Faktycznie dość ciekawa informacja, bo zakładając, że Chrobry urodził się gdzieś ok. 967r. to w 1001 miałby 34 lata - niby na tamte czasy wiek poważny ale czy wystarczający do tego, żeby mieć dorosłe dzieci? Mamy oczywiście informację, że Bolesław żeni się z Rygdagą w 984 czyli prawdopodbnie w wieku 17 lat. Możliwe, że nasz Bolek zabrał się od razu dziarsko do roboty i zmajstrował dzieciaka z marszu, no ale mamy jeszcze informację, że jakoś tak w rok po ślubie on Rygdagę odprawia - gdyby więc on z tego związku dorobił się potomstwa musiał by zaistnieć jeden z trzech przypadków - albo Bolesław zabrał jej kilkumiesięczne dziecko i odprawił ją samą, albo odprawił ją z dzieckiem - te przypadki nie są raczej prawdopodobne, bo w przypadku pierwszego pewno mielibyśmy jakąkolwiek wzmiankę na ten temat, a w przypadku drugiego musielibyśmy przyjąć, że Bolesław był durniem, a wiemy, że nie był. Trzeci przypadek, że on odprawia Rygdagę będąc nieświadomym, że jest ona w ciąży, potem ona rodzi dzieciaka, musiałby to być rok 986 albo 987, oczywiście Bolesław musiał się o tym fakcie dowiedzieć i po objęciu władzy w kraju w 992r. wymusić na jego opiekunach taką a nie inną "ścieżkę kariery" dla potencjalnego pretendenta do schedy po nim. Problem w tym, że Busclavi Sclaronici regh filius miałby w 1001r. 14-15 lat. Niby w tamtych czasach można było chyba zostać mnichem w tym wieku ale pewno byłby on w okresie nowicjatu albo świeżo po nim i nie bardzo prowdopodobnym wydaje mi się sytuacja, żeby taki gołowąs miałby jakiś swobodny dostęp do tak szanowanych person, o których tutaj wspominasz. Może więc nie chodzić o syna naszego Bolesława, a któregoś z tych czeskich, którego jakiś włoski skryba z łatwością mógł pomylić z naszym, zresztą tutuł Sclaronici regh nie jest jakoś specjalnie jednoznaczny.

Coś jest na rzeczy, proszę spojrzeć na rok 1001.

Dzięki

Czyli nasz bohater powinien znaleść się w poczcie Brunona z Querfurtu, ale jego misja pewnie polegała na czymś więcej niż tylko zaproszeniu kilku mnichów z Rawenny.

Z Rawenny do Polski udało się Pięciu Braci Męczenników. Są wymienieni z imienia akurat i do tego opisu pasowałby niejaki Krystyn, który opisywany jest przez św Brunona jako najmłodszy i do tego laik (czyli nie przynależny do zakonu). Oficjalnie zostali zamordowani w napadzie rabukowym, ale prawie natychmiast sprawców schwytano, a zamordowanych pięciu mnichów już rok później beatyfikowano bez wahania i bez wątpienia. Krystyna zresztą pochowano osobno, a nawet saska armia inwazyjna w 1005 roku miała zakaz naruszania miejsca spoczynku męczenników.

Mi się kojarzy szklarz :)

Wczoraj w KK było wspomnienie tych męczenników 

Nie ma przypadków więc. Są tylko znaki.

Muszę przyznać się do winy...:). Fsktyvxnie, prędzej by ją wygnali sami Sasi, niż podsuwali Chrobremu jak kukułcze jajo. Ehhh...cxłowiek musi być czujny ZAWSZE...:)

Nasi Piastowicze mają wyraźnego pecha nie tylko przy szczytywaniu skanów...:). Wczoraj wyszło na jaw pod twoją notką poprzednią, że brata Mieszka I zrobiono z pochodzenia Sasem, bo...jego matka była Niemką. I nikt nawet nie zająknął się w tym Liege- poza tą jedną kroniką - że on był synem "księcia" Polski. A nikt się nie zajaknął, bo to byłby koronny eowód na kłamstwo chrztu Polski dopiero w 966. Bo przecież wg tego kłamstwa pierwszym chrześcijańskim władcą Polski był Mieszko I. A tu mamy sytuację, gdy ojcu Mieszka I, czyli rzekomemu poganinowi, wydaaje jakiś możnowładca z Saksoni swoją córkę. Rzecz zupełnie nierealna i z miejsca fałszywa. Wiec lepiej o ojcu Mieszka I nic nie mówić. Tym bardziej, że on panował nad jeszcze skromniejszym terytorium wg tego kłamstwa i wtedy mogłyby się pojawić jeszcze inne kłopotliwe pytania, np. jak to możliwe ze jakiś możnowładca z Saksoni wydaje swoją córkę za jakiegoś prowincjonalnego kacyka? To on nie miał nikogo godniejszego w Rzeszy, Francji, Italii, Anglii czy Czechach?

