No właśnie. Jaki był cel? Tym bardziej, że rozebranie piramid (nawet tych schodkowych) to dość trudna sprawa. Prościej ją zasypać ziemią tworząc coś w rodzaju kurchanu.

Ten grobowirc przypomina mi - tak w wyobraźni - azjatyckie świątynie typu buddyjskiego. Tyle że zamiadt pyramid są pagody, ale w sumie ksztalt podobny. Ta trzykrotność luczby pięć to to u Żydów coś ważnego, a Żydzi to żywa sksmieniałość sumeryjska. Więc obstawiam, że grobowiec pochodził z czasów sumeryjskich i zrobiony przez kogoś z Sumeru.

Trochę mnie dziwi, że ci Etruskowie byli niszczeni i przez najazdy Gallów jak i Rzymu. Bo jako konkurenci Rzymu powinni raczej od Gallów mieć wsparcie, a tu naukowcy twierdza, że byli najechani. Dziwne.

Samo imię Lars mnie zadziwia. Duńczyk? My tu wiemy, że Dania była jednym wielkim polem koncentracji wojsk inwazyjnych w Europie. Imię wskazujące na pochodzenie z Jutlandii (bo późniejsi  Duńczycy chyba tylko przejęli tradycję nadawania tego imienia). I to mi pasuje, bo Etruskowie mieli wpływy w całej Europie Środkowej (kiedyś taką fajną mapkę zamieściłeś z obszarem "etruskiej" kontroli).

Czyli podsumowując ktoś założył Rzym, aby uniemożliwić podbój południa Italii przez Etrusków i tym samym uniemożliwić podbój dzisiekszej Tunezji i przecięcia M. Śródziemnego na pół. W zasadzie można powiedzieć, że kto władsł Sycylią, ten kontrolował zachodnie wybrzeża M. Śródziemnego. 

To w sumie nic dziwnego jak się popatrzy na europejskie katedry i pomniejsze kościoły.

Ech, obiecywałem sobie nieraz, że nie będę się mieszał w te dyskusje, ale widać słabej woli jestem. ;)

>>Żeby było jeszcze ciekawiej to sama Madam de Scudery niczego nie potrafiła samodzielnie napisać. Poznaliśmy ją już wcześniej przy okazji omawiania innego jej dzieła poświęconego akurat Genzerykowi. 

Panie Pioterze, nazwisko pani de Scudéry nie pada tam ani razu! Pisał Pan o Antoinette Des Houlières, autorce (niech będzie, że tylko domniemanej) dramatu o Genzeryku. Ale to jest zupełnie inna osoba. Czasem trzeba wracać do własnych tekstów, bo pamięć bywa zawodna.

>>. W końcu w 1661 roku niejaka Madam de Scudery napisała libretto, które miało zawierać w sobie testament Larsa Porseny. Żeby było jeszcze ciekawiej to sama Madam de Scudery niczego nie potrafiła samodzielnie napisać. 

Tu dał się Pan zwieść dwuznacznemu sformułowaniu w angielskiej Wikipedii. Pani de Scudéry, owszem, napisała Klelię, ale to jest 10-tomowa powieść, wydana w latach 1654-1660. Zupełnie co innego niż napisane niemal dokładnie 100 lat później przez Johanna Adolfa Hassego libretto do opery Il trionfo di Clelia.

Z niezmienna serdecznością.

No cóż. Złapał mnie Pan na sklerozie (lub mgle pocovidowej). Dziękuję za zwrócenie uwagi.

Kartagina musiała sostać zburzona, aby zniszczyć ślady współpracy z Kartaginą przed wojnami punickimi...:). W końcu był wspólny wróg - Grecy.

Coś musiało istotnego łączyć Rzym z Etruskami, coś co kompromitowało Rzymian.

