O Holender! Jestem strasznie ciekaw, co Niemiec napisał o największym zdrajcy Wandalów. Są jacyś żyjący specjaliści w Polace od odczytania tego pisma? No i dlaczego w tym piśmie zapisywano powieści popularnonaukowe? Pismo nie do odczytan8a + popularnonaukowość jakoś mi koliduje.

Znalazłem ,że to część 13-to tonowej "CHRONIKEN DER VÖLKERWANDERUNG". 

https://apebook.de/?s=Felix+dahn&post_type=product&dgwt_wcas=1

A przepraszam przecież o tym pisałeś :)

Tak. I była wydana jako adiobook jakieś dwa czy trzy lata temu (całość). Z tym, że te Kroniki to tak średnio kronikami można nazwać. To nie jest ułożone chronologicznie, a w taki sposób, jak udało się Dahnowi odnaleść jakieś dokumenty, które mocno kolidowały z oficjalną wizją akademii.

O jego Glimerze piszą coś takiego:

Gelimer – powieść historyczna z wędrówek ludów (ok. 534 r. n.e.). Rzym drży przed dzikimi wojnami Wandali, król Gelimer jest u szczytu swej potęgi. Tymczasem na wschodzie Bizancjum przygotowuje się do poważnego ataku. Splendor i triumf na dworze cesarskim w Akwizgranie – sława Karola Wielkiego promieniuje na całą Europę. Grożą krwawe bitwy z germańskimi wodzami plemiennymi i pogańskimi Maurami. Ale gwiazda króla Franków wschodzi nieubłaganie.

Gelimer i Karol Wielki? Oszaleli? A może na starcie chcą ośmieszyc tę powieść?

Jednak nikt tego nie czytał i nikt nie wie co jest w środku:

GELIMER Przez sto lat Wandale osiedlili się w Afryce Północnej, najbogatszej prowincji dawnego Cesarstwa Zachodniorzymskiego i zbudowali własne imperium. Przy pomocy swojej potężnej floty podbili nawet sam Rzym. Teraz toczą się spory o tron ​​w Imperium Wandali. W roku 530 Gelimer przejął władzę i nielegalnie wstąpił na tron. Czyniąc to, naraża się na gniew Justyniana I, cesarza Bizancjum. Kiedy wysyła swojego ambitnego przywódcę wojskowego Belizariusza na ekspedycję karną, aby interweniować w sporach Wandali o tron, Gelimer jest u szczytu swojej władzy. Jednak w wyniku serii niefortunnych okoliczności sprawy przybierają zupełnie nieoczekiwany obrót i lud Wandali staje w obliczu swojego losu. KRONIKI MIGRACJI Jeśli lubisz Władcę Pierścieni lub Grę o Tron, ale pragniesz więcej realizmu, być może odkrycie znajdziesz w Kronikach migracji Felixa Dahna. Dahn wskrzesza późną starożytność i wczesne średniowiecze w języku starożytnym i poetyckim. Spotykamy tu bohaterów, królów i królowe o magicznych imionach i fantastycznych czynach. A jednak wiele części opowiadanych historii i wiele postaci jest prawdziwych. Po co elfy, krasnoludy i orki, skoro są Gotowie, Hunowie i Wandalowie? Po co Legolas, Gimli i Aragorn, skoro masz Gelimera, Leovigilda i Ebroina? Nic nie jest tak ekscytujące i nic nie jest tak wielkie jak prawdziwa historia. Zaangażuj się w archaiczny świat mieczy, wiary i przesądów. To walki o władzę i o piękne kobiety decydują o losach poszczególnych ludzi i całych narodów. Poznaj historię naszych germańskich przodków, mistrzowsko zainscenizowaną i stanowiącą doskonałe połączenie dramatycznego napięcia i historycznej dokładności. Każdy z 13 tomów „Kronik okresu wędrówek ludności” jest samodzielną historią, którą można czytać niezależnie od pozostałych części. Serie. Jednocześnie poszczególne części układają się w ciąg chronologiczny i są ze sobą powiązane ze względu na kontekst historyczny. Gelimer to ósmy tom serii Kroniki okresu wędrówek pieszych. Objętość ósmego tomu odpowiada około 330 stronom książki.

Może by to jednak wrzucic na jakis translator? I wrzucsc po kawałku? Coraz bardziej mnie to intryguje. Tyle przeinaczen, tyle odniesien do aktualnej popkultury, że az mnie to zastanawia. W Niemczech Dhan' a ktoś czyta?

Ja pierniczę. Niemcy są nieuleczalnie chorzy....i dlatego przegrali i przegrają wszystkie wojny.

To tłumaczenie maszynowe kilku stron z samego początku powieści. Rzeczywiście może być ciekawe.

