszczał się on fałszowania zapisów Iliady, aby tylko wykazać starożytność Aten). Ale z drugiej strony, jeśli odrzucimy bajkowe elementy opowieści dodane do niej przez Solona (udział Aten w pokonaniu Atlantów, czas wydarzeń), to otrzymamy informacje potwierdzone zarówno przez mity jak i wiedzę zebraną przez inne ludy antycznego świata.

Tak więc w 320 roku pne na poszukiwanie Atlandyty wyrusza Pyteasz z Messali. Jego przygody już tu opisywałem, ale z trochę innej strony. Jego raport jest jednak negatywny. Z powodu oziębienia klimatu dawną północną drogą (znaną z mitologii np) nie można dotrzeć do opisanej przez Platona Atlandyty. Nie można więc w żaden sposób potwierdzić, ani zaprzeczyć podanym przez niego informacjom.

Jakoś jedno pokolenie później inny podróżnik, Euhemer z Messeny, rozpoczyna swoje perygrenacje po Oceanie Indyjskim. Raport z tej podróży został zatytuowany Hiera anagraphe. Pismo Święte. Co więc takiego znalazło się w tym raporcie, że Euhemer lub jego mocodawcy użyli aż takiego mocnego tytułu?

Otóż Euhemer dotrał na wyspę Panchaia, gdzie w jednej ze świątyń znajdowały się stele opisujące, że Uranos, Kronos i Zeus byli królami tej wyspy, a po ich śmierci otrzymali boską cześć od mieszkańców.

Raportu nie dało się utajnić. W końcu Euhemer to nie był byle jaki kupiec, ale pisarz króla Macedonii Kasandra. Raportu Euhemera również nie udało się zamilczeć. Korzystali z niego zarówno historycy greccy (jak choćby Diodor Sycylijski) jak i rzymscy (np Euzebiusz z Cezarei). Zastosowano inny format działania. Przyjęto więc, że poglądy Euhemera (właśnie jego osobiste poglądy, a nie wiedza opisana przez niego), to pewien prąd filozoficzny wystepujący w antycznym świecie, który został nazwany euhemeryzmem. I w taki sposób zneutralizowano cały ten nieszczęśny raport. Ale dla pewności jeszcze sprawiono, że do naszych czasów nie zachowała się VI księga Biblioteki Diodora, która właśnie opisywała ten raport, a na pracę Euzebiusza z Cezarei cytującą ten raport nałożono pewne ograniczenia naukowe.

Czy czegoś to nie przypomina? Czy nie takie same działania podejmowała oaza Siwa, aby tylko ukryć to, co się tam działo?

W takim razie należy się dokładniej przyjrzeć tej tajemniczej wyspie Panchaia.

Przede wszystkim dziś tłumaczy się, że Panchaia to pewne utopijne miejsce. Tak dziś to opisuje Viky:

Dzieło Euhemerusa mogło przybrać formę filozoficznego, fabularyzowanego dziennika z podróży, powszechnie akceptowanego dziś jako filozoficzny romans , zawierającego wyimaginowane archaiczne inskrypcje, które jego literacka postać, jak twierdził, znalazła podczas swoich podróży. Euhemerus twierdzi, że podróżował do grupy wysp na wodach u wybrzeży Arabii. Jeden z nich, Panchaea , jest domem dla utopijnego społeczeństwa złożonego z wielu różnych plemion etnicznych. Jego krytyka tradycji jest uosobiona w rejestrze narodzin i śmierci wielu bóstw, które jego postać narratora odkryła wyryte na złotym filarze w świątyni Zeusa Trifiliusa na wymyślonej wyspie Panchaja ; twierdził, że dotarł na wyspę podczas rejsu w dół Morza Czerwonego wokół wybrzeży Arabii , podjętego na prośbę Kassandera, według chrześcijańskiego historyka z IV wieku naszej ery, Euzebiusza .

