Ammianus Marcellinus żyjący w IV wieku, oficer rzymski i pretorianin Konstancjusza II i Juliana Apostaty, około 380 roku zaczął opisywać dzieje Rzymu. I skupiał się przy tym na czasach od panowania Nerwy do sobie współczesnych. Ale przy okazji podał również wiele ciekawych informacji, których chyba (jak zwykle w takich przypadkach) nikt nie zauważa. Takim właśnie niezauważanym fragmentem jest jego opis pochodzenia Galów.

Ponieważ przystępuję teraz do większego zadania - jak wyraził się znakomity wieszcz mantuański - i ważniejszy staje przede mną ciąg wydarzeń, uważam za rzecz właściwą opisać tutaj krainy i położenie Galii. Nie chciałbym bowiem wśród bitewnego zgiełku i znamiennych losów walki wyjaśniać spraw nieznanych niektórym ludziom, aby wydawać się podobnym do leniwych marynarzy, zmuszonych wśród fal i sztormu naprawiać zużyte żagle i liny, które należało przygotować w bezpieczniejszym czasie. Dawni pisarze mieli wątpliwości co do pochodzenia Galów i pozostawili nam jedynie połowiczną wiedzę na ich temat. Później jednak Timagenes z grecką rzetelnością i w greckim języku, z wielu dzieł zebrał informacje, które przez długi czas były przedtem nieznane. Polegając na prawdziwości jego doniesień, usuniemy wszelką niejasność i przedstawimy ów stan wiedzy w sposób uporządkowany i przejrzysty. Niektórzy uczeni twierdzili, że pierwotnymi mieszkańcami tych terenów byli Aboryginowie, zwani Celtami od imienia ich ukochanego króla, a Galatami (tak bowiem nazywająsię Galowie w języku Greckim) od imienia jego matki. Inni obstają przy tym, że Dorowie, idąc za Herkulesem starszym, usadowili się na obszarach graniczących z oceanem.  Druidowie przypominają, że - w rzeczy samej - część populacji to tubylcy, lecz inni napłynęli z odległych wysp i okolic za Renem, zmuszeni do opuszczenia swych siedzib przez częste wojny i zalewy wzburzonego morza. Niektórzy utrzymują, że nieliczni ocaleni po zburzeniu Troi, unikając Greków, rozproszyli się po różnych miejscach i zajęli te tereny, które wówczas były opustoszałe. Zaś mieszkańcy tych regionów przekazywali wszystkim raczej to, co tajkże my sami odczytaliśmy wyryte na ich pomnikach, że mianowicie Herkules, syn Amfitriona, podążał tędy, by zgładzić okrutnych tyranów, Geryona i Tauriska, z których jeden dręczył Hiszpanię a drugi Galię. Kiedy pokonał ich obu, spłodził ze szlachetnie urodzonymi kobietami wielu potomków, a ci z kolei swoimi imionami nazywali ziemie pozostające w ich władaniu. Także lud azjatycki pochodzący z Fokai, uciekając przed okrcucieństwem Harpalosa, wodza króla Cyrusa, podążył przez morze do Italii. Jedna ich część założyła Welię w Lukanii, druga Marsylię w okręgu wienneńskim, a następnie w miarę upływu lat i powiększenia się populacji zbudowała niemałą liczbę innych miast. Lecz trzeba zakończyć z ową różnorodnością opinii, bo często wywołuje ona pewien niedosyt. W tych okolicahc ludzie z wolna się cywilizowali, zaczynały rozwijać się studia nauk wyzwolonych, którym początek dali bardowie, euhagowie i druidowie. Bardowie śpiewali pieśni ułożone w pieśniach bohaterskich, o dzielnych czynach znanych mężów, przygrywając sobie delikatnie na lirze. Euhagowie byli zaś badaczami i starali się odkryć tajemnice natury. Druidowie znów przewyższali intelektualnie pozostałych, tworzyli bractwa według reguły Pitagorasa, oddawali się badaniom zagadnień tajemnych i wzniosłych, na sprawy ziemskie patrzyli z góry i głosili nieśmiertelność duszy.

No naszych czasów opisy najważniejszych kast naukowych Galii przeszły w formie wyjątkowo spłaszczonej. Z bardów zajmujących się poważną propagandą historyczną zrobiono jakichś wiejskich grajków. Euhagów skazano na całkowite zamilczenie, a z działających na terenie Galii pitagorejczyków zrobiono kapłanów jakichś celtyckich obrządków. Pitagorejczycy nie tyle głosili nieśmiertelność duszy, co reinkarnację, a patrzenie z góry na sprawy ziemskie wzięło się stąd, że próbowali oni opanować politycznie wiele ośrodków decyzyjnych, a tak w zasadzie to byli mocno podejrzewani o to, że są agentami obcych mocarstw.

O Gerionie panującym w Gades, którego grobowiec opisywał Apoloniusz z Tiany już kiedyś pisałem. Natomiast z Tauriskiem spotykam się po raz pierwszy. Jego imię wskazywałoby, że pochodził z Taurydy (Krym), ale jak został władcą Galii nie wiadomo. Ta postać wogóle nie jest bowiem wspominana przez naszą ulubioną ciotkę Vicky.

---

tagi: mitologia  galowie  galia  druid  bard 

	Pioter
	3 stycznia 2025 05:20

6     883    6 zaloguj sie by polubić