Kilka dni temu dotarła w końcu do mnie wydana w 2012 roku praca profesora Marka Winiarczyka pod tytułem Euhemer z Messaeny. Życie i dzieło Święta Historia.

Przyznam się bez bicia, że jeszcze całej książki nie przeczytałem, ale zacząłem ją od tzw Apendixów, czyli po naszemu dodatków. Dlatego, że tam akurat profesor Winiarczyk zamieścił te fragmenty dzieła Euhemera, które dotrwały do naszych czasów w różnych streszczeniach spisanych przez starożytnych autorów.

Niestety nie ma tego dużo, ale powinny nam wystarczyć przepisane przez profesora Winiarczyka fragmenty dzieła Lactantiusa Divinae Institutiones.

Gdy Enniusz opisał w Świętej Historii wszystko czego Jowisz dokonał w swoim życiu, w końcu tak mówi: "Później Jowisz, kiedy pięćrazy obszedł świat rozdzielił władzę między wszystkich swoich przyjaciół i krewnych, pozostawił ludziom prawa i obyczaje, zaopatrzył ich w zboże i uczynił wiele innych dobrych rzeczy, zyskał nieśmiertelną sławę i pamięć oraz zostawił swoim ludom wiecznie trwające pomniki. Kiedy jego życie dobiegło kresu, zmarł na Krecie i odszedł do bogów. Kureci, jego synowie, zatroszczyli się o niego i oddali mu cześć. Jego grób znajduje się na Krecie w mieście Knosos, które jak mówią założyła Westa. Na jego grobie napisano starymi literami greckimi ZAN KPONOY, co znaczy po łacinie Zeus, syn Saturna. Tego na pewno nie przekazują poeci, ale autorzy piszący o dawnych dziejach. [...]

Ponieważ Święta Historia różni się trochę od tego, co przytoczyłem, przedstawmy teraz to, co zawiera wiarygodne dzieło, aby nie okazało się, że oskarżając religie, idziemy za głupstwami poetów i je aprobujemy. [...]

Święta Historia dowodzi jednak, że sam Jowisz, skoro zdobył władzę, doszedł do takiej zuchwałości, że wzniósł dla siebie świątynie w wielu miejscach. Albowiem gdy obchodził świat, jak tylko przybył do jakiegoś kraju, wiązał więzami gościnności i przyjaźni królów i przywódców narodów. Kiedy odchodził od każdego, kazał sobie wznieśćświątynię z imieniem swego gospodarza, jak gdyby można było zachować pamięć o przyjaźni i sojuszu.[...] Wymyślił to bardzo sprytnie, aby uzyskał dla siebie cześć boską, a dla jego gospodarzy wieczne imię połączone z kultem religijnym. Cieszyli się więc oni i chętnie usłuchali tego polecenia oraz ze względu na swe imię obchodzili uroczyście coroczne obrzędy i święta.[...] Obrzęd oddawania czci bogom pochodzi więc albo od Meliseusza, jak przekazał Didymus, albo od samego Jowisza, jak mówi Euhemer, jednak pewny jest czas, kiedy zaczęto czcić bogów.

Tyle na razie z tej księgi. Przyznam się Państwu, że o Lactaniusie dowiedziałem się dopiero dziś, gdy otwarłem książkę profesora Winiarczyka. Zresztą o Euhemerze i jego dziele dowiedziałem się również niewiele wcześniej z pracy Diodora Sycylijskiego, o którym miałem okazję usłyszeć po raz pierwszy w życiu około mięsiąca czy dwóch temu.

Natomiast przekaz takich poetów jak Graves, Krawczuk czy Parandowski (że nie wspomnę już o Homerze czy Owidiuszu) opisujących dzieje Olimpijczyków, stale obecny jest nie tylko w popkulturze, ale również na katedrach uniwersytetów.

Wiemy wszyscy dlaczego tak się dzieje. Niewygodne prawdy należy zamilczeć i zastąpić je propagandową papką dla mas.

Ale dlaczego nadal, 5 czy 6 tysięcy lat od tamtych wydarzeń, (i około 2 tysiące lat od śmierci całego opracowanego wówczas systemu religijnego) Kureci nadal pilnują aby prawda nie przebiła się na powierzchnię?

---

tagi: propaganda  historia  religia  antyk  olimpijczycy 

	Pioter
	30 kwietnia 2023 07:43

21     1005    7 zaloguj sie by polubić