grób Francisa Pickensa

jak gladiatora w wieńcu wawrzyńca.

Lepiej puszcze sobie piosenkę konfederacji po cichu, bo jeszcze mnie posadzą https://youtu.be/5OKdbc0DYpM

Ale Jackson umarł w 1845

Bardzo logiczny ciąg   ;-)
 

20 talarów było [a czy jest i będzie ?] najczęściej fałszowanym papierem w USA.

Pozdrawiam

A ja poprosiłbym Pana (jeśli to technicznie możliwe) o zamieszczenie zjęcia z wizytacji wojska w lepszej rozdzielczości, ponieważ jedyne, co się da odczytać na sztandarach to: NOLI ME TANGERE. Reszta napisów może wiele wnieść. Dziękuję.

Hmmmm... Mi się wydawało, że to mogł być ukryty kanał finansowania wojsk Konfederacji przez Rosję.

Lucy była zjawiskowa, jak na tamte czasy, z burzą tycjanowych włosów. Ponoć była pierwowzorem dla Scarlet O’Hary.

Z pewnością nietuzinkowa postać, wzbudzająca kontrowersje do dzisiaj. Z jednej strony, postępowcy mieli i mają na niej używanie, wyciągając sensacje i plotki, że jej córka Душкa (Kochanie) mogła być córką cara Aleksandra, który opsypywał zarówno Lucy jak i Душкe brylantami zaraz po jej narodzinach, że była wyrachowana, kierowała i wydawała pieniądze starszego o 25 lat, podwójnego wdowca, udawała dewotkę (była kalwinistką), że do śmierci narzekała, że znieśli niewolnictwo. Z drugiej strony określana jako niezwykła, inteligentna, szczodra, postępowa ;)… Faktem jest, że nie przepadała za dziećmi i wnukami z poprzednich małżeństw Francisa. Nie dogadywała się z jego przedostatnią córką w jej wieku. Tylko Lucy, wraz ze swoją córką wszystko po nim odziedziczyła. Wszystkie plantacje. Pickins miał w niej najważniejszą doradczynię. 5 lat po jej śmierci, mąż jej wnuczki wyrył na grobie: „Ten kamień upamiętnia piekną i łaskawą Panią Południa. Była żoną Francisa Wilkerson Pickens, wojennego gubernatora Południowej Karoliny. Piękna osobowość, wspaniały umysł, patriotyczny duch. Była kochana przez wszystkich, którzy ją znali.”

Jak było naprawdę?

Aleksander II

Córka Lucy, która odziedziczyła, po matce ogniste włosy

a tutaj z rosyjską Mamką

Minister Gorczakow w październiku 1862 roku mówił do amerykańskiego chargé d’affaires w St. Petersburgu Bayarda Taylora: " Rosja w pojedynkę od początku opowiedziała się po waszej stronie i tak pozostanie".

Jego stanowisko oddaje również treść tego stwierdzenia: " Uznanie Skonfederowanych Stanów Ameryki nie leży w interesie Imperium Rosyjskiego, jako że Stany Zjednoczone Ameryki jako dobrze prosperująca całość stanowią przeciwwagę dla brytyjskiej potęgi handlowej”. 

To od czasu wojny krymskiej i interwencji Wielkiej Brytanii i Francji przeciw Rosji nastąpiło zbliżenie USA i Rosji, która nawet poparła interwencję Amerykanów na Kubie.