Mity też są kapryśne i zmienne. A mimo tego coś można z nich wycisnąć.

Moim zdaniem korzystał z dziejów Mezopotamii. Nie wiem dokładnie w jakim zakresie, ale sama zbieżność niektórych nazw dość mocno zadziwia. Świadczy to o tym, że biblioteki z Aleksandrii i Pergamonu gdzieś się zachowały i pewnie gdzieś kolejne fragmenty zawartej tam wiedzy wypłyną.

Na razie nie wiem gdzie w naszym świecie lokować poszczególne tolkienowskie kraje. Być może uda się to w późniejszym okresie ustalić.

Wychodzi mi teraz, że wszystko kręci się u Tolkien wokół technologicznych tajemnic związanych z obróbką metali. Zauważyłem, że u Tolkiena w ogóle nie istnieje rynek żywności...:(. Elfy msją lembasy, suchary, które pozwalają nic nie jeść przez dluższy czas. Nigdy nie natknąłem sie w jego świecie na uprawę zbóż. Za to kopalni, hut było ogrom. 

Czyli akademia nam wciska kit, że starożytne ludy krzątały sie w zasadzie tylko wokół zbóż, hodowli bydła, ewentualnie wokół myśliwstwa i zbieractwa. Reczywistość była taka, że to metale rozpalały emocje i pobudzały do ryzykownych zachowań (vide - walka o Silmarile)

Oznacza to także, że Sargon (a wjego osobie Akad) otrzymał błogosławieństwo Tyru na budowę swego imperium rozciągającego się od Zatoki Perskiej po Lewant, a w takim wypadku Aule powinien być w jakiś sposób powiązany z Sydonem.

I tak - metale były cenne. Zastanawia mie teraz czym mógł być Mithril, bo jego właściwości odpowiadają duraluminium,

No i wtchodzi mi, ze rechnologie obrobki metali staly w czasach akadyjskich na tak wysokim poziomie, ze nazwano je skarbem Nibelung o w, el-dorado czy Pierscieniem Władzy. I stad te fanatyczne poszukiwanie indianskich/inkaskich translatorów. Byly teksty (z tych bibliotek), ale za nic nie mozna ich bylo prawidlowo odczytac, bo to albo klinowe pismo albo inne hieroglify z nad Indusu..

.

Bardziej  przypomina tytan niż duraluminium. Produkcja duralu to chyba nadal tajemnica wojskowa. Skład stopu wszyscy znają, ale jego specjalne właściwości wymagają jakiejś dziwnej obróbki cieplnej lub wieloletniego sezonowania w odpowiedniej temperaturze.

Dobry strzał. W końcu to tereny, z których Kuszyci wyszli na podbój Egiptu.

a tam :)

strefy G-P

to z francuskiego te G-P

:)

P.S.

przyznam, że na pierwszym roku krawiectwa można było pogadać z Grabskim i Wojcechowskim.

W starożytności umiano wytwarzać nieznane obecnie materiały, ale tytan czy glin? Raczej nie.

A ja zawsze myliłem Gondor z Gondolinem. Gondolin to ukryte miasto wśród gór Crissaegrim (Echoriath - Góry Okrężne). Ten Gondolin też mógłby byc Etiopią, bo zaraz obok gór był płaskowyż Dorthpnion (Taur-Nu-Fuin). Ale to tylko takie moje luźne skojarzenia. Bo Gondor to królestwo ludzi pod koniec Trzeciej Ery, a Gondolin to miasto elfów w czasie Pierwszej Ery. Gondor znaczy u Tolkiena "Kraj kamieni", a Gondolin - "Ukryta skała". 

I a'propos słowa "uruk". Rdzeniem jest słowo "ur", które oznacza "jasny", "gorący" lub "dzień" i jest tożsamy ze włowem "aure". Od słowa "aure" np. w łacinie pochodzi nazwa złota.

Ur więc - idąc za Tolkienem - to miasto świecące blaskiem, jak słońce, miasto złota. I to się zgadza z tym, czym to miasto było. 

Pozyskiwanie aluminium jest skomplikowane, ale jakichś wyjątkowych temperatur nie potrzebuje. Potrzebuje za to elektryczności. Ta zaś była znana w starożytności, o czym świadczą choćby bateria z Bagdadu czy żarówka z Dendery. Nie mamy natomiast żadnych artefaktów potwierdzających to, że starożytni znali i stosowali aluminium.