Pan Pioter słusznie zauwazył, ze do łaciny lepiej nie podchodzić z automatycznym tłumaczem. I nie polegac zbytnio na OCR. Tak to wygląda w wydaniu z 1520 r. Chyba pierwodruku, jeśli się nie mylę.

Co wymagało tylko jednej, drobnej poprawki w późniejszych wydaniach, natomiast to zdanie cytowane w notce jest jakies popaprane. W tekście zamieszczonym powyżej żadnych scholarów ani "Sklaroników", ani, dajmy na to, sklerotyków nie wypatrzymy. ;)

Ale tak naprawdę chciałbym zwrócić uwagę na dwa kolejne zdania, bo sytuują one opisane wydarzenie w kontekście gatunkowym. Dla łatwiejszej lektury odnośny fragment w Patrologia Latina:

"Miał też konia całkiem wybornego, którego podarował mu syn słowiańskiego króla Bolesława, uczyniony przezeń mnichem. Tego [to konia] święty mąż w gorliwym pragnieniu pokory wymienił, a w korzystnej transakcji zacny handlarz wziął w zamian za osła. Zaiste, z wielkiej tęsknoty za naszym Odkupicielem, który siedział na grzbiecie osiołka, czcigodny mąż chętnie dosiadał tego samego zwierzęcia".

Jak widzimy, hagiografa mało interesuje to, co może nas by interesowało najbardziej: czy to nasz Bolesław, czy raczej czeski, jak miał na imię królewski syn i w jakim wieku trafił do klasztoru, kto miał płacić za utrzymanie konia itd. Najważniejszy w tej historii jest osiołek.

To inny komentator zasugerował, że może chodzić o innego Bolesława. Według mnie - jednak o Chrobrego, który zaprosił ówczesnych towarzyszy Romualda do misji chrystianizacyjnej. Zupełnie nie o to chodzi w moim komentarzu.

Słaby w domyślankach? Kto w to uwierzy? ;)

Ale gwoli jasności uzupełniam. Ze współbraci Romualda, których osobiście skłonił do zycia monastycznego i którzy towarzyszyli mu w przeprowadzce z Pereo do Monte Cassino, wymienieni są z imienia dwa: Bonifacy (Bruno z Kwerfurtu) i Tammus, niemiecki rycerz, "który był tak bliski i drogi królowi [tj. cesarzowi Ottonowi],  że ponoć jeden nosił ubranie drugiego, a ich dłonie często spotykały się w jednym naczyniu podczas wspólnego posiłku". Bruno - wiadomo, już był święty w czasie, kiedy Pietro Damiani spisywał "Żywot". Rola Tammusa jest w tej opowieści epizodyczna, ale znacząca, ze względu  Poza tym o owym Tammusie niewiele wiadomo, ale akurat w tej hagiografii jego związek z Ottonem jest dość istotny, bowiem dla cesarza dopuścił się złamania przysięgi danej niejakiemu Krescencjuszowi (z chronologii wynika, że Krescencjuszowi II Nomentanusowi) i zostając mnichem niejako odkupuje tę zbrodnię. Dlaczego syn Bolesława jest w tej opowieści bezimienny? Są dwie możliwości. Albo hagiograf jego imienia nie znał, bo nie zachowało się w przekazywanej ustnie tradycji zakonu (w kilkanaście lat po śmierci Romualda!), albo dla niego samego postać była tak mało ważna, że szkoda mu było marnować pergamin na podawanie jej personaliów. Znalazł się tam, bo ktoś musiał podarować świętemu krolewski prezent, żeby ten mógł go wymienić na osiołka i na tym osiołku odbyc wjazd do  Monte Cassino.

Krótko mówiąc, to jest hagiografia, a nie kronika. Warto mieć to na uwadze.