Na bank prawdziwy. Fałszerz ZAWSZE dba o realizm. 

Uśmiechnąłem się pełnymi płucami, gdy zajrzałem do środka misy...:).

Skoro wiemy, że język takich Majów i Sumeryjczyków pochodzi z tej samej grupy językowej, to mnie ta "klinówka" wcale nie dziwi w Ameryce Płd.

No ale akademia ma problem, bo już zrobiła betonową wylewką pod opis historii obu Ameryk i kruszyć na pył tę wylewkę trochę szkoda. Muszą więc albo milczeć albo gadać, że fałszywka. 

Wszystkie dotychczasowe fałszywki z tego regionu były zawsze odpicowane na błysk - chićby ta słynna deinekenowska czaszka.

Chyba nie. Raczej przy jego produkcji wykorzystano jakiś niedokładnie przepisany tekst z glinianej tabliczki.

To wygląda jak podziałka objętości z przepisami kuchennymi. Każdy przepis oddzielony pionowymi kreskami. Przepisami nie koniecznie kuchennymi.

To wygląda jak podziałka objętości z przepisami kuchennymi. Każdy przepis oddzielony pionowymi kreskami.
 

Dobre :)

https://faculty.ucr.edu/~legneref/archeol/fuentema.htm

Poniżej tłumaczenie części tekstu. Bardzo ciekawe to wszystko. 

Dr Winters uważał, że badacze nie byli w stanie odczytać pisma, ponieważ odmawiali porównania pisma protoelamickiego i protosumeryjskiego z innymi systemami pisma używanymi w latach 3000-2000 p.n.e. Porównał pismo do pisma libyko-berberyjskiego używanego na Saharze 5000 lat temu. Pismo to było używane przez Proto-Drawidów (z doliny Indusu), Proto-Mande, Proto-Elamitów i Proto-Sumerów. Ludzie ci dawniej żyli w Afryce Środkowej, aż do rozpoczęcia rozległego pustynnienia Sahary po 3500 p.n.e. Pan Rawlinson był pewien, że Sumerowie dawniej żyli w Afryce i użył języków semickich i afrykańskich używanych w Etiopii, aby rozszyfrować pismo klinowe. Rawlins nazywał pierwszych mieszkańców Mezopotamii Kuszytami, ponieważ uważał, że przodkami tych ludzi byli zachodni Kuszyci, o których mowa w literaturze klasycznej.

Ludzie ci dawniej żyli w Afryce Środkowej, aż do rozległego pustynnienia Sahary po 3500 r. p.n.e. Pewien pan Rawlinson był pewien, że Sumerowie dawniej żyli w Afryce i używał języków semickich i afrykańskich używanych w Etiopii, aby rozszyfrować pismo klinowe. Rawlins nazywał wczesnych mieszkańców Mezopotamii: Kuszytami, ponieważ wierzył, że przodkami tych ludzi byli zachodni Kuszyci z literatury klasycznej. Winters zauważył, że pisma libyko-berberyjskiego nie można było odczytać w języku berberyjskim, ponieważ Berberowie przybyli do Afryki dopiero mniej więcej w czasie, gdy Wandalowie podbili większą część Afryki Północnej. Chociaż pisma libyko-berberyjskiego nie można odczytać w języku berberyjskim, można je odczytać w języku mandejskim. Dzieje się tak, ponieważ Proto-Mande dawniej żyli w Libii, dopóki nie wyemigrowali z tego obszaru do doliny Nigru w Afryce Zachodniej.

Pismo Vai ma znaki podobne do pisma libyco-berberyjskiego, pisma doliny Indusu, pisma linearnego A z Krety, protoelamickiego i protosumeryjskiego. Ludzie Vai mówili językiem Mande. Korzystając z wartości fonetycznych pisma Vai, dr Winters był w stanie rozszyfrować pismo doliny Indusu i pismo linearne A. Język sumeryjski jest blisko spokrewniony z językami drawidyjskimi i mandejskimi, a pisma protosumeryjskie, libyco-berberyjskie i Vai są podobne. Tak więc możliwe jest odczytanie pisma na Fuente Magna przy użyciu wartości fonetycznych pisma Vai. Po transliteracji znaków Fuente Magna Winters był w stanie przetłumaczyć napis przy użyciu języka sumeryjskiego. Porównując pisma i symbole Fuente Magna z pismem Vai, Winters znalazł wiele pasujących elementów. Następnie, po zapoznaniu się z kilkoma opublikowanymi pracami na temat języka sumeryjskiego i systemu pisma, np. C.S. Balla, Chinese and Sumerian (Londyn, 1913) i Johna A. Hallorana, Sumerian Lexicon (http://www.sumerian.org/sumer/ex.htm), udało mu się rozszyfrować pismo Fuente Magna.

