Shesha, czyli Ten, który pozostaje. Jedno z głównych bóstw hinduskiej mitologii. Przestawiane jak na powyższej fotografii, a opisywane jako Tysiącgłowy wąż. Podobno jego imię wzięło się z tego, że nawet gdy cały świat jest niszczony, Shesha pozostaje takim samym, jakim był.

Mówią o nim również, że kiedy się rozwija czas posuwa się do przodu i ma miejsce tworzenie. Kiedy natomiast się zwija wszystko zamiera, aż w końcu wszechświat przestaje istnieć.

Te okresy pomiędzy narodzinami a śmiercią świata nazywane są w hinduiźmie kalpa. Hindusi twierdż, że takich kalp było już w naszych dziejach 30. Próbowano je obliczać posługując się wedami, ale te obliczenia są jeszcze lepsze niż początki sumerysjkich czy egipskich list królewskich.

Czas trwania materialnego wszechświata jest ograniczony. Manifestuje się to w cyklach kalp. Kalpa jest dniem Brahmy, a jeden dzień Brahmy składa się z tysiąca cykli czterech yug, czyli wieków: Satya Yuga , Treta Yuga , Dvapara Yuga i Kali Yuga . ... Te cztery yugi, obracające się tysiąc razy, składają się na jeden dzień Brahmy, a ta sama liczba obejmuje jedną noc. Brahma żyje sto takich „lat”, a potem umiera. Te „sto lat” łącznie wynosi 311 bilionów 40 miliardów (311 040 000 000 000) ziemskich lat. Według tych kalkulacji życie Brahmy wydaje się fantastyczne i nieskończone, ale z punktu widzenia wieczności jest tak krótkie jak błyskawica. W Oceanie Przyczyn są niezliczeni Brahmowie wznoszący się i znikający jak bańki mydlane. Brahma i jego stworzenie są częścią materialnego wszechświata i dlatego znajdują się w ciągłym ruchu.

Dlatego należy je odłożyć między bajki.

Ważne w tym jest jednak coś innego - cykliczność zniszczeń świata powtarzająca się średnio co sto lat. (2022, 1914, 1806, 1700 - tak na szybko kilka dat rozpoczęcia ostatnich wojen światowych).

Ale wróćmy do Sheshy. Mity hinduskie powiadają, że pojawia się on na świecie w ludzkiej postaci. Zidentyfikowano go jako Lakszmana, syna króla Ajodhji, który zrzekł się praw do tronu aby wiernie służyć samego Ramie. Nawet był w stanie popełnić samobójstwo, żeby tylko poufne informacje z narady u króla nie wydostały się na światło dzienne.

Kolejnym razem pojawił się na świecie jako Balarama, starszy brat Kryszny. Ogólnie opisywany jest w wedach jako pasterz krów, ale chyba miał coś ciekawszego do robowty. Gby bowiem wybuchła wojna pomiędzy Pandawami a Kaurawami Balarama jako neutralny w tym konflikcie przyjął zobowiązania dla obu stron.

Innym razem Shesha pojawił się na świecie jako Patanjali, hinduski filozof żyjący około II w ne, autor tekstu o teorii i praktyce jogi (Yoga sutr).

W 1017 roku na świecie pojawiło się kolejne wcielenie Sheshy - Ramajuna, kolejny hinduski filozof. Ramanuja przedstawił epistemiczne i soteriologiczne znaczenie bhakti , czyli oddania osobowemu Bogu ( Wisznu w przypadku Ramanujy) jako środka do duchowego wyzwolenia. Jego teorie twierdzą, że istnieje wielość i rozróżnienie między Ātman (dusza) i Brahman (metafizyczna, ostateczna rzeczywistość), a jednocześnie stwierdził, że istnieje jedność wszystkich dusz i że indywidualna dusza ma potencjał do urzeczywistnienia tożsamości z Brahmanem.

Kolejne wcielenie miało miejsce w 1370 roku. Tym razem jako Sheshę przedstawiono Manavala Mamunigala - teologa hinduizmu. Był głównym orędownikiem tradycji Sri Vaisnavizmu w XV wieku w Tamilakam , rozpowszechniając ją z pomocą swoich ośmiu uczniów. Uczniowie Manavalan założyli miejsca nauki do nauczania filozofii Vishishtadvaita w Tamilakam.

Mity hinduskie zachowały również opisy Sheshy w jego boskiej postaci.

Daityowie i Danavowie nie są w stanie opowiedzieć o jego dobrych cechach. Jest czczony przez Devy i niebiańskich mędrców. Mówi się o nim jako Ananta. Ma tysiąc kapturów i jest wyraźnie przystrojony w ozdoby swastyki pozbawione nieczystości. Oświetla wszystkie strony tysiącami klejnotów na swoich kapturach. Dla dobra wszechświata pozbawia Asurów ich męstwa. Jego oczy wirują i błądzą z powodu odurzenia. Zawsze ma tylko jeden kolczyk. W koronie i girlandach świeci jak biała góra płonąca ogniem. Ubrany jest w niebieskie szaty. Jest odurzony dumą. Jest olśniewający białymi girlandami. Jest wyniosły jak góra Kailasa, gdzie spada niebiańska Ganga. Położył rękę na lemieszu; trzyma doskonały żelazny klub. Towarzyszy mu wcielony splendor Varuny. Na końcu Kalpy Rudra w postaci Sankarsany wychodzi z jego ust, płonąc jak płomień trującego ognia i pożera trzy światy. Trzyma całą kulę świata wznoszącą się ponad jak szczyt.

Niebieskie szaty (jak widać z opisu) w hinduiźmie oznaczały więc kupca. To samo oznaczał również symbol swastyki.

W sztuce Shesha zazwyczaj przedstawiany jest w sposób podobny do tej ilustracji. Jak unosi się swobodnie na swoim łożu pływającym po oceanie.

Niby chaotyczne zestawienie, ale może wcale nie. Może ta cała grecka filozofia to też pomysł Wężowego Plemienia.

 

---

tagi: indie  filozofia  mitologia  hinduizm  wężowe plemię  błękit 

	Pioter
	23 czerwca 2023 08:35

28     1794    5 zaloguj sie by polubić