Fantastyczny wpis! Fajnie, że wygrzebales to źródło. Życia nam nie starczy, żeby to wszystko poogarniac :) Ale robi się coraz ciekawiej. Co do tego opactwa i innych zniszczonych przez henrykowska dzicz... Nie można znaleźć szkiców, jak one wyglądały w czasach swojej świetności. To jest zastanawiające. Zostawiono kikuty i wygumkowano wszystko inne, a ten opis jest naprawdę zaskakujący. Piramida... Pisałeś kiedyś o egipskich lekarzach na wyspach... 

Henio number 8 po prostu wiedział, gdzie jest gruba kasa (każde słynne miejsce pielgrzymkowe to kura znosząca złote jaja) i wiedział, że nikt mu nie wyjawi, gdzie te skarby są ukryte. To rozwłoczenie i picwiartiwanie opata dobitnie o tym świadczą. Henio 8 się wściekł, że nie wyjawili tajemnic.

Myślę, że skarby gdzieś zostały ewakuowane przed Heniem. Szukał, ale nie znalazł tego, czego pragnął - tak sądzę. Bo przecież takie słynne miejsce pielgrzymkowe aż prosi się o przejęcie i zaadaptowanie na potrzeby nowej/stqrej herezji. Nie zrobił tego, bo dostał furii. 

Napisano oficjalnie, żeby Henio nie wyszedł na upokorzonego durnia, że się wzbogacił i tak dalej. Ale zarżnięcie kury znoszącej złote jaja przeczy tej hagadzie. I myślę, że wszędzie tam, gdzie zostały tylko ruiny lub goły plac, Henio poniósł porażkę propagandową i finansową. Mogł się mścić tylko w ten sposób.

Nie. Wcześniej były tam imiona kupców-Olimpijczyków - tak sądzę

Nie. Egipski lekarz był jakieś dwa pokolenia przed Aleksandrem na Thule (Islandii). W Brytanii była cała faktoria nazwana Miasto Faraona.

Być może szukał tej starożytnej broni/stacji przekaźnikowej, ale ostatnie potwierdzone jej użycie to jakieś tysiąc sto lat wcześniej, więc nawet sam opat Ryszard mógł już o niczym takim nie wiedzieć. A te skarby (złoto czy srebro) to naprawdę niewiele przy możliwości posiadania takiej broni.

Nie zobaczymy ich, bo (jak widać na zdjęciu) zarosły trawą. Zresztą ekipa złożona z Richarda Laytona, Richarda Pollarda i Thomasa Moyle, którzy dotarli tam na pisemny rozkaz Thomasa Cromwella, wikariusza generalnego kościołą anglikańskiego, pewnie się tym ołowiem też zainteresowała. Mieli ze sobą także specjalistę od ksiąg, Johna Lelanda, osobistego antykwariusza króla Henryka VIII, więc nic wartościowego nie mogło tam pozostać.

Mamy jeszcze jeden opis (z późniejszych czasów) tych piramid. Opis ten akurat dotyczy odnalezienia szczątków króla Artura i pochodzi z History of England wydanej w 1839 roku

