Układ palców trzymających płaszcz jest jakiś dziwnie znajomy...

Wygumkowali jej życiorys jak cała naszą historię przed Kazimierzem Odnowicielem.

Córka cesarza i bez potomstwa? Pewnie ją otruli, tak jak jej małżonka, a dzieci "zaginęły". 

W ogóle Coryllus omawial kiedyś ksiażkę "Piastowny" i z niej wyłania się obraz polskich kobiet  krolweskich taki, jakby one mialy za zadanie pilnowac interesów państwa Piastów - cos jak bazy wojskowe lub emporia handlowe...:)

W końcu ma czego zazdrościć. Brat ożenił się z córką Chrobrego, a jemu przypadła wnuczka margrabiego Hodona, z którą dzieci się nie doczekał. To, że w XIX wieku uczyniono ją ikoną Niemki nie znaczyło przecież zupełnie nic ani dla Ekkeharda, ani dla XIII wiecznego rzeźbiarza. Ekkehard zresztą stanął po stronie Konrada w jego konflikcie z Chrobrym.

A skoro patrzy na szwagierkę z zazdrością (te figury stoją naprzeciwko siebie), wychodziłoby z tego, że Regelinda jednak jakichś dzieci się doczekała, ale widocznie były niepełnoletnie w chwili śmierci męża (1038), bo inaczej tytuł i majątek przypadły by na nie, a nie na brata.

A to jeszcze ciekawsze. 1260, ten sam rzeźbiarz (znany dziś jako Mistrz z Naumburga). To cesarz Otton I (ten wystraszony) z małżonką Adelajdą, córka króla Burgundii Rudolfa II, i święta Kościoła. W latach 947-950 była żoną Lotara II z Arles z którym doczekała się córki. Żoną Ottona I została w 951 w zasadzie w wyniku najazdu Sasów na Italię. W 1097 papież Urban II wyniósł ją na ołtarze jako patronkę cesarzowych.

I teraz patrząc na te XIII wieczne rzeźby możemy uzupełnić dziury dziury w chronologii dynastii salickiej. Zaczynając od tego, że była cały czas ciągłość cesarstwa (z linii burgundzkiej), a sami Ottonowie (I, II, i III) to byli tylko czasowi uzurpatorzy na cesarskim tronie. I jak widać z rzeźb wcale się tak pewnie na tym tronie nie czuli.

Otton I jest przerażony. Podejrzewam, że gdyby ta rzeźba jego mogła mówić, to by powiedziała -" O Boże! Mieczysław mnie zabije". A ta małżonka po lewej robi taki uspokajający gest prawą ręką, jakby chciała powiedzieć -"Dopóki będziesz grzecznym mężem, to cię nie zabije"

Niedziela rano i takie piękne uśmiechy! 

Już Chesterton pisał o średniowiecznych rzeźbach, które zawsze były ekspresyjne. Podał nawet przykład śpiewających żniwiarzy, którzy radośnie i ze śpiewem wykonywali swoją pracę. Przy okazji zapytał, czy ktoś wyobraża sobie śpiewającego bankiera w okienku :) fajny wpis! 

Wczoraj późnym wieczorem przejrzałem książkę prof. Strzelczyka "Otton I Wielki". Było zamieszcxone to zdjęcie z Adelajdą. Ale na razie nie trafiłem nawet na vień podejrzeń u profesora, że nyła jakaś rywalizacja o koronę cesarską pomiędzy Ottonem a Mieszkiem. W ogóle okropnie się tę książkę czyta, bo profedor lubi (to jego znak rozpoznawczy) do swoich dzieł wsadzać mnostwo nieostotnych szczegółow i rozwodzić się nad teoretycznymi problemami. No i 0rofedor słynie jako "Wielki Patroszyciel" źródeł historycznych - bo te źródła, którymi my się tu zajmujemy wprawilyby go w duży dyskomfort psychiczny. 

Spróbuję dziś znowu podejśc do tej jego książki - wczoraj zasnąłem w fotelu czytajac ją...:)...taka nlbyła ciekawa.

Ale jak to. Mieszko, czyli jakieś prowincjonalne książątko, którego kraj omiajali nawet kupcy z Kalifatu (czyli zupełnie nic tu nie było) miałby mieć ambicje (i twarde prawa) do korony cesarzy rzymskich?

Ja od dłuższego czasu traktuję te wszystkie opracowania jako wskazówki, gdzie szukać materiałów źródłowych. A potem jest problem ....

Nie plagiatują. Przepisaliby wtedy wszystkie wnioski. Tylko inspirują się, bez zrozumienia całokształu. I nie pierwszy raz tak jest.

I też jestem ciekawy jak sobie poradzą z tezą, że jednak Kraków był stolicą cesarstwa.

Colombe to golębica. Z łacińskiego columba.

gołębnik to pigeonnier lub (przest.) colombier

W Amglii ścierały sie wpływy dwóch organizacji handlowych. Za czasów rzymskich było to Żmijowe Plemię, a przed i po Olimpijczycy, czyli konkretnie to  Wenedowie. A skoro tak, to naturalne jest dla mnie, że kupcy narzucili swoje nazewnictwo. 

Bardzo słusznie Pan postępuje. Sam Dudkiewicz ostrzegał, aby osoby nie gotowe na przyjęcie prawdy, czyli tkwiące mentalnie w kłamliwych narracjach historycznych, w tym lingwistycznych, nie czytały jego opinii, bowiem dyskomfort psychiczny z tego wynikający może być bardzo dokuczliwy.

A co do łaciny, to oczywiście wywodzi  się ona wprost z języka protoindoeuropejskiego. Fakt natomiast, iż język taki nigdy nie istnial nikomu w niczym nie przeszkadza, a Panu również.