W nocy z 6 na 7 kwietnia 1919 roku komitet rewolucyjny pod kierownictwem Ernsta Tollera ogłosił powstanie Bawarskiej Republiki Radzieckiej, która przetrwała w Monachium cały miesiąc. Choć teoretycznie mogła przetrwać znacznie dłużej, bo w zasadzie cała ówczesna RZesza pogrążona byłą w rewolucyjnym chaosie. Mogła przetrwać, gdyby nie dobór osób na kluczowych stanowiskach tej Republiki.

W zasadzie najbardziej barwną postacią w rządzie Bawarskiej Republiki Radzieckiej był Komisarz Spraw Zagranicznych - Franz Anton Lipp, doktor prawa, polityk i dziennikarz. I pomimo tego, że w ciągu miesiąca kierowania bawarskim MSZ udało mu się wysłać tylko cztery depesze, przytoczęje Państwu w całości.

1. Do Nuncjusza Apostolskiego w Bawarii: Uważam, że moim świętym obowiązkiem jest zapewnienie bezpieczeństwa waszej bardzo wybitnej osobie i całej nuncjatury w Monachium. Proszę, zaakceptuj wyraz mojego oddania.

2. Do ambasadora Bawarii w Berlinie: Konstytucja Niemiec nigdy nie będzie prawem najwyższym w Bawarii. Nie możemy bowiem poświęcić szczególnych praw Bawarii, zdobytych przelaną przez nas krwią na polach pod Sedanem czy Reichshoffen. Dlatego nakazuję natychmiast złożyć oficjalną wizytę pożegnalną u hrabiego Brockdorff-Rantzau.

4. Do Komisarza Transportu Bawarii: Drogi kolego! Właśnie wypowiedziałem wojnę Wirtemberdze i Szwajcarii, ponieważ te psy odmówili pożyczenia mi sześćdziesięciu lokomotyw. Jestem pewien, że wygramy. Ponadto, w związku z naszym zwycięstwem, poproszę Papieża o jego błogosławieństwo – jestem z nim w dobrych stosunkach.

Jak Państwo zauważyliście pominąłem na razie trzecią depeszę, bo pora bliżej przyjrzeć się samemu komisarzowi. Franz Lipp bowiem musiał z Rzeszy uchodzić jeszcze przed wybuchem wojny, bowiem został skazany jako dziennikarz za obrazę majestatu Jego Wysokości Cesarza Wilhelma. Osiadł wtedy w Mediolanie i zatrudnił się w Corriere della Serra. Przynajmniej tak informują jego pobieżni biografowie. Ci, którzy sięgają po szczegóły zauważają jednak, że Franz Lippe był współpracownikiem wywiadu Rzeszy i jego zadaniem było zbieranie niezbędnych temu wywiadowi informacji, zarówno we Włoszech, jak i we Francji czy Szwajcarii. Inflirtował także niemieckie środowiska komunistyczne, przy czym był dość bliskim znajomym Karla Radka, zaufanego doradcy Włodzimierza Lenina. Zachowała się jednak, pewnie jako przykrywka dla jego późniejszych działań, historia jego choroby psychiatrycznej.

A teraz wróćmy do trzeciej depeszy, bowiem te poprzednie są w zasadzie całkiem zwyczajne:

3. Do Papieża Benedykta XV oraz Włodzimierza Lenina: Proletariat bawarski jest zjednoczony w radości. Socjaldemokraci, Niezależni Socjaliści i Komuniści są zjednoczeni jak młot, z nimi także jest Liga Chłopów. Liberalna burżuazja, słudzy Prus, zostali całkowicie rozbrojeni. Hoffmann uciekł do Bamberga, gdzie wziął klucz do mojej toalety ministerialnej. Pruska polityka, której Hoffmann jest lokajem, próbuje nas odciąć od regionu Berlina, Lipska i Norymbergii, Frankfurtu oraz węgla z Essen. Jednocześnie próbują nas zdyskredytować u Ententy, jako krwiożerczych psów i grabieżców, którymi sami są. W międzyczasie, futrzane ręce goryla Noske'a ociekają krwią. Otrzymujemy węgiel i otrzymujemy dużo żywności ze Szwajcarii i Włoch. Chcemy trwałego pokoju. Prusy przewidują zawieszenie broni tylko z myślą o kolejnej wojnie z zemstą.

W zasadzie gdyby nie osobista uwaga, że były premier Bawarii zamknął na klucz ubikację w bawarskim MSZ i do tego ten klucz wziął z sobą do Bamberga, oraz gdyby nie upublicznienie tej depeszy w monachijskich gazetach, mogło nie być żadnego kryzysu. Ale był. Zanim jednak Lippego zwolniono ten zdążył już wypowiedzieć wojnę Szwajcarii oraz Wirtembergii.

W końcu Lippe został aresztowany przez wojska rządowe, a Josef Hoffmann powrócił do władzy w Monachium (pewnie razem z niezbędnym do prawidłowego działania bawarskiego MZS kluczem). Po aresztowaniu Lippego przeniesiono do kliniki psychiatrycznej, i od tego momentu ślad po nim zanika. W 1937 roku Franz Lipp odnajduje się jednak we Florencji, podobno prześladowany przez władze gestapo, i do tego żyjący wyłącznie dzieki łasce swoich dzieci. A odnajduje się wyłącznie w ten sposób, że jedna z florenckich gazet publikuje jego nekrolog. Miał już wtedy 82 lata, więc całkiem możliwe, że we Florencji tylko leczył swoje nerwy, a nie ponownie szpiegował dla Großer Generalstab.

Trzeba jednak przyznać, że dyskredytacja Bawarskiej Republiki Radzieckiej udała mu się wyjątkowo. W Niedzielę Palmową 1919 roku, gdy bawarska policja pod wodzą Alfreda Seyfferlitza próbowała przywrócić władzę legalnego rządu, zginęło ponad 600 osób, bo napotkała na opór Bawarskiej Armii Czerwonej. 2 maja jednak żadnego takiego oporu już nie było, a do walki z czerwoną zarazą dołączyli również ci, ktorym poprzednio było to obojętne.

---

tagi: rewolucja  komuniści  szpieg  bawaria 

	Pioter
	30 listopada 2024 16:33

16     1230    7 zaloguj sie by polubić