Oryginalni.

Gajusz Cilniusz Maecenas (prywatnie bliski przyjaciel i doradca Oktawiana) żadnego stanowiska w administracji Imperium Romanum nie posiadał. Jako ekwita nie mógł sięgnąć poza administrację czy armię, ale jakoś go to nie bawiło. Senatorem zaś zostać nie mógł, bo dopiero Kaligula dokonał pewnym reform w tym szacownym gremium. To oczywiście dane oficjalne. A w rzeczywistości Mecenas był szefem propagandy Oktawiana, a kasę na ten cel jak widać brał nieofialnie z podatków. Tak więc ta chińska żabka też jest elementem propagandy - propagandy robionej językiem wroga i na jego koszt.

Też o tym pomyślałem. Pieczęcie mogły być identyczne ale ich odwzorowanie niekoniecznie - tak jak dziś gołym okiem da się rozpoznać prawdziwy podpis od faksymile.

Ktoś zaufany musiał nad tym panować.

No na bank były kolorowane czerwcem polskim. Albo stopionym bursztynem.

Niekoniecznie. Mogły być kolorowane sproszkowanym złotem czy indygo. ;)

I tu może jest zagadka, bo różniły się na tyle nieznacznie, że trzeba było się dobrze przyjrzeć....

Raczej tresci...zagadka byla w tresci pisma.

"dotyczy to tez koloru pieczeci"

Skąd ta pewność? Pliniusz o tym nie pisał, pisał tylko, że pieczęcie w sensie stemple są identyczne: "‎Znalazł‎ ‎on‎ ‎pomiędzy pierścieniami‎ ‎matki‎ ‎dwa‎ ‎sfinxy‎ ‎do‎ ‎nierozróżnienia‎ ‎podobne‎ ‎sobie".

No i zmuszała adresata do wnikliwego przyswojenia sobie całej treści otrzymanej wiadomości...

Niekoniecznie. To mógł być szyfr.

Mówimy o wojnie domowej, czyli obie strony (a w zasadzie 3 strony, bo początkowo był triumwirat) doskonale znają zasady działania kancelarii przeciwnika, a i pewnie mają w każdej z nich swoich ludzi. Rozpuszczenie plotki, że są dwie pieczęcie Oktawiana, oraz żarty z zagadek sfinksa może sugerować, że część tej korespondencji była szyfrowana jakimś pozycyjnym szyfrem (czyli litery w danym punkcie dokumentu miały tworzyć prawdziwą wiadomość), np pierwsze, czy ostatnie w wierszu. Wtedy przepisanie czy zapamiętanie takiej wiadmości nic zupełnie przeciwnikowi by nie dało.

Gdyby chodziło tylko o szyfr to wiadomość o dwóch pieczęciach byłaby nieistotna. Wydaje się, że sednem tej opowiastki jest właśnie trudność w rozpoznaniu autora wiadomości.

>> ... dlaczego wykonano dwie identyczne pieczęcie, a co gorsza podano ten fakt do publicznej wiadomości. <<

To jest akurat dziecinnie prosta zagadka i nie trzeba aż Edypa. Po prostu August nie był głupi jak pewien znany nam premier Polski i załatwił sobie możliwość wszelkich kombinacji w obszarze ważności cesarskich oświadczeń woli. W szczegóności August nie miał kłopotu z odwoływaniem dowolnych swoich kontrasygnat, ani z wykazywaniem swojej niewinności za błędy w rządzeniu.

Pasuje?

Jeszcze jedno. W dziedzinie przekazywania informacji w dokumencie wykształciła się szczególna praktyka kancelaryjna polegająca na stsowaniu znaków ukrytych o znaczeniu wiadomym tylko wtajemniczonym kancelistom. Gdy zaczynałem swoją pierwszą pracę w dużym przedsiębiorstwie państwowym jeszcze za średniego Gierka, to pewien stary (i wredny!) kadrowiec puścił mi farbę na temat takiego skrytego przekazywania wiadomości między kadrowcami różnych przedsiębiorstw na świadectwach pracy.

Polegało to na odpowiednim ustawieniu pieczęci na świadectwie. Już nie pamiętam konkretnie jak, ale np. pieczęć dokłądnie odbita, lecz nieco skręcona w prawo oznaczała (np.) "uważaj, to rozrabiacz".

Ciekawe, że taki sposób przekazu tajnych wiadomości wykształcił się w Europie w środowiskach złodziejskich średniowiecza.

Poza tym był stosowany dość powszechnie w różnych sytuacjach komunikowania się zwykłych ludzi. Gdy ja zacząłem pisać listy prywatne, to jeszcze dogorywał, ale był stosowany taki sposób polegający na kodzie odpowiedniego umieszczenia znaczka pocztowego na kopercie. Starsi Nawigatorzy na pewno pamietają. Ten sposób obejmował także przekazywanie adresatowi ewentualnie upragnionej obrazy.