Ale chociaż przyjaciele Artura ukryli przykrycie w miejscu jego pochówku, odkryły to przyszłe epoki. W roku 1189, kiedy romans zaczął zwiększać jego sławę, pilnie szukano jego ciała w opactwie Glastonbury. Okoliczności towarzyszące tym poszukiwaniom dają nam pierwszą jasną i historyczną pewność co do tego sławnego człowieka i dlatego warto je szczegółowo opisać. Przekazał je nam Giraldus Cambrensis, który widział zarówno kości, jak i napis, a także mnich z opactwa; do tych samych faktów nawiązują współczesny William z Malmsbury i inni. Istota relacji Giraldusa jest taka. Henryk II, który dwukrotnie odwiedził Walię, usłyszał od starożytnego brytyjskiego barda, że ​​Artur został pochowany w Glastonbury i że niektóre piramidy oznaczały to miejsce. Król przekazał to opatowi i mnichom klasztoru, podając dodatkową informację, że ciało zostało zakopane bardzo głęboko, aby ukryć je przed Sasami; i że nie można go znaleźć w grobowcu kamiennym, lecz w wydrążonym dębie. Na cmentarzu opactwa stały wówczas dwie piramidy lub filary. Kopali między nimi, aż dotarli do ołowianego krzyża leżącego pod kamieniem, na którym widniał napis, który według Giraldusa widział i którego dotykał: „Hic jacet sepultus inclytus Rex Arthurus in insula Avallonia”. Poniżej, na głębokości szesnastu stóp od powierzchni, znaleziono trumnę z wydrążonego dębu, zawierającą kości niezwykłej wielkości. Kość nogi była o trzy palce (prawdopodobnie na szerokość) dłuższa niż u najwyższego wówczas mężczyzny. Człowieka tego wskazano Giraldowi. Czaszka była duża i nosiła ślady dziesięciu ran. Dziewięć z nich zabetonowało się w masie kostnej, ale w jednym była szczelina, a otwór nadal pozostał; najwyraźniej śmiertelny cios. Giraldus w innym miejscu podaje, że razem z nim znaleziono kości jednej z żon Artura, ale wyraźnie widoczne w dolnym końcu. Jej żółte włosy wyglądały idealnie pod względem treści i współpracy Kości przeniesiono do wielkiego kościoła w Glastonbury i złożono we wspaniałej świątyni, którą następnie, zgodnie z rozkazem Edwarda I, umieszczono przed ołtarzem głównym. Odwiedził Glastonbury ze swoją królową w 1276 roku i kazał otworzyć sanktuarium Artura, aby kontemplować jego szczątki. Oboje byli tak zainteresowani tym widokiem, że król złożył kości Artura w bogaty całun, a królowa kości jego żony; i z szacunkiem złożyli je w grobowcu.

Inaczej mówiąc piramidy zniszczono w 1189 roku podczas poszukiwania grobowca króla Artura, a reszty zniszczeń dokonał pożar i budowa nowego klasztoru.

W 1189 roku Ryszard Lwie Serce rozpoczął swoje panowanie po śmierci ojca, Henryka II. Rok później był już na wyprawie krzyżowej, a lata 1192-94 spędził w przymusowej gościnie najpierw u Leopolda Habsburga, a później u Hohenstaufów.

Czy tu powtórzył się przypadek Sulli? Ci co wiedzieli o sprawie zginęli na wojnach, a prawdę o zastosowaniu piramid ukryto pod legendą o pochówku króla Artura?

Z angielskiej wiki. Kronikarz Wilhelm mówi tylko o tym, że założyli go uczniowie Chrystusa, więc widać to albo późniejsza tradycja, albo wszystkiego (jak i o podziemiach piramid) nie mógł powiedzieć.

No i już wiem dlaczego u Tolkiena budowano wysokie wieże. To n8r była moda, a po prostu metoda radio-komunikacji. I do tego stosowano już wtedy podsłuchy, bo u Tolkiena jest wprost napisane, że zaprzestano używać palantirów, gdy zorientowano się, że Sauron używa ich do "podsłuchu".

Do czegoś Plantengentom ten król Artur był potrzebny w propagandzie, więc spreparowali odpowiednie relikwie do tego celu. Przy okazji w przypisach jest adnotacja, że z ołowiu wykonano krzyż, który był w posiadaniu sekretarza królewskiego. Ciekawe czy do tego czasu ta stacja radiowa nadawała i w jakim kierunku, bo z całości na razie można zlokalizować wyłącznie Bliswerh

Palantiry to jedno. Natomiast wszystko przebił ten świetlny promień w momencie wymarszu orków z Minas Morgul 

Minas Morgul (sin. Wieża Złych Czarów), dawniej Minas Ithil (sin. Księżycowa wieża) – forteca położona w łańcuchu górskim Ephel Dúath na granicy Gondoru z Mordorem zbudowana przez Númenorejczyków. Mieścił się w niej kryształ Ithilu. Po upadku stała się siedzibą Nazgûli, miejscem powszechnie uważanym za przeklęte.

