Toś mi Pan przypomniał o pewnej osobliwości przyrodniczej pod nazwą "Sosna na szczudłach", jakieś 200 metrów od drogi 767 przy wyjeździe z Buska w kierunku Pińczowa. Znaczenia obronnego jednakowoż ona nie posiada, a jedynie gospodarcze. Okoliczna ludność - ponoć piasek spod niej wybierając - spowodowała zamianę korzeni na "szczudła".

A ci "historycy"... to szkoda nawet czasami język strzępić. Najlepiej byłoby ich "wyeksportować" w kierunku zachodnim lub wschodnim, zależnie od zleceniodawców pełnionych przez nich zadań. 

Te gospodarcze też jak najbardziej. To las koło Zielonej Góry, którym wszyscy się zachwycają, a nikt nie kojarzy, że w ten sposób uprawia się się najlepsze meble. Potrzebuje to znacznie więcej czasu, ale taki mebel się nie złamie, bo nie jest klejony, a naturalny.

Są opisy uprawiania włóczni cisowych czy uprawiania maczug dębowych z wbitymi w nie kamieniami. Ale kto by się tym zajmował, skoro wszystko co do nas dotarło archeologicznie to wyłącznie artefakty brązowe (żelazo się utlenia, a drewno rozkłada) lub szklane.

Teraz są techniki gięcia drewna, ale tylko do pewnych granic. Pod Gryfinem niedaleko Szczecina też jest taki krzywy las. Robi się specjalne nacięcia przy ziemi. 

O zdolnościach bojowych Chauków, jak i o nich samych w ogóle, Rzymianie mieli akurat wysokie mniemanie. "Nie mając ambicji, nie stosując bezprawnej przemocy, żyją spokojnie i w odosobnieniu, nigdy nie prowokując wojny ani nie szkodząc innym przez gwałt i rabunek. Rzeczywiście, koronnym dowodem ich męstwa i siły jest to, że utrzymują swoją przewagę bez szkody dla innych. Jednak wszyscy mają broń w pogotowiu, a w razie potrzeby armię z mnóstwem ludzi i koni; i nawet w czasie pokoju cieszą się taką samą sławą męstwa" - pisał Tacyt. Czy wiara w szlachetność Chauków była uzasadniona, to inna sprawa. Kiedy Germanik mścił się za klęskę w Lesie Teutoburskim, to prawdopodobnie Chaukowie (formalnie sojusznicy Rzymian w tej wojnie) umożliwili Arminiuszowi ucieczkę, a ostatni, trzeci sztandar pobitych legionów Warusa Rzymianie znaleźli - co za przypadek! - właśnie u Chauków.

Ale ja nie o tym. Dziwi mnie jedna sprawa w tej niby przesiece obronnej. Jej funkcją, na zdrowy rozum, jest uniemożliwianie swobodnego przejścia z jednej strony na drugą poza wyznaczonymi i dobrze strzezonymi miejscami. Tak funkcjonowała Przesieka Śląska, tak i Wielki Żywopłot w Indiach. Czemu zatem miały służyć w ostępach Germanii te przestronne bramy, przez które mozna było przejeżdżać całym oddziałem konnicy w tę i wewtę, nie będąc niepokojonym przez nikogo? Ba, nawet nikogo nie zauważając! Co robili w tym czasie Chaukowie? Siedzieli przycupnięci pod grzybkami, czy jak?

A propos tych powyginanych drzewek spod Zielonej Góry. Jeszcze fajniejszy jest Krzywy Las pod Gryfinem i oczywiście nikt nie ma wątpliwości, że jest zasadzony ręką człowieka. Najprawdopodobniej równe 100  lat temu, więc archeolodzy jeszcze nie maja przy tym nic do roboty. Jest całkiem możliwe, że z góry przeznaczono je na tzw. krzywulce, aczkolwiek pomysł, by chciano uzyskać gotowe oparcia krzeseł lub bieguny do bujanych foteli wydaje mi się... ekstrawagancki. Wystarczy pomyśleć o efektywności takiej produkcji mebli. Tym bardziej, że w porównaniu z litym drewnem drewno gięte i klejone ma lepsze właściwości mechaniczne i większą odporność. 

Każdą bramę można zamknąć, ale do tego potrzebne są wrota albo jakaś krata spuszczana z góry, czy coś podobnego. Wprawdzie sam mam w domu przesuwane drzwi, tak sprytnie ukryte w ścianie, że po otwarciu wcale ich nie widać, ale jak oni rozwiązali to w lesie? I to tak udatnie, że informatorzy Pliniusza uznali owe bramy za dzieło samej Natury?

