Wraz z Aloisem Rašínem znacząco przyczynił się do reformy monetarnej powojennej Czechosłowacji, ale był silnym przeciwnikiem jego polityki deflacyjnej. Pełnił funkcję ministra finansów w sześciu rządach, od 1920 do 1931 r., A następnie w latach 1934–1939 jako gubernator Národní banky Československé [Narodowego Banku Czechosłowacji]. Jako minister finansów i gubernator Narodowego Banku Czechosłowacji pracował koncepcyjnie. Mógł bardzo dobrze ocenić sytuację i zaproponować odpowiednie środki ekonomiczne. Przyczynił się do stabilizacji waluty, przejrzystości budżetu państwa, budowy nowoczesnego systemu podatkowego, przezwyciężenia powojennych zakłóceń gospodarczych i złagodzenia skutków Velké hospodářské krize [Wielkiego Kryzysu] w latach 30. XX wieku. [3] Miał także duży wpłtw na połączenie Banku Anglo-Czechosłowackiego z Pražskou úvěrní bankou [Praskim Bankiem Kredytowym] w 1929 roku. Celem było stworzenie silnej instytucji finansowej, która mogłaby konkurować z najsilniejszym bankiem w Czechosłowacji, Živnostenské bance. Cel ten nie został jednak osiągnięty z uwagi na nadchodzący kryzys gospodarczy. [10]

Ściśle współpracował z Rašínem, ale pod wieloma względami znacznie się od niego oddalił. Skrytykował swoją politykę deflacyjną, [podejmował] wytrwałe wysiłki na rzecz umocnienia czeskiej waluty i trwania przy zlatém standardu [standardzie złota]. Miał dobre powody: już w latach 1921–1923 poziom cen spadł o 43%, ale eksport spadł o 53%, a bezrobocie wzrosło z 72 do 207 tysięcy osób. Chociaż polityka deflacyjna została wycofana przez parlament w 1925 r., nalegało na nią nadal kierownictwo Narodowego Banku, chociaż w kryzysie gospodarczym cena złota gwałtownie wzrosła, a wraz z nią kurs korony. W latach 1930–1933, podczas gdy poziom cen spadł o 19%, eksport spadł o 64%, a bezrobocie wzrosło z 105 do 736 tys. Osób. Dopiero w 1934 r. Engliš mógł przeforsować amortyzację korony o 16%, ale to nie wystarczyło. [25]

https://cs.wikipedia.org/wiki/Karel_Engliš





https://www.forbes.cz/slezsky-patriot-karel-englis-rozjizdel-prvni-republiku-a-miloval-vanoce/

za WiKi:

(pół na pół) ok. 400 osób w Polsce nosi   nazwisko : Angielski/Angielska, zaś nazwisko w brzmieniu: Anglik 10 osób.

Nie wiem jak z tym jest w Czechach. A zwłaszcza jak było.

Czechy zawsze kojarzyły mi się ze swoistym landem niemieckim. Coś pomiędzy Bawarią a Śląskiem.

Nemcova była nieślubnym dzieckiem, najprawdopodobnie którejś z sióstr ksiestwa żegańskiego (obstawiam Paulinę), córek niemieckiej arystokratki z rodziny von Medem.

A w swoim największym opowiadaniu "Babunia" idealizowała księżną niemiecką do obrzydzenia... V kolumna angielska jak chce coś wydębić też pokazuje różki.

Wygląda na to, że w Polsce jest 129 Engliszów, a w Czechach 45 Englišów, większość (po obu stronach granicy) na Górnym Śląsku w okolicach Opawy, z których zresztą pochodził i Karel Engliš. Obie wersje wyglądają mi na adaptacje niemieckiego Englisch i przynajmniej w 1890 występowały w podobnych okolicach, ze szczególnym zagęszczeniem w Kietrzu, czyli istotnym ośrodku tkackim.

"Właściwe skojarzenie. To trwała część Rzeszy, ale też potrafiąca prowadzić niezależną od Berlina czy Wiednia politykę. Taka angielska V kolumna w Rzeszy."

I holubiona przez Anglikow i Hollywoood.

Wystarczy wspomniec takie propagandowki jak "Casablanca" czy "Night train to Munich".

Engels. Fryderyk Engels.