Pytanie to jest bardzo prowokacyjne, ale nie jest pozbawione pewnego swoistego sensu. Sprobujmy się zastanowić nad dziwnymi sprawami zapisanymi między innymi w wikipedii:

W wyniku presji prymasa interrexa Władysława Aleksandra Łubieńskiego Rzeczpospolita uznała oficjalnie tytuły cesarzowej Wszechrusi Katarzyny II (nieuznawany od 1721) i tytuł króla w Prusach Fryderyka II (nieuznawany od 1701). Stanowiło to realne zagrożenie dla integralności terytorialnej państwa polskiego. Rosja w czasie rozbiorów podnosiła z tego tytułu roszczenia terytorialne wobec ziem ruskich Królestwa Polskiego i Wielkiego Księstwa Litewskiego. Prusy natomiast wykorzystały fakt, że Prusy Królewskie stanowiły niegdyś integralną całość z Prusami Książęcymi. Sejm zatwierdził cesję terytorium Rzeczypospolitej na rzecz Rosji, dokonaną w traktacie Grzymułtowskiego.

To akurat zapis z hasła Sejm konwokacyjny 1764. Hasło te zostało ułożone w taki sposób, że wynika z niego wprost fakt, że bez uznania tytułu Imperatorowej Rosja nigdy by roszczeń terytorialnych do ziem Rzeczpospolitej nie wysunęła. A niby dlaczego? Czyżby więc tytuł przybrany przez Piotra Wielskiego był wyłącznie uzurpowaniem sobie pewnych praw? I jakich to niby praw? A skoro tak, to dlaczego niby było to aż tak ważne, że tytuł ten zatwierdził polski sejm? Czyżby miał on prawo do obsadzania moskiewskiego tronu?

Przypatrzmy się więc kolejnym ciekawostkom z wiki. Otóż Sophie von Anhalt-Zerbst (zwana Katarzyną II), małżonka Petera von Holstein-Gottorp (zwanego także Piotrem III), po dokonaniu zamachu stanu i zdetronizowaniu swojego małżonka w lipcu 1762 roku, wystarała się właśnie o uznanie swojego tytułu przez polski sejm w 1764 (przy stacjonującym w Warszawie wojsku rosyjskim, ale mniejsza o to). Widać więc, że jej na tym wyjątkowo zależało. Patrząc jednak z drugiej strony to urodzona w Szczecinie Sophie pochodziła z dynastii askańskiej, wywodzącej się z linii bocznej Ottona I. Uwzględnienie więc jej roszczeń do tytułu cesarskiego miało sens. Tylko, że dla nas jest to coś dziwnego, bo przecież uczą nas, że polski sejm nie decydował przecież ani o sukcesji cesarskiej, ani o obsadzie moskiewskiego tronu.

No dobrze, ale mamy jeszcze pewien ciekawy list napisany przez Stanisława Antoniego Poniatowskiego, który jakiś czas temu omawiałem.

Mamy także kilka innych ciekawych faktów z historii naszego kraju, kiedy to na tronie zasiadała kobieta, a sejm poszukiwał dla niej małżonka. Tak było przecież zarówno z Jadwigą Andegaweńską jak i z Anną Jagiellonką. A nasza Zośka (czy też Kaśka, jak ją w Rosji nazywano) po śmierci swego męża nie wyszła powtórnie za mąż. Co ciekawe brak również jakichkolwiek danych o małżeństwie króla Stanisława (są tylko podejrzenia do Elżbiety Granowskiej). A najciekawsze jest w tym to, że niejaki Paweł (używający nazwiska Romanow) twierdził publicznie, że jest synem władcy Rzeczypospolitej Stanisława. Z jakiegoś również powodu rosyjscy historycy dorobili carycy Katarzynie łatkę co najmniej kurtyzany.

No właśnie. Poszlaki są w zasadzie bardzo mocne. Ale brak jakiegokolwiek dokumentu potwierdzającego ten fakt. Choć wszyscy zainteresowani uczestnicy tamtych wydarzeń działali tak, jakby posiadali odpowiednie dokumenty, prawa i przywileje, ale z jakiegoś powodu nie mogli ich upublicznić.

A wiecie co posiadamy? Posiadamy dariusz sejmowy z 1764 roku (w rękopisie, bo nikomu pewnie nie chciało się go opracowywać, a przynajmniej takich danych nie wyrzuca google), gdzie jest całkowite zaprzeczenie tekstu z wikipedii:

... zaczym Xiążę Imęć Prymas zalecił aby się Konferencje zaczęły [od] oddania tytułów Imperatorowej Jejmęć całej Rossyi, Królowi Imęć Pruskiemu Wszystkich Prus, ponieważ ich ministrowie bez ułatwienia tey trudności niechcieliby zacząć Konferencyi, ale ta Xięcia Prymasa propozycja na tej Sessyi dla wielu Kotradyktujących niebyłą rezolwowana.

---

tagi: polska  rosja  cesarstwo 

	Pioter
	13 października 2024 16:58

9     1095    10 zaloguj sie by polubić