Co do tytanu, to podobno po raz pierwszy zauważono go w rzece jako piasek (wraz z żelazem). Jego pozyskiwanie też nie wymaga jakichś wielkich temperatur, a po prostu jest dość skomplikowane.

Na chwilę obecną trudno jest jednoznacznie więc określić czy technologie pozyskiwania tych metali przekraczały możliwości starożytnych hutników.

Ur w sumeryjskim oznacza po prostu miasto. A miasto Ur było tam naważniejsze, bo nie miało żadnej nazwy (czyli było pierwsze).

Gondor był też u Tolkiena nazywany Królewstwem Południowym, bo istniało jeszcze jedno królewdtwo "dobrych" ludzi - Północne, czyli Arnor (Aragorn był właśnie potomkiem tych wygnanych z północy królów, trzymających z Olimpijczykami). Ten Arnor został utracony na rzecz Czarnoksiężnika z Angmaru, który utożsamiany jest z królem Nazguli (dziwięcioma Upiorami Pierścienia), czyli najważniejszym sługą Saurona-Oka Węża.

 Jeśli tak to przedstawił Tolkien, to mi teraz w wyobraźni r6suje się taki obraz: Gondor to Etiopia (jako serce Gondoru) wraz z Egiptem l, Syro-Palestyną, Azją Mniejszą i Grecją. Arnor zaś to Europa na północ 9d lini Dunaj-Alpy oraz stepy czarnomorskie. Ten Czarnoksiężnik z Angmaru to jakiś scytyjski wódz - tak mi to wychodzi. Bo Wandalowie wchodzili w skład hrupy wężowej, a przybyli na nasze teteny w IIw. p. Chr., gdy państwo tzw. Kultury Łużyckiej legło w gruzach pod wpływem najazdów scytyjskich. Arnor to Kultura Łużycka po prostu.

No i tak na koniec czytałem biogram Gelimera - ostatniego wodza Wandalów w Afryce. Po przegranej wojnie w 533 został schwytany przez Berberów i wydany bazyleusowi, a ten zamiast go stracić nadsł mu kawalek ziemi i spokojnie wraz z rodziną dożył sędziwego wieku. Ciekawe jakie technologie  sprzedał lub jakie powiązania ujawnił - za ocalenie życia - Justynianowi Wielkiemu?

Shire to kraj hobbitów, czyli powierników Pierścienia Władzy. Ogromna większość hobbitów żyje tak, jakby kompletnie nic ich nie interesowało poza używaniem życia. Są tylko nieliczni, wtajemniczeni hobbici, którzy dzwigaja ogromne brzemię odpowiedzialności za losy świata. To Anglia i jej elity w epoce wiktoriańskiego imperium brytyjskiego. Do tego się odwoluje Tolkien, a nie do Siedem Królewstw. Ludzi myli te średniowieczne uzbrojenie i fatałaszki. Bycie powiernikiem najwyższej władzy nadaje sens istbienia Imperium Brutyjskiego i usorawiedliwia jego poczynania, bo wszystko jest czynione dla "dobra" świata, dla obrony przed Sauronem. 

Babilon to dopiero 3 imperium w Mezopotamii do Akadzie i Ur. A później przyszła Asyria i wszystko zrównała z ziemią.

Tu chodzi o inne podobieństwo - o przynależność do tej samej grupy kapitałowej. W swiecie Tolkiena złe orki rozumiały mowę dobrych rlfów i vice versa. Można by powiedzieć, że wszyscy się tam dogadywali i rozumieli...;)...lingwistycznie rzecz jasna.

To co jeszcze jest podobne w Kulturze Łużyckiej i Etiopii, to kult SOLARNY. Archeolodzy potwierdzają, że "łużyczanie" mieli kult solarny i to ich różniło od sąsiadów. My tu wiemy już z dyskusji, że bogowie, gdy zaczynają przejmować jakiścteren pod swoją kontrolę, to wprowadzają swoją religię, swoje mity. Kult solarny jest charakterystyczny dla Olimpijczyków, czyli Fenicjan/Kuszytów. Wężowe Plemię preferuje raczej religię opartą na bóstwach chtonicznych (choć nie tylko i wyłącznie, bo np. Aztekowie też oddawali cześć bogu-słońcu). 