Sulla wybudował w 82 pne świątynię Bellony w Rzymie, dokładnie w miejscu, gdzie odniósł zwycięstwo nad Cinną, zwanym Porta Collina. Bitwa miała miejsce 1 listopada 82 pne, a zgodnie z inskrypcją znajdującą się w świątyni jej budowę ukończono w roku 82 pne (fakt, wtedy rok zaczynał się 1.04, a nie 1.01). Żeby móc w tak krótkim czasie wybudować świątynię musiał mieć jakiś materiał już gotowy. Wybudował też drugą świątynię Bellony na Kapitolu, która została przypadkowo zburzona w 48 pne. W trakcie burzenia znaleziono w niej słoje z ludzkim mięsem.

1.03, bo znowu ktoś zgłosi zastrzeżenia ;)

Może nie kompromitowało. Wystarczy, że podważało "wkład" Rzymian w rozwój cywilizacji, w co dotąd, także my wszyscy, niezachwianie wierzymy. Widocznie ten aspekt był bardzo istotnym elementem  rzymskiej doktryny i propagandy. Podobnie przecież postępowali europejscy kolonizatorzy, niosący "kaganek" cywilizacji nie tylko do "dzikusów" z Afryki, ale także do Indii, Chin, Japonii, ...

Oj, czy nie zadrasnąłem za głęboko? (Żartuję, bo wiem, że to żartobliwa uszczypliwość ;)

Żarty żartami, a chronologia to ważna rzecz. Może najważniejsza, jak mawiała nasza pani od historii, kiedyśmy sie wykłocali, że przeciez chodzi o "zrozumienie, co z czego wynika", a nie o wkuwanie dat na pamięć. "Jak mozna zrozumieć, co z czego wynika, kiedy nie wiadomo, co było najpierw, a co póżniej?" - odpowiadała niezwruszona pani M.

Czesto, ale niestety błędnie uważa się, że 1 stycznia ustanowił początkiem roku  dopiero Juliusz Cezar. Tymczasem tu akurat poszedł on za tradycją. Kalendarz republikański zaczynał sie 1 stycznia od niepamiętnych czasów - niepamiętnych, bo tę innowację, tj. przeniesienie począrku roku z marca na styczeń, przypisywano już to Numie Pompiliuszowi, który zimowy okres przed marcem, pozostający dotąd w ogóle poza kalendarzem, podzielił na dwa dodatkowe miesiące, już to Gnejuszowi Flawiuszowi. W każdym razie w kalendarzu wystawianym na forum od 304 r. p.n.e. (Fasti Antiates Maiores) pierwszym miesiącem roku jest Ianuarius. Niestety, z czasów przed Juliuszem nie zachowały się ani oryginalne drewniane tablice, ani kamienne, wystawiane przez kolejnych pontifeksów, ale mamy przynajmniej malowaną wersję naścienną z Anzio, datowaną pomiędzy 84 a 55 r. p.n.e.

W Wiki przy biografii Sulli mamy taki zagadkowy tekst: Rozprawił się z sojusznikami popularów, głównie Samnitami i Etruskami.

Przy haśle o Samnitach znajdujemy kolejną ciekawą frazę: Pokonani przez Sullę w bitwie przy Bramie Kollińskiej w 82 p.n.e. zostali okrutnie potraktowani – jeńców wymordowano, a do Samnium wysłano ekspedycję karną. Zniszczyła ona kraj tak, że nie powrócił już do pierwotnego stanu, zaś mieszkańców sprzedano w niewolę.

Dlaczego Rzymianom, a przynajmniej samemu Sulli, tak bardzo zależało na pozbyciu się z Italii sladów Etrusków i Samnitów? Te ludy przecież były już dawno pokonane i się asymilowały z Rzymianami.

https://pl.wikipedia.org/wiki/Oskowie#/media/Plik:Italie_-800.png

Wchodzi z tego, że wojna domowa za czasów Sulli, to kolejna odsłona wojen punickich - tym razem pod postacią wojny domowej. I tak już bedzie do końca istnienia IR. Każda wojna domowa to wojna Olimpijczykow z Weżownikami o kontrolę nad IR.