Rozdział pierwszy Do przyjaciela, Corneliusa Cethegusa. Wolałbym wysłać te notatki do ciebie niż do kogokolwiek innego. Zwłaszcza, że ​​nie wiem, gdzie jesteś, przesyłka najprawdopodobniej zaginie. I to byłoby prawdopodobnie najlepsze , zwłaszcza dla tych, którzy wtedy oszczędziliby sobie przeczytania tych stron. Ale dobrze jest też dla mnie, jeśli te linie leżą gdzie indziej lub zaginęły gdzie indziej niż tutaj, ponieważ tutaj, w Bizancjum, wpadają w pewne małe, delikatne, bardzo starannie pielęgnowane ręce Być może te ręce z wdziękiem machają, by obciąć mi głowę lub coś innego cennego, do czego jestem przyzwyczajony od urodzenia. Ale jeśli wyślę te prawdy stąd na Zachód, nie dadzą się tak łatwo złapać w te niebezpieczne małe paluszki, które wszystko odnajdują które są ukryte w stolicy, jeśli poważnie szukają. Czy jesteś w swoim domu u podnóża stolicy, czy u regenta w Rawennie, nie wiem, ale wysyłam to do Rzymu, bo do Rzymu moje myśli lecą, aby ich szukać Cethegus Szydzisz, że coś takiego piszę, jest niebezpieczne. Bo muszę, zmuszony strachem, tak głośno chwalić ustami tak wiele osób i rzeczy, że w głębi serca obwiniam, że przynajmniej muszę wyznać prawdę na piśmie i cicho. Teraz mógłbym to zapisać ze złością przeczytaj, zirytuj mnie jeszcze raz, a potem wrzuć liście do morza, myślisz? Ale spójrz, to jest drugi powód tej audycji. Najmądrzejszy człowiek, jakiego znam, powinien czytać, chwalić to, co piszę, i Wiedz, że nie byłem taki głupi. Wszystko, co chwalę, jest godne pochwały. Ale później, jeśli ich nie zgubię, mogą mi się jeszcze przydać notatki, kiedy napiszę prawdziwą historię dziwnych rzeczy, które posiadam. doświadczyłem i wkrótce doświadczę. Więc trzymaj je na tych kartkach, na wypadek, gdyby do ciebie dotarły. To nie są prawie listy, to coś w rodzaju pamiętnika, który ci wysyłam. Nie oczekuję od ciebie odpowiedzi, której Cethegus nie potrzebuje Moje pismo Oczywiście nie widzieliśmy się od czasu naszych wspólnych studiów w Atenach, ale może wkrótce poszukam cię w twoich Włoszech, bo myślę, że to dopiero preludium do walki z twoimi trzema winglordami, Ostrogotami, tej wojny z. Wandale, co zostało dzisiaj postanowione. Tam to zapisałem, fatalne słowo, wielką tajemnicę, o której wie tak niewielu ludzi. To coś wyjątkowego widzieć przed sobą wypisany ostrymi literami straszny los pełen krwi i łez nikt inny nie podejrzewa, wtedy mąż stanu czuje się dobrze blisko boga, który przygotowuje Bliga, który następnie rzuci się na szczęśliwych ludzi. Żałosny, słaby śmiertelny bóg. Czy trafisz? Czy promień nie odbije się rykoszetem i nie wróci do ciebie

To Gelimer pisał? Wychodzi na to, że był szantażowany (czyli 5ak jak podejrzewałem). 

No niby tak...ale tak się zastanawiam, czy Gelimer nie udawał szpiega w Bizancjum. Bo jakieś uwiarygodnienie mieć musiał, że jednak ten zamach udało się jemu przeprowadzić. A jednocześnie musiał mieć stałą i bezpieczną łączność z Konstantynopolem, aby koordynować zbrodnicze plany.

Tak ten tekst zrozumiałem. Nie wiem czy Dhan chciał to specjalnie zasugerować, ale ja sie zasugerowałem...:). To by nawet całkuem prawdopodobnie wyglądało. Bo zastanawia mnie jakim cudem Gelimer zyskał poparcie stsrszyzny wandalskiej - sam przecież tego zamschu nie przeprowadził. A i te 3 lata na tronie się utrzymał, aż do samej zaaranżowanej wojny.

Mi siě wydaje, że sprawa jest bardziej skomplikowana. Mam roczniki miesięcznika alpinistycznego z początku wieku xx. Do1914 były drukowane standardem międzynarodowym. Potem przeszli na scwabachę.

Czyli wybuch wojny i zastosowali działania "maskujace" - pismo tylko dla Niemców...:)

Dziękuję. Czyli jednak jest coś po angielsku, ale pod zmienionym tytułem.

Myślę, że oni wcześnirj się "europeizowali" a pòźniej wròcili do korzeni z pobudek "patriotycznych" To był ten czas kiedy Amerykanie przemianowali frankfurtery na hot dogi.

Dnia 04 Aug. 2012  wrzucił niemieckojęzyczny poszukiwacz prawdy:

Analitycznie rzecz biorąc, Bitwa o Rzym Felixa Dahna opiera się na Wojnie gockiej Prokopiusa. - Ale to jest - jak już stwierdził Fomenko - jeden z czterech głównych wariantów wojny trojańskiej.

Zarówno powieściopisarze, jak i filmowcy opowiadają zawsze tę samą historię.

Pozwolę sobie odświeżyć namiar, który już znikł z SN :

[saturn-9 @Stalagmit 14 września 2018 20:26]

Dziękuję za namiar na Johannesa Kromayera. Pisał przyczynki, jak na tamte czasy, przejrzyste i niemalże z aparatem naukowym. Ten nowoczesny badacz papieru i terenu działań militarnych pisze, że aby przekroczyć  Alpy, te tysiące, tysiące zbrojnych najmitów i te nieszczęsne słonie, potrzebowały dni piętnaście. Pokładałem się ze śmiechu.

Jest w pewnym momencie odniesienie do literatury rodem z Albionu: James Leigh Strachan-Davidson. W roku 1888 opublikował tenże "an edition of Selections from Polybius (1888)". 

I jak tu nie wpadać w zachwyt nad postępem podstępów technicznych, gdy zasoby stare a kurzem pokryte w pajęczynie na odległość zaledwie kilku kliknięć. 

Temu J. L. Strachan-Davidsonowi wypadnie, w wolnej chwili, przyjrzeć się dokładniej.