A może jednak tak, bo w momencie, gdy został Augustem, nie było już mowy o błędach w zarządzaniu, a tym bardziej nie mogło juz być mowy o szyderstwach.

Ja znam praktyki z terenów przygranicznych z przełomu XIX/XX w na pocztówkach. W zasadzie były tam tylko zupełnie niewinne pozdrowienia i znaczek, ale całość treści była w formie graficznej pocztówki - szczególnie tych popularnych z przejściami granicznymi, czy humorystycznych ze złapanymi przemytnikami. W takim małym jednotysięcznym miasteczku granicznym potrafiało się pojawić nawet 50 rodzajów pocztówek w ciągu 3 lat.

Ale właśnie powstawała w ten sposób kwestia (wentyl dla Oktawiana) niejako wstecznego zatwierdzenia jakiegoś - gdyby tak okazało się - niewygodnego dokumentu podbitego tą drugą pieczęcią, a w istocie także tą pierwszą pieczęcią. Mianowicie, czy ręka podbijająca drugą pieczęcią działała zgodnie z upoważnieniem i prawdziwą wolą Oktawiana, czy też wolę tę przekroczyła. To mógł ocenić i stwierdzić tylko sam Oktawian. W ten sposób miał wyjście awaryjne. Gdyby zaś chodziło o pierwszą pieczęć, to wentyl polegał na możliwym zakwestionowaniu, która pieczęć w chwili podbijania dokumentu była pierwsza, a która druga. Znowu ostatecznie rozsądzającym mógł być tylko Oktawian.

Zauważmy, że Oktawian nikomu nie udzielił pełnomocnictwa do działania w jego zastępstwie, bo wtedy podpisywałby się pełnomocnik, zaś pieczęć byłaby tylko rodzajem dowodu na istnienie pełnomocnictwa. Czynności pełnomocnika zawsze mają skutek bezpośredni dla jego mocodawcy. Tymczasem, jeśli dobrze zrozumiałem, komparycja dokumentu zawierała oświadczenie: "Ja, Oktawian", a nie jakieś "Ja X, pełnomocnik Oktawiana".

Zapytam wprost: czy mamy dowód, ślad dowodu lub przynajmniej nieżyczliwą plotkę, pochodzącą z czasów jako tako bliskich Oktawianowi, że kiedyś, gdzieś zakwestionował dokument opieczętowany w ten sposób? Jeśli nie, to jest to tylko gdybanie.

Może taki dowód gdzieś jest. Ale popatrz oczyma Makiawelego, który na pewno wiele nauczył się od Oktawiana w zakresie sposobów i praktyki sprawowania władzy. Otóż, gdyby to Oktawian miał interes w zaprzeczeniu dokumentu, to dokument kończył żywot i ustawał dowód, że kiedykowiek istniał. Ktoś może twierdzić, że istniał, ale nie istniał ex tunc (czyli nigdy nie został wydany). Dowód musiałby więc dotyczyć nie dokumentu, ale czynności zaprzeczenia go przez, w tym wypadku, Oktawiana. W jakim trybie? Protokół, ogłoszenie? A po co? Wystarczyło zignorowanie dokumentu i każdy kładł uszy po sobie siedząc cicho, bo w rezerwie było nawet uprzejme polecenie, aby rzucił się na własny miecz i nikt by go nie poparł. Ja nie twierdzę, że takie przypadki były! Ale jeśli przypadki takie były, to dowody po prostu obiektywnie nie powstawały.

Moje komentarze nie dotyczą tego, że takie przypadki były, ale tego, że były możliwe i łatwe do realizacji właśnie poprzez system dwóch identycznych pieczęci. W praktyce współczesnej, właściwie jeszcze niedawnej, samo wykonanie (i posługiwanie się) dwóch identycznych pieczęci już było potencjalnie podejrzane jako stwarzające niepewność, albo skutkujące ewentualną nieufnością. Np. klient banku mógł mieć wiele pieczęci tej samej treści i obrazu, ale ta trafiająca do bankowej karty wzorów musiała się od nich wyraźnie różnić szczegółem dodatkowym np. numerem, albo brakiem czegoś. Z punktu widzenia banku była więc tylko jedna pieczęć danej treści. Pozostałe a podobne mogły nadawać się do adresowego stemplowania kopert, a nie do czynności bankowych. Istota tkwi o odróżnialności.

Ja biorę pod uwagę, że dokument od chwili przekazania należy do jego adresata i kształtuje jego prawa, czy obowiązki. Natomiast przekazany dokument możliwy jednak do zakwestionowania prawdziwości jego wydania ciągle, jakkolwiek tylko ewentualnie, należy w istocie do osoby przedstawionej jako wydawca dokumentu. Jest wtedy instrumentem dzierżenia władzy, czy nie?