No i te okolice Florencji, jak twierdzi włoski naukowiec, też brzmią dla mnie znajomo. Wyjaśnia to bowiem tę miętę, jaką czują Olimpijczycy do Toskani, a przynajmniej angielscy

Zgaduję, że ten testsment zapisywał całą etruską ziemię...Gallom (czyli Wenedom). Zauważ, że niedługo potem zaczyna się podbój Galli. Galia nagle zaczęła przeszkadzać. Przez sto lat praeie od zniszczenia Kartaginy Galię nie ruszano, aż tu nagle. A skoro Francja po to sięgnęła...Napoleon był Włochem, ale jeśli roztoczył wizję podvoju Italli, to miał Francuzów w garści. 

Mnie wychodzi, że podbój Italii to obsesja Francuzów. Jakby szli po swoje...

a może ukryli wiedzę, gdzie położyli.

Toskania to piękny kraj, ale się nie wybieram.

Nie ruszając się spróbowałem wina białego.

Poprostu wino.

Smaczne.

No właśnie nikt się oficjalnie nie powoływał.

Wobec tego może spróbujmy odpowiedzieć na pytanie czego aż tak dokładnie szukał w grobowcu Larsa Porseny (i najprawdopodobniej Saturna) Sulla, że kazał go rozebrać do ostatniej cegły?

Jako uzupełnienie poprzedniego komentarza: wideo nt. grobowca.

Idea deifikacji wodzów była tam czynna od czasów Aleksandra Wielkiego. I każdy z wielkich wodzów rzymskich próbował mu dorównać - nawet Cezar się do tego przyznawał w swoich pismach. Zresztą ówcześni historycy (np Diodor Sycylijski) wprost opisywali Jowisza, Saturna czy Herkulesa jako ziemskich władców, którzy za swoje zasługi dostąpili uznania przez pospolstwo za bogów.

Co do poszukiwania czegoś w antycznych grobowcach to chyba zaczęło się to już w czasach Gilgamesza, skoro w mitach sumeryjskich jest to wprost zapisane. Nie zapisano tylko co z tamtego grobowca zabrał. Zresztą ostatni król Babilonu przed perskim podbojem obsesyjnie poszukiwał wszystkich zasypanych piaskiem dawnych świątyń i zabierał do Babilonu znalezione tam artefakty.

Nie wiem, co mogło być tym testamentem. Tekst wykuty w skale, berło, miecz, włócznia, czy nawet diadem. Nie wiem tego. Gdzie zostało to coś przeniesione też nie wiem. Wiem tylko, że Sulla czegoś szukał w grobowcu Porseny. I nie wiedział dokładnie gdzie to jest ukryte. Bo inaczej nie nakazałby rozbierania go. Wystarczyłoby tylko uszkodzić konstrukcję i zerwać metalowy dach oraz dzwony.

Sulla później wybudował kilka publicznych budynków w Rzymie: dwie świątynie Bellony oraz teatr. Jedna z tych świątyń została przypadkowo zniszczona w czasach Cezara. I opisywana jest jako coś przerażającego, gdzie odnaleziono słoje z ludzkim mięsem. Możnaby przypuszczać więc, że Sulla ten zabrany testament Porseny ukrył w świątyni Bellony na Kapitolu, i ten artefakt był związany mocno z kultem Saturna. W końcu greckie mity mówią o tym, że Saturn pożarł wszystkich swoich męskich potomków. Na inne opisy tej makabrycznej świątyni na razie nie natrafiłem.

tak wyglądał nasz bohater 

Czasy Sulli to już ponad dwieście lat po deifikowanym Aleksandrze. W ogóle proponuję zwrócić uwagę na fakt, ze mówimy o czasach historycznych, z mnóstwem źródeł pisanych, wśród których próżno szukać wzmianki o grobowcu - z wyjątkiem Pliniusza, który uważa niedochowaną do naszych czasów relację Warrona za balansującą na granicy fantazji: "...Ale ponieważ przekroczyłoby to wszelkie bajeczne zmyślenia (cum excedat omnia fabulositas), w opisie posłużę się słowami samego Marka Varro..." I tu następuje opis, po którym Pliniusz dodaje: "... [piramid], których wysokość Warro wstydził się podać, ale bajki etruskie mówią, że była równa wysokości całej budowli do ich podstawy ("quarum altitudinem Varronem puduit adicere; fabulae Etruscae tradunt eandem fuisse quam totius operis ad eas"). Ten sam Pliniusz, który nie widzi nic nieprawdopodobnego w opowieściach o jakiś niesamowitych monstrach, tytpu ludzie z jednym okiem pośrodku czoła, o ile dotyczy to odległych krain. Jesli jednak mowa o dziwach w sercu Italii, to i dla niego było to much too much.