Był jednym z siedmiu kryształów przywiezionych przez Elendila i jego synów do Śródziemia. Isildur umieścił go w Minas Ithil. W 2002 TE, po zdobyciu twierdzy przez Nazgûle jego los był nieznany, lecz słusznie obawiano się, że został przejęty przez Saurona. Przeniósł on go do Barad-dûr, skąd wykorzystywał go do wpływania na użytkowników innych palantírów – tj. Sarumana używającego Kryształu Orthanku i Denethora II używającego Kryształu Anoru. Po upadku Saurona los kryształu pozostał nieznany. Mógł zostać zniszczony wraz z upadkiem wieży lub też odnaleziony i używany przez Zjednoczone Królestwo.[1][2]

https://lotr.fandom.com/pl/wiki/Minas_Morgul

Myślę, że bardzo szybko o tym zapomniano, and wieże miały prowadzić do Nieba 

Z pewnościa technologia została zapomniana...albo ukryta. Bo Tolkien wyraźnie napisał, że wróg wykorzystywał ją do podsłuchów. A że nie wynaleziono metod zagluszania, to zamknięto sekrety w skrzyniach i zakopank. Dopiero w XXw. na nowo odkopano te sekrety, bo znaleziono ketodę zagłuszania lub szyfrowania. W końcu nasi podłączyli się do sowieckich palantirów w 1920 i złamali szyfr...:)

Witam,

jestem zagorzałym czytelnikiem Pańskich zapierających dech tekstów. To są wykopaliska wręcz wstrząsające i nie do przecenienia. Pod tym tekstem pojawia się wątek Tolkiena i właśnie w tej sprawie mam - jak sądzę - zupełnie zaskakującą informację. Nie za bardzo mam czas na wystukiwanie tego na blogu. Czy wolno mi prosić na drodze wyjątku o telefon,i oczywiście z obietnicą nie wykorzystywania go. W rozmowie pójdzie mi po prostu sprawniej z przedstawieniem sprawy, a wygląda na to, że jest bardzo ważna, również dla ewentualnej prezentacji na blogi. 

Z wyrazami szacunku 

Andrzej Fronc 

W XIX w, w końcu to wynalazek 23 letniego Gugiliema Marconiego z Bolonii.

Przepraszam, ale nigdy nie używałem tych sposobów. Wiem, że to zabrzmi dziwnie, ale co to znaczy priv? Adres prywatny? A jeśli tak, to gdzie go znajdę? AF

Stacja linii radioliniowych

Nieźle...prawie jak Minas Morgul...:)

Swiatło ma swoje zalety ,ale nadajnik i odbiornik muszą się "widzieć", impuls,fala elektormagnetyczna nie ma tej wady i chula po świecie aż miło :) A odbiornik radiowy można zbudować z kawałka drutu, kryształu ( sic!) i kondensatora .BEZ BATERII !!!

A jak się "B " w Babel przeczyta z ruska jako "W" to dopiero wychodzi heca ( nigdy nie wie jak się to piszę przez prenumeratę "Przekroju ":)))

Może zniszenie wieży to atak na system komunikacyjny to i się stają odbiorczym języki pomieszały ?

Tak, wiem. Galen się nadaje tzn do odbiernia sie nadaje :)

> Nie idź tą drogą. Proszę...

:D

Ciekawi mnie, cxy egipskie piramidy też miały anteny na szczycie. Powinny mieć. A prawdziwe ich przeznaczenie ukryto pod osłoną grobowców faraonów.