W każdym razie trzeba w podobieństwach tolkienowskich patrzeć na przynależność do określonej grupy kapitałowej. Tolkien był Anglikiem, a Anglia ciałem operacyjnym Olimpijczyków i stąd wszyscy "dobrzy", to ci, co trzymają z Olimpijczykami, a "źli" to ci, co trzymają z Wężowym Plemieniem. Stąd nici nie są u mnie aż tak grube...:)

I jeszcze jedno: religia w świecie Tolkiena w zasadzie nie występuje. Jest tylko pamięć o minionych zdarzeniach, którą jedni interpretują tak, a drudzy siak. 

No ale pamięta Pan, że w Fondorze panowali tylko NAMIESTNICY, a nie sam król. Król panował na połnocy - w Arnor. I został pozbawiony swego królewstwa przez Czarnoksiężnika z Angmaru. W pańskiej koncepcji był9by tak, że bazyleus jest tylko namiestnikiem cesarza w Rzymie. I to jest zasadnicza niezgodność.

Tolkien na pewno miał świadomość o walce tych dwóch organizacji globalnych od czasów głębokiej starożytności. Miał ją, bo zanim wziął się za pisanie, to najpierw  dostał pracę w tajnym ośrodku badawczym, w którym tłumaczono i analizowano starożytne teksty. Rivendell jest w Śródziemiu taką bazą, do której spływają wszelkie wiadomości i stamtąd są wysyłane osoby na misje. Elrond to Tolkien. 

"No ale pamięta Pan, że w Fondorze panowali tylko NAMIESTNICY, a nie sam król. Król panował na połnocy - w Arnor. I został pozbawiony swego królewstwa przez Czarnoksiężnika z Angmaru. W pańskiej koncepcji był9by tak, że bazyleus jest tylko namiestnikiem cesarza w Rzymie. I to jest zasadnicza niezgodność."

To trochę dziwne rozmawiać o historii, której nie było. 

Niemniej muszę poprawić. Królowie panowali zarówno w Gondorze i Arnorze. Arnor ok. 9 wieku trzeciej ery podzielił się na trzy królestwa, w których również panowali królowie. Te królestwa ok. tysiąca lat później zostały zlikwidowane, rozbite przez Angmar, a resztki ludności zdziesiątkowała zaraza. W tym czasie w Gondorze cały czas panowal królowie. Angmar zniszczył królestwa północne, ale jednocześnie również został zniszczony przez spóźniona odsiecz z Gondoru i również zniknał. Pozostał jedynie król Nazguli, który przeniósł się na południe, w okolice Gondoru i kilkadziesiąt lat później zabił ostatniego króla Gondoru, który nie miał dziedziców. Dopiero wtedy władzę przejęli - czasowo - namiestnicy. 

Wydaje mi się, że dzieje tolkienowskiego świata zna Pan "po łebkach" i dlatego uważam, że zamysł porównywania tego świata do naszego jest chybiony. Ja też znam go słabo, dlatego ograniczam się to stwierdzeń: niektórzy tolkieniści uważają... itp.

Fakt, że nie czytałem wszystkich dzieł Tolkiena - najdokładniej znam "Silmarillion", a tam Trzecia Era jest podana w dużym streszczeniu. 

Ale i tak z tego co Pan napisał wynika, że Czarnoksiężnik z Angmaru działał na terenie dzisiejszej Ukrainy i Rosji. Czyli można przyjąć, że to był Scyta lub ktoś w podobie. Pioter nawet napisał notke o Aeucjuszu - "Ostatni Złoty Scytyjczyk"....:). Aecjusz sprowadził i rozlokował tych wszystkich Gotów, Serbów, Wandalów itp.

Do Bizancjum należał cały wschodni basen M. Śródziemnego, Egipt też. I myślę że państwo w Etiopii musiało mieć bardzo ścisłevpowiązania handlowe z Egiptem. Tak więc co do Gondoru sporu chyba nie ma. Różnimy się "tylko" identyfikacją Arnoru, choć na pańską korzyść przemawia ten Aecjusz.

Temperatruta topnienia wolframu to ponad 3400 C. Z tego co wiemy w starożytności udawało się usyzkać temperatury dochodzące gdzieś do 1700 C - topienie kwarcu na szkło czy topienie żelaza meteorytowego.

Wolfram też nie występuje tak pospolicie jak inne metale. Więc jest to mniej prawdopodobne niż np tytan (700 C).

Dziękuję, ale niestety tyle pieniędzy nie mam na zbyciu. ;)