Ale, przyjmując opowieść Warrona/Pliniusza za prawdę "supozycyjną", kto w ogóle pierwszy "domyślił się", ze chodziło o jakiś testament? Pan Pioter?

Gilgamesz szukał czegoś wraz z innym władcą Sumeru w grobowcu sprzed Potopu. Nie jest opisany jako miejsce pochówku boga czy jakaś świątynia. Tylko jest opis, że weszli razem, wyszli razem, i drogi ich się rozdzieliły. A później Gilgamesz stał się ulubieńcem Innany, tylko, że ona nie była za bardzo w jego typie i dostała kosza. Bogini, która dostała kosza od śmiertelnika. Próbowała jakoś się zemścić na Gilgameszu, ale jej to niezbyt składnie szło.

Tam pewnie nie chodziło o świętokradztwo. Ale co do Sulli, jeśli była to świątynia Saturna (a nigdzie nie jest tak opisana przez Warrona) to można by go o świętokradztwo posądzić. Ale rozebranie (nawet wielkiego i niezwykłego) grobowca etruskiego króla już świętokradztwem nie jest. A że miał Legion przy sobie ....

Ten dach swiatyni to jak pierscien planety Saturn. To na 100% była światynia=grobowiec Saturna.

My tu u Piotera wykazujemy czasem, że teksty źródłowe tez były cenzurowane - zwłaszcza, ze oryginaly sie nie zachowaly, a sa tylko późniejsze odpisy. Wiec jesli u innych brak czegos, co jest opisane u jednego wcale nie dyskwalifikuje tego jednego, a wrecz przeciwnie. 

Pliniusz zreszta podaje tylko to, co Warron opissl, a ten byl NAOCXNYM świadkiem. Wiec wartość tego opisu jest wysoka i uznać trzeba za prawdziwy. 

Wiesz co mi to przypomina wsxystko? Nieustanne wyrabywanie sobie przestrzeni życiowej przez Wężowników w olimpijskim otoczeniu. Najpierw Kartagina, a potem Etruskowie i potem Galia. Zatrzymano Rzym w Niemczech i na Bałtyku. 

I ta akcja przeciw Etruskom była możliwa - tak myśle - tylko dlatego, że udało sie po upadku Kartaginy zainstalowac Wandalów niejako na tyłach Etrusków, odcinajac ich Bałtyku i sprzymierzeńców nad Baltykiem. Tak myślę właśnie, ze akcja wypalenia olimpijskiego wrzodu w Italii nie mogłaby sie osbyc bez zwiazania sił Olimpijczyków przez Wandalów. Zresztą ci sami Wandalowie równiez pomagali Cezarowi podczas podboju Galii(pamiętam, ze była o tym dyskusja).

Z tym, że to było na krótką metę. Wraz z podbojem Grecji Olimpijczycy ponownie zawitali w Rzymie. A to miało miejsce jakieś jedno lub dwa pokolenia przed Sullą (145 pne). Czyżby przypomniano sobie o grobowcu Saturna w tym czasie?

To nie ja. To Orjan.

Tylko jedno znastrzeżenie do tych negocjacji. Nie musiałby niszczyć świątyni przecież, szczególnie, że ona chroniła ten artefakt. Gdyby prowadził negocjacje to świątynię by zostawił w spokoju.

