Nieźle, ciekawe jaki Harald Hardrada stoi za funduszami norweskimi i komu służy

Ja nie wiem, ale jak by ktoś próbował mnie skusić na banknot, na którego rewersie liczba moch pieniędzy wpisana jest w celtyckie krzyżyki, to uciekałabym gdzie pieprz rośnie...kaplica

No, ale Chińczyki się nie poznali, jaką sztuczkę pokaże im alchemik

W latach 70-tych w anglojęzycznych tygodnikach było sporo reklam krugerrandów jako lokaty kapitału. Monety wykonane były z wielką precyzją, więc nasuwało się pytanie kto dla Południowej Afryki je bił.

Zaciekawiony informacją z notki poszukałem czy obecnie można w Polsce w ten sposób lokować wolne środki. Okazało się, że jest w Polsce firma, która zajmuje się sprzedażą złotych monet o wadze jednej uncji i w tym krugerrandami. Oczywiście można naczytać się bzdetów o złocie, o jego cenach w ostatnim okresie, o VAT-cie, o zwolnieniu z podatku Belki, ale najciekawsze było co innego, a mianowicie po wydaniu ponad pięciu tysięcy zł trzeba na dostawę czekać 15 lub 45 dni roboczych od momentu wpłynięcia środków na konto firmy. Opcja dostawy w jeden dzień jest niedostępna.

Bardzo rozczuliły mnie proponowane formy dostawy:

• - Odbiór w dowolnym oddziale firmy,
• - Kurierem do domu,
• - Odbiór na stacji Orlen
• - Odbiór w kiosku Ruchu,
• - Odbiór w placówce pocztowej.

Nasunęło mi się pytanie czy w tej firmie w zarządzie nie zasiada jakiś potomek Wikingów, bo ile złota jest w tym krugerrandzie, że można go bezpiecznie dostarczyć do kiosku?

Mało tego firma zastrzega sobie:

Uwaga! Zdjęcia produktu są poglądowe.

W przypadku monet - o ile w opisie produktu nie został podany konkretny rocznik, wysyłane są monety z roczników losowych.

Poszukałem dalej i główna siedziba firmy znajduje się we Wrocławiu. Znowu ten Wrocław.

Ten Johan Munthe to był ciekawy zawodnik:

"Johan Wilhelm Normann Munthe (1864-1935). Urodził się w Bergen, wyjechał do Chin w 1887 roku, brał udział w wojnie chińsko-japońskiej w latach 1894-1895 jako wolontariusz. Pochodzenie ze szkoły podoficerskiej kawalerii zapewniło mu pozycję instruktora w przekształcaniu chińskiej armii. Był bliskim współpracownikiem szefa armii Yüan Shih-k'ai, a kiedy Yuan Shih-k'ai został pierwszym prezydentem chińskiej republiki 1912-1913, Munthe towarzyszył mu jako adiutant w randze generał porucznik. Po śmierci Yüan Shih-k'ai w 1916 r. Munthe został szefem sił policyjnych strzegących siedziby legacji w Pekinie. Zajmował to stanowisko aż do swojej śmierci w 1935 roku. I, oczywiście, był oficerem tego chińsko-skandynawskiego banku i ważnym kontaktem zarówno z norweskimi, jak i chińskimi władzami. Munthe był kolekcjonerem chińskiej sztuki, a swoją kolekcję - jedną z najlepszych na świecie - przywiózł do Vestlandets Kunstindustrimuseum w Bergen".

Cyt., za (tłumaczenie wujek Google). Ciekawa postać. Wyjechał do Chin po szkole wojskowej by wziąć udział w wojnie z Japończykami jako wolontariusz. Przekładając na współczesność taki doradca wojskowy wysokiego szczebla. No i został w Chinach na zawsze ale w tzw. międzyczasie zdążył wyeksportować do Norwegii kolekcję chińskiej sztuki. (Tak mi się na marginesie przypomniała notka Betacoola o szwedzkim rabunku bibliotek jezuickich w Polsce). Może ten cały bank i to przedsięwzięcie z dwujęzycznymi banknotami było przede wszystkim po to aby ta kolekcja doradcy wojskowego popłyneła do Bergen? Kto wie?

Tak. To jedyne źródło wiedzy o działalności tego banku (obliczenia według kursu yuan/złoto już moje, ale też za pośrednictwem stron potomków wikingów - tym razem jakiejś szwedzkiej uczelni). W Chinach takich banków działało ogrom (samych nazw banków jest kilka stron w katalogu), więc dla Chin to nic nie znaczące dzieje. Ale dla Norwegii był to tylko jeden taki bank za granicą więc jakieś badania w tym zakresie robili i to co udało się  ustalić jakoś to publicznej wiadomości się przedarło.

Ciekawa jest również druga osoba - urzędnik Ministerstwa Finansów, Chińczyk po amerykańskich studiach - raczej obstawiałbym, że złoto miało iść do USA, a Norwegowie robili jedynie za przykrywkę.

Gdzieś czytałem, że jeden z dyplomatów w tym okresie, od republikańskiego rządu Chin wykupił jakiś mały staw w pałacach cesarskich - bo znalazł informację, że do tego stawu cesarze wpuszczali otrzymane w darze ryby (do których były przypięte złote tabliczki z nazwiskiem ofiarodawcy). Po osuszeniu stawu zebrał około 300 kg złota, które natychmiast stały się własnością rządu, którego był przedstawicielem. Lata 1912-1945 to okres wysysania z Chin wszystkiego co miało jakąkolwiek wartość.