Ale w nich nigdy nie znaleziono oryginalnego grobowca z epoki ;)

Podobno na szczycie piramid były złote kopuły. Zresztą jest o nich tyle różnych wersji wykorzystania, że lepiej zostawić je w spokoju, bo skończymy z etykietką UFO.

Do opisów z Clusium i Glastonbury bardziej pasuje Sakkara niż Giza.

Jak to nie były grobowce, to jeszcze lepiej...:). Tajne ośrodki a'la Zakład Jądrowy Świerk pod Warszawą. 

Piramidy na bank musiały mueć przeznaczenie telekomunikacyjne. Inaczej nikt by nie budował takich wież. A gór w Egipcie mało. Zresztą większość gór w basenie M. Śródziemnego jest trudno dostępna - liczne przepaście.

Takich budowli rozsianych po świecie będzie pewnie znacznie więcej.

W tamtym rejonie taki uklad/plan byl stosowany. W  Kambodzy mamy dla przykladu Angkor Wat:

https://hiddenarchitecture.net/angkor-wat-temple/
 

To po co budowane te "wysokościowce"? Dla prestiżu. W Warszawie praktycznie wszystkie drapacze chmur mają ogromne iglice-anteny....w starożytnosci te piramidy raczej nie pełniły funkcji biurowców...:). 

Tolkien nie wymyślił sobie w głowie tych wszystkich "magicznych" przedmiotów. On to wziął ze starożytnych języków.

Na razie skupmy się na tym co możliwe.

Wiemy o przesyłaniu informacji w Sumerze na odległości pomiędzy Aratem a Kulabą (około 800 km) oraz o otrzymaniu odpowiedzi następnego dnia. Możliwe było to albo poprzez zastosowanie telegrafu optycznego lub telegrafu radiowego. Przy czym bardziej prawdopodobne wydaje się wykorzystanie telegrafu optycznego, bo nadawcą był generał armii inwazyjnej, a odbiorcą pałac Innany w Kulabie. Ale bardziej ekonomiczne było zastosowanie telegrafu radiowego, bo nie trzeba budować dodatkowych wież obserwacyjnych i obsadzać ich załogami.

Był poruszany. Żarówki też znano. Robiono też różne eksperymenty z magnetyzmem

Kondensator znali. Wiedzieli że metalowa kopuła wsparta na niemetalowych podporach wystawiona na działanie suchego wiatru "nabiera mocy", czyli strzela iskrami w kierunku obiektu w kontakcie z ziemią, które mogą zabić jeśli powierzchnia metalowa jest odpowiednio duża. Oczywiście nie wiedzieli dlaczego tak się dzieje. Wyjaśnienia mogli dawać tylko religijne i magiczne.

Z dzwonami w Wielkiej Brytanii stało sie tak - a jest tam dzwonnic ponad pięć tysięcy - że pełniły różne funkcje. Dzwoniono nie tylko  na okoliczność pożaru, ale też gdy ktoś umarł  -trzy razy po trzy gdy umarł mężczyzna, trzy razy po dwa gdy to była kobieta, a potem wydzwaniano iel zmarła osoba miała lat. Zaprzestano tego zwyczaju podczas drugiej wojny światoej, i po wojnie do niego nie wrócono.

Ale najciekwsza funkcja dzwonów na dzkościelnycc dzwonnicach to powstała na przełomie szesnastego i siedemnastego wieku - czyli zwyczaj grania na dzwonach w zmiennym rytmie. W 1668 roku ukazała się "Tintinnalogia"Fabiana Stedmana. Ale pół wieku wcześniej ktoś wyżłobił  na drzwiach dzwonnicy w Buxhall następujące cyfry:

1 2 3 4 5

2 1 3 4 5

2 3 1 4 5

2 3 4c 1 5

2 3 4 5 1

2...

