Historia Królestwa Afganistanu zaczyna się dopiero w 1926 roku. Wtedy to dotychczas panujący w Afganistanie z woli Allaha (i Anglików) Emir Amanullah z dynastii Barakzai (rządzącej Afganistanem od 1818 roku) koronował się na króla. W tym samym roku zawarł również pakt o nieagresji z ZSRR, a dwa lata później wybrał się do Europy w podróży dyplomatycznej.

Szukając sojuszników odwiedził między innymi Polskę Niemcy oraz Turcję.

Samodzielna polityka jednak nie była w smak Anglikom (pomimo, że w swej podróży w 1928 odwiedził również Londyn) i krótko po powrocie z Europy król Amanullah został zmuszony - na wkutek niezadowolenia teologów muzułmańskich z europeizacji kraju - do abdykacji 14 stycznia 1929, po czym zdetronizowany król udał się na emigrację do Italii.

Jego następca - syn Injatullah - został zmuszony do abdykacji i opuszczenia kraju już po 3 dniach panowania, a afgański tron przeszedł w ręce Habibullaha, uzurpatora i syna nosiwody, który porządził w tym kraju aż do 13 października 1929 roku.

Z pomocą brytyjską udało się przywrócić panowanie dynastii Barakzai po śmierci uzurpatora, a królem został Mohammad Nader, zastrzelony w 1933 roku przez studenta Abdula Khaliqa z plemienia Hazara. Świadkiem zamachu był syn i następca tronu Mohammed Zahir, który lekcję tę zapamiętał na długo.

Starał się zajmować przyjemniejszymi sprawami - sztuką, kulturą, romansami - nie ingerując w politykę prowadzaną przez premierów i ministrów. Kiedy jednak zainteresował się polityką w 1963 roku, okazało się, że żadnych konkretnych reform nie może wprowadzić, i po 10 latach prób (a 40 latach panowania) w czasie leczenia się króla w Italii, władzę w wyniku wojskowego zamachu stanu przejął były premier Mohammad Daud - członek tej samej afgańskiej dynastii - rezygnując jednak z królewskiego tytułu i pozostając jedynie demokratycznym prezydentem.

Po czterech latach demokratycznych rządów władzę w Afganistanie przejęła Ludowo-Demokratyczna Partia Afganistanu Mohammada Tarakiego, który rządy rozpoczął od reformy rolnej. Zamach na Tarakiego, do którego doszło 10 września 1979 i rozpoczęcie polityki zacieśniania stosunków z Pakistanem i Iranem przez nowy władze spowodowały interwencję zbrojną wojsk ZSRR oraz całkowitą destabilizację kraju.

Były już król Mohammed Zahir przyglądał się temu co dzieje się w ojczyźnie ze swojej willi w Rzymie. Gdy Rosjanie ostatecznie opuścili Afganistan a Zahir wystąpił z propozycją restytucji monarchii, byłego króla w 1991 roku odwiedził portugalski dziennikarz, który okazał się nożownikiem, prawdopodobnie na usługach pakistańskiego wywiadu ISI. Mohammad Zaher przeżył zamach na swoje życie i nadal mógł się jedynie przyglądać toczonej w Afganistanie wojnie. Ponownie o swoim istnieniu przypomniał dopiero w 2002 roku, również proponując zwaśnionym stronom restytucję monarchii - tym razem ostro zaprotestowali Amerykanie mający już inne plany podziału afgańskiego tortu. Tym razem pozwolono byłemu królowi otworzyć posiedzenie nowo wybranego parlamentu oraz obdarzono go tytułem ojca narodu.

Mohammad Zahir, ostatni król Afganistanu zmarł 23 lipca 2007 roku w Kabulu, gdzie przeprowadził się w 2004 roku. I tym samym skończyła się historia Królestwa Afganistanu.

Ale mnie ta postać zainteresowała z racji znacznie wcześniejszych wydarzeń.

Otóż w 1939 roku do obiegu w Afganistanie wprowadzono nową serię banknotów drukowaną w Londynie, ale ....

w trakcie transportu drogą morską zniknęły skrzynie z banknotami o nominałach 5, 500 i 1000 afgani. Bank Afganistanu zdecydował się wówczas na wydrukowanie nowej serii banknotów ze zmienioną kolorystyką, która do Afganistanu dotarła już w 1940 roku.

Czy te działania nie przypominają wcześniejszych działań brytyjskiego wywiadu zastosowanych przy druku pieniędzy w Londynie przez Polskę i Portugalię?

Przypomnijmy więc tamte artykuły:

http://pioter.szkolanawigatorow.pl/angielska-uczciwosc

http://ewa-rembikowska.szkolanawigatorow.pl/kradziez-zotych-polskich-z-dedykacja-dla-piotera

 

---

tagi: anglia  afganistan  banknoty 

	Pioter
	5 grudnia 2019 19:32

16     2102    12 zaloguj sie by polubić