Tę drugą książkę przetłumaczono z oryginału polskiego na angielski, tej pierwszej, przygotowanej przez międzynarodowy (czyli anglojęzyczny) zespół, nie przetłumaczono na polski z oryginału angielskiego. Może jakiś wydawca się skusi...

Niecałkowicie. Te rozdziały pisali autorzy chyba nie z Polski.

• Peter Heather "Migration and Identity in Late Antiquity"
• Alexandra Pesch "Shared Divine Imagery: Gold Bracteates"
• Andreas Rau "Southern Scandinavia in the Migration Period – an Overview"
• Michail Lyubichev and Kyrylo Myzgin "Migration-Period Culture and Changes in the East European Forest-Steppe Zone"
• Zsófia Rácz "Who Were the Gepids and Ostrogoths on the Middle Danube in the 5th Century? An Archaeological Perspective"
• Michael Schmauder and Jan Schuster "Between the Rhine, the Danube and the Oder from the 5th to the End of the 7th Century: a Sketch"
• Michel Kazanski "East Germanic and Alano-Sarmatian Finds of the Early Migration Period in the Roman West"

NB, Holendrzy ostatnio wzięli się za "niderlandyzację" swoich uczelni, planując prawo nakazujące państwowym uczelniom oferować co najmniej dwie trzecie kierunków w miejscowym narzeczu (czyli pewnie dzisiaj bywa mniej niż dwie trzecie). Jak zresztą widać na obrazkach, ich czołowe wydawnictwo naukowe (przynajmniej jeśli chodzi o humanistykę) trzaska wiekszość pozycji po angielsku. To samo jest pewnie z Elsevier, chociaż oni bryluja w naukach przyrodniczych. W Norwegii natomiast już w 2000 roku (takie dane podał mi Google) większość prac naukowych publikowano po angielsku, chociaż Norwedzy swój język mają. Nawet dwa. ;)

Kiedyś jezykiem nauki była łacina, potem niemiecki i francuski, teraz angielski ma zdecydowaną przewagę. Nie twierdzę, że tak jest dobrze. Po prostu tak jest. 

Ciekawe czego p. Wiszewski się doszukał? Bo obawiam sie, że szukał, szukal i nie znalazł, a jak znalazł, to nic sensiwnego mu nie zaświtało w głowie. Bo samo ujęcie ram książku, że od chrztu Polski już sugeruje zawężenie badań, żeby Broń Boże nie wyszło p. Wiszewskiemu, że Mieszko I wcale nie ochrzcił się, a tylko obmył w cudownym źródełku po szczęśliwych narodzinach syna.

Choć ciekawość mnie trochę zżera...:)

Pan Wiszewski normalnie, na polski rynek wydaje jakieś broszurki. Mam jego książkę o Henryku PObożnym. Pisze także jakieś poczty książąt i królów dostępne po 18 zeta, z ilustracjami. Rozumiem, że pożyczonymi do Matejki

Narzucenie takiego obowiązku wszystkim bez wyjątku wydaje się czymś pomiędzy trudnym a niemożliwym, chociażby z tego powodu, że w wielu dziedzinach nie sposób zrobic nic sensownego bez komunikacji przede wszystkim ze światową społecznością badaczy, a liczba potencjalnych odbiorców takich publikacji w Polsce to czasem kilkadziesiąt osób. Ale oczywiście w pewnym zakresie, interesującym szerszą publiczność (np. w przypadku badań nad historią Polski), można o czymś takim pomyśleć. Trzeba by jednak ustalić pewne kryteria i przewidzieć na to pieniądze. Ewentualnie udostępniać polskim prywatnym wydawcom prawa do publikacji za darmo pod warunkiem, że zapewnią tłumaczenie i redakcję na profesjonalnym poziomie. 

Prawnie łatwe, ale trzeba wyłożyc na ten cel dodatkowe pieniądze. Nie znam się na organizacji i finansowaniu badań naukowych, ale skoro mają one swoje budżety - często niemałe - to publikacje muszą być w tych budżetach uwzględnione. W końcu redakcji, recenzji, składu, druku itp. nie zrobi się za darmo. System zupełnie słusznie promuje publikacje w prestizowych czasiopismach i wydawnictwach o zasięgu globalnym, a są one prawie wyłącznie anglojęzyczne. W dodatku zespoly międzynarodowe z reguły sa na ten język skazane. Nie można wymagać od naukowców, żeby sami tłumaczyli swoje prace na polski, czy też żeby robili to za darmo. Ich zakres obowiązków w ramach miesięcznej pensji po prostu tego nie obejmuje. To tak jak z oświatą. Samorządy mają ustawowy obowiązek utrzymywac szkoły i to robią, ale głównie ze środków budżetu państwa transferowanych do jednostek samorządu terytorialnego w formie subwencji i dotacji.

>Prawnie łatwe, ale trzeba wyłożyc na ten cel dodatkowe pieniądze. Nie znam się na organizacji
>i finansowaniu badań naukowych, ale skoro mają one swoje budżety - często niemałe - to
>publikacje muszą być w tych budżetach uwzględnione.

Jak publikacje w języku polskim NIE MAJĄ BYĆ uwzglądniane to nie finansować z środków budżetowych. Odrzucać z powodów formalnych. PROSTE.