Tu cytat z "Akenfild - portret wsi angielskiej"  Ronalda Blythe:

"Zanim zaczęto na dzwonach grać, bito w nie tylko przy uroczystych okazjach. Aż Fabian Stedman opracował metodę gry na dzwonach. Do dziś jest to najbardziej popularna metoda. Według tej metody trzeba uderzać w nieparzystą ilość dzwonów, pięć, siedem, dziewięć lub jedeneścia. Ale paradoks polega na tym,  że na dzwonnicy musi znajdować się przysta liczba dzwonów. Innymi słowy dzwoni się " stedmanem"  na pięciu dzwonach, największy, zwany "tenorem" brzmi osobno z tyłu. Jest to najpi.ękniejszy rodzaj muzyki.  Po śmierci Stedmana ludzie wiejscy zabawiali msię wprowadzaniem do  jego metody urozmaiceń,  aż wreszcie rozdzwoniła się cała Anglia . Nazwiska ludzi którzy  wydzwonili  "Grandsire  Triples", "Bob Major", "Stedman Carters", "Tittum Bob Royal" itd.  zostały wymalowane na tablicach i wywieszone w dzwonnicach. 

[...] Maksimum kombinacji jakie można wygrać na ośmiu dzwonach wynosi  40 320.  Nazywa się to "dojść do końca",  mi udało się raz na dzwonach huty w Longhborough. Trwało to siedemnaście godzin,  pięćdziesiąt dziewięć minut. Było czymś w rodzaju  podjęcia wyzwania, tak jak Hillary  podjął wyzwanie Mont Everestu. Kiedy człowiek dyruguje zespołem, musi mieć w głowie  pełen obraz tego, który  dzwon ma uderzyć, aby żadna kombinacja sie nie powtórzyła.

Obecnie dzwonnicy mogą zrobić o wiele więcej, czterdzieści lat temu nie było to możliwe. Ich synowie ukończyli często uniwersyteckie studia i matematycznymi umiejętnościami wzbogacili  sztukę bicia w dzwony.  Mój najmłodzy syn jest znakomitym dzwonnikiem, pewnie jednym z najlepszych na świecie. Jest matematykiem, już kedy miał pięć lat, zapisywał  cyframi papier.  Najpierw chodził do wiejskiej szkoły, potem  do szkoły średniej,  wreszcie studiował na uniwersytecie. Nic mu nie sprawia trudności.  Dyryguje i komponuje.  Robi z dzwonami co tylko zechce..

Ja znam temat z Prus. A konkretnie przykład sakralizacji systemu ochrony przeciwpożarowej w XVIII wieku. Nakazano w każdej wiosce zrobić system alarmowy i utrzymywać go w stałej gotowości. Dlatego w centrach wiosek pojawiły się sygnaturki (czyli takie małe dzwony słupowe) wraz ze stojącymi obok krzyżami (ochrona przed dewastacją), które codzienne w południe musialy wybijać Anioł Pański (test sprawności systemu).

Akurat z tym nie było aż takiego problemu. Wiemy o tworzywach sztucznych na bazie gum i żywic wytwarzanych w Sumerze. Zresztą wystarczy nawet (jak dziś) lakierowany drut. A jako lakieru można zresztą użyć roztopionego bursztynu. I nie mówimy tu przecież o handlu, a o przyrządach magicznych czy religijnych.

Inna sprawa, że na chwilę obecną nie dysponujemy ani takimi artefaktami, ani nawet opisami takich cewek, co jednak nie znaczy, że były one poza zasięgiem ówczesnych rzemieślników.

Skoro traktowano to jak magię, to poprzestawano na obserwacjach i nie wnikano w teorię. Przy nieskrępowanej możliwości eksperymentowania (np. z użyciem niewolników) dośc szybko zdobyc można wiedzę praktyczną - a ta się liczy.

> Przy nieskrępowanej możliwości eksperymentowania (np. z użyciem niewolników) dośc szybko zdobyc można wiedzę praktyczną - a ta się liczy.

Ale czasami moglo to byc ryzykowne zajecie ;)