Euhemerus odnosi się do racjonalnej utopii wyspy . Starożytna helleńska tradycja odległego Złotego Wieku , przedstawienie przez Hezjoda ludzkiego szczęścia przed darem Pandory , mityczna konwencja wyidealizowanych Hiperborejczyków , skonkretyzowana w legendarnej postaci scytyjskiego filozofa-bohatera Anacharsisa , czyli wyidealizowanego „ Meropes” Teopompa wzbogaciły się ostatnio o kontakty z Indiami .  Euhemer najwyraźniej usystematyzował metodę interpretacji popularnych mitów, co było zgodne z próbami kultury hellenistycznej wyjaśniania tradycyjnych wierzeń religijnych w kategoriach naturalizmu. Euhemerus twierdził, że greccy bogowie byli pierwotnie królami , bohaterami i zdobywcami lub dobroczyńcami ludu, który w ten sposób zasłużył sobie na szacunek poddanych. Według niego na przykład Zeus był królem Krety , który był wielkim zdobywcą; grób Zeusa został pokazany odwiedzającym w pobliżu Knossos , być może rodząc lub wzmacniając wśród tradycjonalistów reputację Kreteńczyków jako kłamców.

Euhemerus stał się znany głównie z racjonalizującej metody interpretacji, znanej jako „euhemeryzm”, która traktuje mitologiczne relacje jako odzwierciedlenie wydarzeń historycznych lub postacie mitologiczne jako postacie historyczne, ale które zostały ukształtowane, wyolbrzymione lub zmienione przez opowiadanie i tradycyjne obyczaje . W nowszej literaturze mitu, takiej jak Mitologia Bulfincha , euhemeryzm nazywany jest „historyczną interpretacją” mitologii. Euhemeryzm jest definiowany we współczesnej literaturze akademickiej jako teoria, że ​​mity są zniekształconymi opisami prawdziwych wydarzeń historycznych. Euhemerus nie był pierwszym, który próbował zracjonalizować mitologię w historii, ponieważ euhemerystyczne poglądy można znaleźć u wcześniejszych pisarzy, w tymKsenofanes , Herodot , Hekatajos z Abdery i Eforus jednak uważa się, że Euhemerus rozwinął teorię w zastosowaniu do wszystkich mitów, uważając mitologię za „historię w przebraniu”.

Mamy tu typowe zamydlanie. Niby coś jest przekazane, ale niezupełnie co, to powinno.

Przjeźdzmy więc do opisu samej Panchei:

Panchaia (również Panchaea / ˌ p æ ŋ ˈ k eɪ ə / grecki : Παγχαία ) to wyspa , o której po raz pierwszy wspomniał starożytny grecki filozof Euhemerus pod koniec IV wieku pne. Euhemerus opisuje to miejsce jako dom dla utopijnego społeczeństwa złożonego z wielu różnych plemion etnicznych, posiadających kolektywną ekonomię i swoją podróż tam w swoim głównym dziele Sacred History , z którego przetrwały tylko fragmenty.

Fragmenty zachowane przez zwolenników, takich jak późniejszy grecki historyk Diodorus Siculus i chrześcijański pisarz Euzebiusz z Cezarei z IV wieku naszej ery , opisują Panchaję jako racjonalny raj na wyspie położony na Oceanie Indyjskim . Euhemerus udał się tam, podróżując przez Morze Czerwone i wokół Półwyspu Arabskiego ; w świątyni Zeusa Triphyliusa na wyspie odkrył rejestr narodzin i śmierci bogów, dowodzący, że byli to jedynie postacie historyczne. O wyspie wspomina także Lygdamus (tyb. 3.2.23), jeden z elegistów tybulańskich , jako bogate miejsce, z którego będzie miał nadzieję na dary do grobu. Wergiliusz nazwał wyspę „niosącą kadzidło, bogatą w piaski” („totaque turiferis Panchaia pinguis harenis” Georgics 2.139).

Prawdopodobnymi lokalizacjami może być kilka wysp, w tym Sokotra lub Bahrajn .

Na podstawie tych opisów oraz zebranych faktów sugerowałbym że to Pancheia była właśnie siedzibą Wężowego Plemienia i raczej skłaniałbym się do lokalizowania jej na Sokotrze.

Chyba tylko dlatego, że w języku arabskim nazwa ta brzmi Suq qatir czyli Targ Wężowej Krwi.

 

---

tagi: atlantyda  antyk  utopia  pancheia  wężowe plemię 

	Pioter
	22 kwietnia 2023 05:37

28     1816    7 zaloguj sie by polubić