Chyba wiem co tam było ukryte:

‎‎Pisma‎ ‎Tusków‎ ‎mniemają,‎ ‎że‎ ‎dziewięciu‎ ‎bogów‎ ‎wypuszcza‎ ‎pioruny,‎ ‎i‎ ‎ze‎ ‎takowych‎ ‎jedenaście‎ ‎jest‎ ‎rodzajów,‎ ‎z‎ ‎których‎ ‎trzy Jowisz‎ ‎ciska.‎ ‎Rzymianie‎ ‎zatrzymali‎ ‎z‎ ‎tych dwa‎ ‎tylko‎ ‎bóstwa;‎ ‎przypisując‎ ‎pioruny‎ ‎w‎ ‎dzień uderzające‎ ‎Jowiszowi,‎ ‎w‎ ‎nocy‎ ‎Summanowi; te‎ ‎z‎ ‎tejże‎ ‎samej‎ ‎przyczyny,‎ ‎zimniejszego‎ ‎powietrza,‎ ‎rzadziej‎ ‎się‎ ‎zdarzają.‎ ‎W‎ ‎Etruryi‎ ‎mniemają,‎ ‎że‎ ‎także‎ ‎z‎ ‎ziemi‎ ‎wypadają‎ ‎pioruny,‎ ‎które podziemnemi zowią;‎ ‎te‎ ‎zdarzając‎ ‎się‎ ‎w‎ ‎najkrótszym‎ ‎dniu,‎ ‎są‎ ‎najokropniejszemi‎ ‎i‎ ‎przeklętemi; pochodzą‎ ‎one‎ ‎bowiem,‎ ‎według‎ ‎ich‎ ‎zdania,‎ ‎z‎ ‎podziemi‎ ‎i‎ ‎nie‎ ‎należą‎ ‎do‎ ‎owych‎ ‎zwyczajnych, z‎ ‎gwiazd‎ ‎spadających,‎ ‎lecz‎ ‎tworzą‎ ‎się‎ ‎z‎ ‎nieczystych‎ ‎,‎ ‎bliższych‎ ‎ziemi‎ ‎części.‎ ‎Widoczna‎ ‎różnica pomiędzy‎ ‎obudwoma‎ ‎rodzajami,‎ ‎że‎ ‎spadające z‎ ‎wyższego‎ ‎nieba‎ ‎pioruny‎ ‎uderzają‎ ‎ukośnie, tak‎ ‎nazwane‎ ‎zaś‎ ‎ziemne,‎ ‎uderzają‎ ‎w‎ ‎prost.
Lecz‎ ‎dla‎ ‎tego‎ ‎zdaję‎ ‎się‎ ‎pioruny‎ ‎te‎ ‎z‎ ‎ziemi‎ ‎wypadać,‎ ‎ze‎ ‎powstaja‎ ‎z‎ ‎materyi‎ ‎bliższej‎ ‎ziemi, bo‎ ‎uderzenia‎ ‎żadnego‎ ‎śladu‎ ‎nie‎ ‎wydaja;‎ ‎wreszcie‎ ‎zjawisko‎ ‎to‎ ‎jest‎ ‎tego‎ ‎rodzaju,‎ ‎iż‎ ‎raczej wnosić‎ ‎można‎ ‎o‎ ‎uderzeniu‎ ‎z‎ ‎góry‎ ‎na‎ ‎dół,‎ ‎niż przeciwnie.‎ Siedzący‎ ‎rzecz‎ ‎tę‎ ‎ściślej‎ ‎mniemają, że‎ ‎pioruny‎ ‎te‎ ‎pochodzą‎ ‎z‎ ‎Saturna,‎ ‎jak‎ ‎palące z‎ ‎Marsa.‎ ‎Taki‎ ‎piorun‎ ‎bogate‎ ‎Tusków‎ ‎miasto Wolsynium,‎ ‎całe‎ ‎w‎ ‎popiół‎ ‎obrócił.‎ ‎Piorunami rodzinnemi‎ ‎nazywa‎ ‎ja‎ ‎te,‎ ‎które‎ ‎na‎ ‎całe‎ ‎życie wieszcze,‎ ‎ukazuję‎ ‎się‎ ‎każdemu‎ ‎nowa‎ ‎rodzinę zaczynającemu.