Niewidoczny dla podróżnika posterunek graniczny ze zdalną weryfikacją dokumentów w kieszeniach (bo przecież nikt nikogo o powód podróży nie zapytał) to też coś, co brzmi bardzo futurystycznie. Na pozór jakieś pradawne puszcze, tu i ówdzie osiedla spokojnych rolników i kołodziejów, a pod spodem zaawansowana technologia. Normalnie, Wakanda Północy. ;)

Mamy tekst tylko Pliniusza, który powstał na podstawie jakichś pozyskanych przez niego informacji albo od oficjalnych posłów Rzymu, albo od towarzyszących im osób. I akurat w tym tekście nie mamy żadnych informacji o jakichś zdalnych technologiach (chyba, że za torpedy uznać pnie dębiny spławiane w kierunku rzymskich okrętów). Jest tylko informacja o pewnej naturalnej bramie w przesiece. Nie ma też żadnej informacji co się przy tej bramie działo - ani o tym, że wte i we wte jeździł każdy jak chciał, ani o tym, że akurat w tym miejscu odbywała się odprawa paszportowa. Jest podana tylko szerokość tej bramy: ‎przez‎ ‎które‎ ‎całe‎ ‎oddziały‎ ‎jazdy‎ ‎przejeżdżać‎ ‎mogę (rzymski oddział jazdy to 30 koni w szyku po 10). Czyli ta naturalna brama miała jakieś 4 (3X10) do12 (10X3) metrów szerokości.

Nie wiem gdzie Pan znalazł w tym tekście takie informacje, które Pan tu próbuje nam wmówić.

W Indiach był "Wielki Zywopłot", 

https://basnjakniedzwiedz.pl/produkt/wielki-zywoplot-indyjski/

https://en.wikipedia.org/wiki/Inland_Customs_Line

" 

Linia była stopniowo rozszerzana w miarę przejmowania przez Brytyjczyków coraz większego terytorium, aż objęła ponad 2500 mil (4000 km), często biegnąc wzdłuż rzek i innych naturalnych barier. Biegła od Pendżabu na północnym zachodzie do książęcych stanów Orisa , w pobliżu Zatoki Bengalskiej , na południowym wschodzie. Linia była początkowo zrobiona z martwego, kolczastego materiału, takiego jak śliwa indyjska , ale ostatecznie przekształciła się w żywy żywopłot, który urósł do 12 stóp (3,7 m) wysokości i był porównywany do Wielkiego Muru Chińskiego . Departament Celny Wewnętrzny zatrudniał funkcjonariuszy celnych, jemadarów i ludzi do patrolowania linii i zatrzymywania przemytników, osiągając szczyt ponad 14 000 pracowników w 1872 roku.

Linia i żywopłot zostały porzucone w 1879 r., gdy Brytyjczycy przejęli kontrolę nad jeziorem solnym Sambhar w Radżastanie i nałożyli podatek w miejscu produkcji. Sam podatek solny obowiązywał do 1946 r.

Początki"

w Afryce i Ameryce miały swoje nazwy

https://pl.wikipedia.org/wiki/Korral

Korral – ogrodzenie z kolczastych i ciernistych gałęzi dla pomieszczenia bydła i jego ochrony przed drapieżnikami, stosowane przez pasterzy w Ameryce. Analogiczne ogrodzenie w Afryce nosi nazwę zeriba lub boma[1].

arabska zeriba

https://pl.wikipedia.org/wiki/Zeriba

Zeriba – rodzaj ogrodzenia z kolczastych i ciernistych gałęzi wokół wioski, obozowiska lub placu dla bydła, głównie stosowana dla ochrony przed drapieżnikami.

Chatki odgrodzone zeribą w Mauretanii

https://opiekazwierzakow.pl/co-to-jest-zeriba/

https://pl.wikipedia.org/wiki/Boma_(ogrodzenie)

https://zaluminium.pl/krotka-historia-ogrodzenia

Boma – rodzaj ogrodzenia, konstrukcji stawianej wokół obozowiska lub wioski w Afryce w celu ochrony przed zwierzętami. Wykonana z dostępnych materiałów: kolczastych krzewów i gałęzi tak, jak zeriba. Wielka boma może być także rodzajem fortecy lub ufortyfikowanego obozu[1].

maklura w Ameryce

https://www.ogrodnick.pl/word/zoltnica-pomaranczowa-maklura-maclura-pomifera-maclura-aurantiaca/

"odpiowuiewdając" - chyba też mnie poniosło wobec takiej niesprawiedliwości. ;)