Wejdź teraz w sytuację, że ktoś przegląda cudze szuflady szukając dla siebie pieczęci choć nie jest trudne zlecenie wykonania własnej. W swoim wyborze specjalnie odmawia kierowania się niepowtarzalnością wybranej pieczęci. Znajduje bowiem dwie identyczne, co jest trudne do powtórzenia Co pomyślelibyśmy o kryteriach takiego wyboru?

To są poszlaki, ale moim zdaniem wystarczające za dowód przynajmniej ewentualnego zamiaru, a czy kiedykowiek został wykonany, to już "czeski film".

Moim zdaniem chodzilo o dezorientacje/dezinformację przeciwników. Obecnie dezinformacja to najskuteczniejsza beon przeciw szpiegom. I przeciw nim posługiwala sie kancelaria Oktawiana dwoma identycznymi. To wymagalo oczywiscie dodatkowej, tajnej komunikacji, aby swoi-zaufani dowodcy wiedzieli, co jest lipa, a co prawda. I stad mysle, że ten sfinks na pieczeci nie był przypadkowy. Po prostu kazdy miał wiedziec, ze trwść pisma jest rebusem. Ta tajna, dodatkowa komunikacja dostarczala za7fanym klucz do rozszyfrowania. 

Dowodcy zartowali ze sfinksa- i owszem - ale sami mówi o zagadkach, że pismo zawiera ukrytą treść. Takie ogłiszenie publiczne mialo na celu zniechecenie wroga do przechwytywania depesz.

Twoerdzętak, bo obecnie mistrzami dezonformacji są Amerykanie i oni mają taki "podwójny" przekaz. Tak naprawde i np. Harris i  Ttump grają w tej samej drużynie, a tylko podzielili sie, aby odgrywać dezinformacyjna rolę (Demokraci i Republikanie - to podział dla mas i aby uwiarygodnic demokrację, a ukryć  monopol i jednolitość władzy...zreszta w Anglii jest tak samo i nawet twierdze, ze i u nas kazda partia, obojetnie jaka tylko odgrywa rolę naznaczoną jej przez "sily wyższe").

Dezinformacja tworzy chaos i to jest kluczowy dowód. Tam, gdzie widać pozorny chaos decyzyjny (mam na myśli państwa "samodzielne"), tam najpraedopodobniej miamy doczynienia z dezinformacją. Za wczesnego Oktawiana wielu ludziom zdawalo się, ze w Rzymie panuje chaos.

Na początku był chaos - na początku była dezinformacja...:)

A ci obcokrajowcy to kto? Bo to ważna kwestia. Jeśli obcikrajowcy uczą się razem z pilskimi dziećmi, to oni się szybko spolonizują. W końcu lekcje prowadzone są chyba tylko po polsky, prawda? Gdyby były w ich języku, to byłaby odrębna klasa i by się nie asymilowały. Jak zwykle histeria sterowana. W warszawskich szkołach są Azjaci, Murzynki i inni i wszyscy pięknie mówią po polsku. .:). Ba! Naeet widziałem taką parę - ona skośnooka, on - normalne oczy. I co? Dzieci z takiego związku będą też skośnookie (bo geny azjatyckie są silniejsze) ale to będą normalni Polacy. To mniej więcej tak, jakby w armii polskiej podniósł się protest,że polskich  Tatarów jest po kilkunastu w każdej kompanii. 

W USA porządek jest ukryty i naprawdę nie ma znaczenia, czy rządzi Demokrata czy Republikanin. Choć oczywiście Amerykanie wciskają dezinformację światu, że to szalone ma znaczenie i od tego zależy przyszłość nawet całej Galaktyki. Naprawdę współczuję ludziom, którzy wybory demokratyczne traktują serio, z całą powagą. Ileż to mniej nerwów, stresów i ileż to więcej wolnego czasu ma człowiek, gdy uwolni się od tej dezinformacji. 

Zobacz, że mieli zlikwidować radio i telewizję u nas. I co? Były marsze w obronie i tak dalej.  Już nikt nie pamięta co było 10 miesięcy temu. A więc po co się przejmować? 

Myślę, że dzieci się raz dwa dogadają i nie będzie konfliktów. No chyba że rodzic będzie wbijał do głowy dziecku swoją fobię. Lęk przed obcymi jest oznaką upadku i niższości cywilizacyjnej. Nigdy nie miałem konfliktu z obcymi. Za to z Polakami-patriotami całą masę...:). I wiem doskonale, że te fobie są całkowicie bezzasadne, tak jak ciupy pod moim adresem - bo im się mój wygląd nie podobał. Z reklamacją odsyłałem ich do Pana Boga.