‎ ‎Wreszcie‎ ‎sadza,‎ ‎że‎ ‎znaczenie piorunów‎ ‎w‎ ‎prywatnych‎ ‎stosunkach‎ ‎dziesięciu lat‎ ‎nie‎ ‎przechodzi,‎ ‎wyjąwszy‎ ‎te,‎ ‎które‎ ‎się w‎ ‎pierwszem‎ ‎małżeństwie,‎ ‎albo‎ ‎w‎ ‎dniu‎ ‎urodzin‎ ‎zdarzaję;‎ ‎w‎ ‎publicznych‎ ‎zaś‎ ‎sprawach znaczenia‎ ‎ich‎ ‎nie‎ ‎przechodzę‎ ‎lat‎ ‎trzydziestu, wyjąwszy‎ ‎w‎ ‎zakładaniu‎ ‎miast. Roczniki‎ ‎zachowały‎ ‎w‎ ‎pamięci,‎ ‎że
przez‎ ‎pewne‎ ‎ofiary‎ ‎i‎ ‎modły‎ ‎można‎ ‎pioruny przyniewolić‎ ‎albo‎ ‎uprosić.‎ ‎Dawna‎ ‎powieść uczy,‎ ‎że‎ ‎w‎ ‎Etruryi,‎ ‎gdy‎ ‎raz‎ ‎potwór,‎ ‎Wolta nazwany,‎ ‎role‎ ‎spustoszył,‎ ‎a‎ ‎potem‎ ‎miastu‎ ‎Wolsynium‎ ‎zagrażał,‎ ‎uproszono‎ ‎piorun.‎ ‎Przywołał go‎ ‎także‎ ‎król‎ ‎tego‎ ‎kraju,‎ ‎Porsenna;‎ ‎że‎ ‎to‎ ‎przed nim‎ ‎i‎ ‎Numa‎ ‎często‎ ‎czynił,‎ ‎opowiada‎ ‎L.‎ ‎Piso, pisarz‎ ‎poważny,‎ ‎w‎ ‎pierwszej‎ ‎księdze‎ ‎swoich roczników;‎ ‎gdy‎ ‎go‎ ‎Tulliusz‎ ‎Hostyliusz‎ ‎nienależycie‎ ‎naśladował,‎ ‎zabitym‎ ‎został‎ ‎od‎ ‎pioruna.‎ ‎Mamy‎ ‎w‎ ‎tym‎ ‎celu‎ ‎gaje,‎ ‎ołtarze,‎ ‎święta; a‎ ‎obok‎ ‎Jowisza‎ ‎Stator‎,‎ ‎Tonans‎ ‎i‎ ‎Feretrius‎,‎ ‎przyjęliśmy‎ ‎także‎ ‎Jowisza‎ ‎Elicyusza‎.‎ ‎W‎ ‎życiu‎ ‎ludzkiem‎ ‎są‎ ‎różne‎ ‎o‎ ‎temn‎ ‎zdania,‎ ‎według‎ ‎usposobienia‎ ‎osób.‎ ‎Śmiały‎ ‎umysł‎ ‎wierzy,‎ ‎ze‎ ‎przyrodzeniu‎ ‎rozkazywać;‎ ‎słaby‎ ‎zaś,‎ ‎ze‎ ‎modłami‎ ‎siły‎ ‎(piorunów)‎ ‎zniweczyć‎ ‎można;‎ ‎nadto‎ ‎w‎ ‎nauce‎ ‎wykładania‎ ‎znaczeń‎ ‎piorunów‎ ‎tak‎ ‎dalece‎ ‎postąpiono, iż‎ ‎przyszłych‎ ‎piorunów‎ ‎dzień‎ ‎przepowiedzieć można‎ ‎i‎ ‎oznaczyć:‎ ‎czy‎ ‎odwrócą‎ ‎los,‎ ‎albo‎ ‎też
raczej‎ ‎otworzą‎ ‎drogę‎ ‎nowym‎ ‎losom,‎ ‎jak‎ ‎to‎ ‎rozliczne‎ ‎doświadczenia‎ ‎w‎ ‎publicznych‎ ‎i‎ ‎pry‎watnych sprawach‎ ‎uczą;‎ ‎niechaj‎ ‎to‎ ‎więc,‎ ‎jak‎ ‎się‎ ‎przyrodzeniu‎ ‎spodobało,‎ ‎jednym‎ ‎pewnem,‎ ‎innym‎ ‎sprawdzonem,‎ ‎owym‎ ‎potępienia‎ ‎godnem‎ ‎wydaje‎ ‎się, my‎ ‎nie‎ ‎opuścimy‎ ‎na‎ ‎uwagę‎ ‎zasługujących‎ ‎w‎ ‎tym względzie‎ ‎rzeczy.

