Po tym jak królestwo zostało dane z nieba, królestwo było w Eridu.
W Eridu Alulim był królem, panował przez 28 800 lat.
Alalgar panował przez 36 000 lat.
Dwóch królów panowało przez 64 800 lat.
Następnie Eridu zostało porażone orężem i królestwo zostało przeniesione do Bad-tibiry.
W Bad-tibirze Enmen-lu-ana panował przez 43 200 lat.
Enmen-gal-ana panował przez 28 800 lat.
Boski Dumuzi, pasterz panował przez 36 000 lat.
Trzech królów panowało przez 108 000 lat.
Następnie Bad-tibira została porażona orężem i królestwo zostało przeniesione do Larak
W Larak En-sipad-zid-ana panował przez 28 800 lat.
Jeden król panował przez 28 800 lat.
Następnie Larak zostało porażone orężem i królestwo zostało przeniesione do Sippar.
W Sippar Enmen-dur-ana panował przez 21 000 lat.
Jeden król panował przez 21 000 lat.
Następnie Sippar zostało porażone orężem i królestwo zostało przeniesione do Szuruppak.
W Szuruppak Ubara-Tutu panował przez 18 600 lat.
Jeden król panował przez 18 600 lat.
Ośmiu królów w pięciu miastach panowało przez 385 200 lat.
A potem potop zmiótł wszystko.

[Sumeryjska Lista Królów z języka angielskiego przetłumaczył Łukasz Sitnik opublikowano na: www.starozytnysumer.pl]

Tak zaczynają się wszystkie tabliczki klinowe opisujące Sumer od powstania świata. W podobny sposób zaczynają się również egipskie listy królów oraz wyliczenie patriarchów żyjących przed Potopem na kartach Biblii. I dlatego też większość historyków traktuje zapisane tam dane jak bajki.

Owszem, są i tacy, którzy próbują jakoś racjonalizować zapisane na glinianych tabliczkach dane i próbują interpretować ten zapis jako lata księżycowe. Daje to trochę mniejszy zakres liczb, ale i tak panowanie ośmiu przedpotopowych królów sumeryjskich rozciąga się na okres 32.100 lat słonecznych. Co także nie pozwala jakoś racjonalnie podejść od przekazanych nam przez sumerysjkich skrybów danych.

Dlatego w końcu zaprzestano jakichkolwiek prób interpretacji tego fragmentu tekstu. A szkoda.

Gdyby bowiem sięgnięto do Völuspy zapisanej w Islandii w X wieku może udałoby się coś sensownego z tej sumeryjskiej baśni wydobyć.

Tam bowiem znajdujemy taki fragment

Bogowie wszyscy sejm wielki zwołali,
I Nieśmiertelni tak nad sprawą radzili:
Miesiącowi na nowiu i Nocy imię dali,
Poranek nazwali i Południe takoż
I Podwieczerz i Wieczór, by móc liczyć lata.

A więc może chodziło, zgodnie z zapisami nordyckich mitów, wcale nie o lata czy miesiące, ale o dni? Nikt jednak zapisów sumeryjskich pod tym kątem nie próbował interpretować.

Popatrzmy na to jednak w ten sposób:

Eridu od założenia do zniszczenia w trakcie wojny istaniało 177 i pół roku. Kolejne miasto, Bad-tibira, utrzymało się prawie 296 lat. Larak, kolejne założone przez Proto-Sumerów w dolinie Morza Czarnego miasto, przetrwało aż 79 lat. A Sippar tylko 57 i pół roku. Ostatnie zaś miasto - Szuruppak - utrzymało się prawie 51 lat.

Całość tej historii spisanej z okresu przed Potopem objęła by wtedy około 635 lat. To i tak dość sporo, jednak mieści się jakoś w naszym rozumieniu historii.

Pozostaje jednak pytanie co takiego Bogowie planowali ukryć przed przyszłymi pokoleniami, że wspólnie uzgodnili zaciemnienie dziejów. Wspólnie, bowiem ten sam sposób liczenia czasu przed Potopem dotyczy zarówno Sumeru jak i Egiptu.

A pamięć o ich wspólnych knowaniach zachowała się wyłącznie w nordyckich Eddach.

---

tagi: potop  egipt  sumer  mity  eddy  liczenie czasu  nordycy 

	Pioter
	2 listopada 2023 07:52

14     1240    8 zaloguj sie by polubić