Odkrył, że napisy Fuente Magna są w protosumeryjskim piśmie, a symbole mają kilka protosumeryjskich znaków połączonych ze sobą, aby reprezentować słowa i zdania. Przedstawił dwie figury, które rozdzielają znaki Fuente Magna na ich składowe części, tak aby można je było interpretować przy użyciu wartości fonetycznych pisma Vai. Pokazał rozdzielenie znaków Fuente Magna na ich oddzielne części. Poniżej znajduje się transkrypcja napisów po prawej stronie Fuente Magna, czytana od góry do dołu i od prawej do lewej.

Dr Winters zauważył, że jego tłumaczenie inskrypcji Fuente Magna potwierdza hipotezę Awen Dawn, że Fuente było używane do celebrowania religii Bogini starożytnego ludu Boliwii. Awen Dawn rozpoznał, że postać na Fuente Magna była w pozie Bogini, z otwartymi ramionami i rozłożonymi nogami, co potwierdza tłumaczenie Wintersa. Ponadto identyfikacja symboli na misie przez Awen, które odnoszą się do europejskich znaków Bogini Matki, prawdopodobnie odzwierciedla wczesny wpływ Bogini Neith na kontynentalnej Grecji i Krecie.

Uważa się, że Fuente Magna zostało prawdopodobnie wykonane przez lud Sumerów, który osiedlił się w Boliwii jakiś czas po 2500 r. p.n.e. Sumerowie używali żeglownych statków, o których wiadomo było, że żeglują do odległego subkontynentu indyjskiego. Niektóre sumeryjskie statki najprawdopodobniej opływały Afrykę Południową i wpłynęły na jeden z prądów w tym rejonie, które prowadziły z Afryki przez Atlantyk do Ameryki Południowej, a stamtąd do Oceanu Spokojnego. Następnie przeszukaliby obszary na wysokim płaskowyżu Boliwii, gdzie miejscowi mieszkańcy produkowali żywność. Mieli miskę w wielkim poważaniu i byli drobiazgowi w kwestii jej transportu po okolicy (patrz Transportaciόn). Należy zauważyć, że istniało jedno zakwestionowanie autentyczności Fuente Magna przez sceptyków, którzy sugerowali, że jest to wytwór archeologów mający na celu przyciągnięcie międzynarodowej uwagi.

Przytłaczająca większość poparcia ze strony większej części społeczności akademickiej powinna zdyskredytować tę krytykę, podobnie jak miało to miejsce w przeszłości, gdy pojawiały się wątpliwości co do istnienia jakiegokolwiek pisma na terenie obu Ameryk (np. Olmeków i Majów).

To jaka konkretnie jest treść napisu? 

Co ciekawe odczytał to z pomocą alfabetu libijsko-berberyjskiego. 

Czyli naczynie trafiło do Boliwii z Północnej Afryki (Kartagina?)

Czyli jednak pępek świata był nad Bałtykiem ;)

Jeszcze jedno mi przyszło do głowy. Nyja była odpowiednikiem Hadesa, ale wg. Wiki O. Trubaczow wywodzi jej nazwę od "płynąć", "łódź". Może kraina zmarłych była w Ameryce? Z podróży przez ocean niewielu wracało a jeżeli szlak był trzymany w tajemnicy, wracali tylko ci co potrafili jej dochować.

Fajna jest ta doKtóR Clyde. (Że tak pojadę w stylu Pani Paris). Ciekawi mnie, że doKtóR nie zauważa bełkotu, albo sama go tworzy, bo przecież granty są najważniejsze. I skąd ta pewność o co chodzi w dopowiedzeniach wziętych w nawiasy?

Już interpretacja rysunków z Lascaux bardziej do mnie przemawia.