Laser? On ma prosty kształt...ale to niemożliwe chyba, aby lasery wtedy byly. No chyba ze my naprawdę niewiele wiemy o technologii starożytnych np. takich Atlantów

Τοῦτο ἐστὶν ἀπόκρυφος.

To trochę tak, jakby literatura science fiction miała nieco wcześniejsze zakotwienie w czasie.

A ta koincydencja potwora Wolty z Alessandro Voltą? Tym bardziej, że imperialna łacina nie znała litery "W", więc przed tłumaczeniem potwór powinien był nazywać się Volta. Przodek :)?

Liść to do lasu. :)

W każdym razie, gdy przeczytałem o tym Volcie, to usiadłem z wrażenia. Właściwie z fascynacji.

No fakt. Do tego musiało te urządzenie mieć jakąś możliwość celowania, czyli jakąś obrotową iglicę. Nieumiętność posługiwania się nią mogła spowodować śmierć. Byłyby to też pioruny wychodzące z ziemi.

Zdaje się, że przy urządzeniach gromadzących ładunki elektryczne kluczową potrzebą dla ich obsługi jest izolacyjne obuwie. Nie jestem fizykiem, lecz może tędy też trzeba szukać owych piorunów wyskakujących spod ziemi.

Beniamin Franklin ładował swoje butelki od piorunów. Więc niekoniecznie tylko suchy wiatr. Ciekawe, czy ówcześni mieszkańcy włoskiego buta mogli już znać latawce? Chińczycy już znali.

Te wieże w sam raz nadają się do cumowania latawców.

Grecy i Persowie znali. Nawet są opisy, że młodzieńcy z latawców obserwowali pole bitwy.

To by trzeba wiedzieć  jak duża musi być powierzchnia kopuły (czyli pojemnosć kondensatora) by wyładowanie mogło spowodować pożar. Trzeba popytać fizyków, bo nie chce mi się liczyć.

To było tzw. szybkie ładowanie....:). Coś za coś.

Pewnie jednak szukał jakiegoś testamentu Perseny, bo artefakt sobie stał przez wieki na widoku. Tym testamentem mogła być instrukcja obsługi, skoro znano zapisy, że Persena za pomocą tego urządzenia wytwarzał pioruny. Z tym, że instrukcja wcale nie musiała być spisana przez Persenę, bo prawdopodobnie pochodziła ze wcześniejszych czasów - być może nawet z czasów Saturna (czyli mogła być zapisana po akkadyjsku). O ile Sulla lub Warron mogli znać etruski (który zanikł jakieś dwieście lat później) to o znajomość akadyjskiego raczej bym ich nie podejrzewał. Potrzebne więc im były tłumaczenia tekstów zawierających instrukcję obsługi na grekę, łacinę lub etruski. Inna sprawa czy wogóle coś takiego udało się znaleść, ale skoro potrafili to obsługiwać zarówno Etruski król Persena jak i pochodzący z Krety Numa Pompiliusz, to takie teksty tłumaczenia instrukcji (przynajmniej greckie) musiały gdzieś być spisane. Do naszych czasów (2100 lat po rozebraniu tego urządzenia) dotarły już wyłącznie baśniowe opisy.

No nie.....jestem pod wrażeniem. Dziekuje. Sam bym się położył, ale w pracy jestem....;). Pobyt na SN służy Panu znqkomicie.