Do najdroższego Pana, którego można przeciwstawić wszystkim królom Anglii, jeżeli chodzi o miłość do Chrystusa, arcybiskup Bonifacy, legat Kościoła Rzymskiego w Niemczech, życzy trwałego zdrowia w miłości Chrystusa.

Głosimy przed Bogiem, że kiedy słyszymy o pomyślności, wierze i waszych dobrych uczynkach, to bardzo się tym radujemy. Kiedy natomiast słyszymy o Was coś złego, czy to w sprawach wojennych, czy też w sprawach duszy, bardzo się smucimy. Słyszeliśmy, że popierasz jałmużnę, zakazujesz rabunków i kradzieży, kochasz pokój i jesteś obrońca wdów i sierot. Za to dziekujemy Bogu.

Ale dowiedzieliśmy się również, że odtrąciłeś prawowite małżeństwo. Jeżeli zrobiłeś to z powodu czystości, to należy to pochowalić. Lecz ponieważ oddajesz się rozkoszy i rozpuście nawet z zakonnicami, to jest naganne. Takie postępowanie plami Twoje zasługi wobec Boga i ludzi i umieszcza Cię w gronie bałwochwalców, bo dokonałeś gwałtu na śiątyni Pańskiej.

Dlatego, najdroższy synu, ukorz się i pamiętaj, jak wielkim wstydem jest to, że Ty, panując z łaski Bożej, nad wieloma ludźmi, stałeś się sługą rozpusty i obrażasz wszystkich swoim postępowaniem.

Oprócz tego słyszeliśmy, że prawie cała szlachta Mercji, biorąc z Ciebie przykład, porzuciła prawowite żony i żyje z rozpustnicami i zakonnicami. Jak bardzo jest to dalekie od honoru, uczy nas prawo cudzoziemców.

W starożytnej Saksonii, gdzie nie było znajomości religii chrześcijańskiej, jeżeli jakaś dziewica w domu ojca albo kobieta zamężna była zamieszana w cudzołóstwo, wtedy duszono ją własnoręcznie i palno, a nad rowem, w którym ją pochowano, wieszano wiarołomcę; albo też inne kobiety zdzierały z niej szaty aż do pasa, biczowały ją, dźgały nożami i przeganiały ją od wioski do wioski, gdzie nadbiegały inne kobiety i biczowały ją. Trwało to tak długo, dopóki winowajczyni nie umarła.

Także Wenedzi, którzy są najbardziej bezwstydną rasą ludzi, mają zwyczaj, że po śmierci męża żona rzuca się na stos i pali razem z nim.

Jeżeli więc poganie, ktorzy nie znali Boga, tak bardzo troszczyli się o czystość, to co dopiero powienieneś uczynić Ty, najdroższy synu, który jesteś chrześcijaninem i królem? Zlituj się nad swoją duszą. Ulituj się nad woim ludem, który zginie, idąc za Twoim przykładem. Zadbaj o jego duszę.

Weź pod uwagę również to, że ludy Anglii, co zarzucają im Frankowie i Longobardowie oraz sami poganie, pogardzają prawowitym małżeństwem i idą za głosem cudzołóstwa, to z takich związków zrodzi się lud podły i pogardzający Bogiem, on swoimi najgorszymi obyczajami zrujnuje ojczyznę, jak to się dzieje u Burgundów czy Prowansalczyków, u Hiszpanów i Saracenów, którzy cierpieli przez wiele lat z powodu popełnionych grzechów.

Doniesiono nam również, że odbierasz wiele przywilejów kościołom i klasztorom, a czyniąc to sam, namawiasz do tego także swoich książąt. Zastanów się, proszę, jak okrutna zemsta Boga doprowadziła do upadku Twoich poprzedników na tronie, królów, którzy popełniali te same winy, jakie zarzucamy Tobie. Zły duch prowadził Twojego poprzednika Celreda, gwałciciela zakonnic, burzyciela przywilejów kościelnych, kiedy świętował uroczyście ze swoimi hrabiami i bez spowiedzi i wiatyku wyzionął duszę ten deprawator praw Boskich i bliski przyjaciel diabła. Także Osred, król Deirów i Berniejów jest winny tych samych grzechów. Grzech uczynił go tak bardzo rozpasanym, że stracił królestwo i młodość, ponosząc haniebną śmierć.

Również Karol, książęFranków, burzyciel wielu klasztorów, pragnący przeznaczyć na swoje potrzeby pieniądze kościołów, stracił życie na długich torturach , ponosząc śmierć zaiste godną pogardy.

Z tych samych powodów, najdrożsy synu, prosimy Cię po ojcowsku i z szacunkiem, abyś nie zaniedbał rady swoich ojców, którzy zwracają się z niepokojem do Twojej Wysokości, myśląc o Bożej miłości. Nie ma nic bardziej zbawiennego dla dobra króla, który popełnił te zbrodnie, aby zrezygnował z nich dobrowolnie, kiedy są one publicznie potępione. Ponieważ powiedziano ustami Salomona: Kto kocha dyscyplinę, kocha mądrość. Dlatego najdroższy syny dajemy Ci dobrą radę, świadczymy za Tobą i prosimy żywego Boga przez Jego Syna, Jezusa Chrystusa, i przez Ducha Świętego, abyś pamiętał jak bardzo ulotne i krótkie jest życie człowieka, jak chwilowe są przyjemności grzesznego ciała, jak haniebne jest życie człowieka, które trwa tak krótko i daje potomnym zły przykład, trwającywieki. Zacznij więc prowadzić się lepiej, abyś zyskał chwałę przed ludźmi i wp przyszłości cieszył się chwałą wieczną.

Życzymy , aby Wasza Wysokość dobrze się czuła i rozwijała się ku dobremu.

Powyższy list pochodzi z kroniki Wilhelma z Malmesbury zwanej Gesta Regum. Etelbald (Aethelbald) był królem Mercji w latach 716-757. A sam list został napisany najprawdopodobniej w 747 roku. Biskup Bonifacy, autor tego listu, to święty Bonifacy, zwany także apostołem Niemiec, był biskupem misyjnym Germanii i zajmował się tworzeniem na terenach podbitych przez Franków nowej organizacji kościelnej (głównie w Bawarii i dzisiejszej Austrii).

Ten list zainteresował mnie z tego powodu, że mamy tu opisane zwyczaje Sasów i Wenedów. Przy czym zwyczaje Wenedów przypominają nam zwyczaje hinduskie zwane sati kultywowane przez Braminów. Przypominają także opisy pogrzebów Waregów, gdzie również małżonka (lub nałożnica) była w przypadku pogrzebu wodza palona wraz z nim na stosie pogrzebowym.

Zwyczaje saskie zaś dotyczące oczyszczania wspólnoty z kobiet lekkich obyczajów przypominają zamieszczony przez Władysława Reymonta w powieści Chłopi opis wypędzenia Jagny Borynowej z wioski.

---

tagi: kościół  anglia  obyczaje  wenedowie  sasi 

	Pioter
	22 października 2024 05:39

17     1010    11 zaloguj sie by polubić