Proste, tylko trzeba mieć świadomość, że niczego nie wykreuje się samym nakazem. Wytłumaczę na przykładzie zaczerpniętym z SN. Nie tak dawno temu pan prof. Łukasz Święcicki nawiązał do swojego artykułu na temat związku pomiędzy sezonowością epizodów maniakalno-depresyjnych a płcia pacjentów (coś tak jakby, dokładnie nie pamietam). Żeby przynajmniej próbować sensownie sie wypowiedzieć w dyskusji wypadało artykuł przejrzeć - po angielsku, bo wersji polskiej nie ma. Pan Profesor nawet podkreślił, że jego badanie opublikowało nie byle jakie, tylko prestiżowe i międzynarodowe czasopismo medyczne. I nawet nie przyszło mu do głowy, żeby ten artykuł kiedyś opublikować po polsku dla ciekawego, a nieznającego języków czytelnika.

Otóż, jeśli w przyszłości postawimy profesorowi warunek: dostaniesz grant na swój pomysł, ale ma to ukazać się także po polsku, to trzeba ten grant zwiekszyć o pewną kwotę. Nie można po prostu powiedzieć: bierzesz pan pieniądze z polskiej, państwowej kliniki i ma pan publikować po polsku. Żadnej dodatkowej kasy! To znaczy, można (to faktycznie jest najprostsze), ale wtedy może nie starczy właśnie na publikacje angielską. I to jest niewielki problem, o ile nie będziemy się później profesora czepiali, że nie ma publikacji w prestizowych pismach. Albo ogólnie narzekać, że polska nauka nie wychodzi, jak to mówią, w szeroki świat.

A ta książka trojga badaczy o Europie Centralnej w Średniowieczu to jeszcze inny przypadek. Czy na pewno jest to publikacja "z grantu"? A może ksiązkę zamówił Cambridge University Press? I tu mamy pytanie: czy z automatu każdą książkę dotyczącą Polski wydaną gdziekolwiek na świecie w obcym języku mamy tłumaczyć? A jesli nie każdą, to potrzebny jest jakis mechanizm selekcyjno-decyzyjny. No i oczywiście pieniądze. 

Jeśli chodzi o artykuły naukowe, to sprawę komplikują prawa oryginalnego wydawcy i potencjalne oskarżenia o autoplagiat. Wersja polska musiałaby powstać jako tłumaczenie i pewnie wymagałby zgody wydawcy. Podejście odwrotne, to znaczy oryginał w wersji polskiej, szkodziłoby zasięgowi publikacji i ewaluacji autorów.

Swoją drogą, przed Brexitem prowadziliśmy tu tak zwane podwójne dyplomy, gdzie student zaczynał studia na jednej uczelni (np. pierwszy semestr magisterskich w Polsce), a kontynuował na drugiej (roczny Master of Science z pracą dyplomową w UK) i wtedy funkcjonował wymóg dwujęzyczności ze strony polskich partnerów, ale dotyczący tylko abstraktów prac dyplomowych. Odwiedzali mnie wówczas polscy magistranci z prośbami o pomoc w przełożeniu abstraktu na język ojczysty...

A jak wygląda sprawa tłumaczeń prac, będących źródłami ( kwestia cytowania ). Gdy są różne języki. Praca w języku angielskim, źródło w języku niemieckim, brak zewnętrznego tłumaczenia.

Autor pracy może to zrobić? Czy wtedy może dostać zarzut ze strony recenzenta, że "nie ma dystansu" ..., za bardzo korzystnie interpretuje pracę ... itp.

>>Mimo to, ciekawe jak na tym tle wypada Polska.

Dziś pytanie, dziś odpowiedź. ;) Fragmentaryczna, bo dotycząca tylko 8 krajów i publikacji z nauk społecznych i humanistycznych, ale zestawienie jest wymowne.

Czyli juz na etapieumpwy wydawniczej konstruuje się czarcią zapadke. To fos w stylu umowy na wyłaczność i gadanie o wolnosci nauki, o prawie dostępu do wiedzy do walenie zielonego krasnala. Umowa po polsku brzmi "Masz tu 10 tyś funtów i się zamknij"

Przepraszam, oczywiście 36 EUR = 30 GBP. Około.

PATOLOGIA  AKADEMICKA...

...  to  jest  ZBYT  NIEADEKWATNE  okreslenie  dla  tego  ZLODZIEJSTWA  AKADEMICKIEGO  !!!

Po  prostu  KARYGODNY  SKANDAL  to  jest.

Wygląda, że proporcje w naukach społecznych i humanistycznych są faktycznie sporo równiejsze i za granicą. A Polska trochę odstaje albo w 2014 odstawała.

Model biznesowy Brilla i podobnych wydawnictw opiera się na sprzedaży tych książek bibliotekom akademickim, które mają różne zlecenia stałe na książki z danych serii czy dziedzin, stąd często wysokie ceny. Sprzedaż detaliczna to raczej drobny ułamek dochodów i rzecz drugorzędna z perspektywy wydawcy.

Daj Boże zdrowie.

Ok. Ale polemista też tkwi po uszy w kronice "Ściemniacza" Galla Anonima. To jest dom wariatów.

Ja wczoraj miałem porownanie. Hasło dotyczące hiszpańskiego zdobywcy, właściwie bardziej odkrywcy, bo Indian nie tępił tylko z nimi normalnie współpracował.

Wersja angielska rozmiarem odpowiada hiszpańskiemu oryginałowi. Polska niestety to skrót skrótu.

Hmm, może przetłumaczę z angielskiego. W sumie czemu nie?