Trzeba więc, abyś wszystko dobrze poznał,

Dał wiarę nowemu mitowi i innym go przekazał - coś pięknego! Szkoda, że nie znamy imienia wróżki! Parmenides zgodził się zostać przekaźnikiem nowego mitu, a Platon go utrwalił. Te opary siarki w Delfach to jednak dawały kopa. Rzecz jasna, tylko wybrańcom. 

Zastanawiam się czy takie Parmenidesy byli autorami tych wszystkich dziełek, czy ktoś im wręczał już gotowe teksty tak jak, prawdopodobnie, Szekspirowi? 

Kazio Mrówka został profesorem? Kiedyś w salonie24 próbował nas pouczać, mówił o brytyjskim kolorycie duszy i pokazywał zdjęcia ze swojego salonu z kominkiem pomalowanego na kolor lila. Potraktowałem go skrajnie brutalnie i wyniósł się z tego salonu

"nie doktorat, a  chęć spora zrobi z ciebie profesora".

Mała podaż,  to dobiera się z "uczciwych", czyli jak w słynnym vicu Franca Fiszera.

W poemacie jest tylko jedno imię kapłanki z Delf: Dike. Parminedes opisują ją tak: A podwójne klucze trzyma Dike surowa. Ją własnie jak słodkie wino słowami zaczarowały panny i pośpieszyłą do bramy z kluczami. [...] Przejechaliśmy przez bramę zostawiając za sobą stary mit. Potem już prosto drogą, po której zaprzęg mógł gnać swobodnie Do domu bigini panny skierowały wóż oraz konie.

Więcej imion kapłanek w tym poemacie nie ma. Tylko, że mało sensownym jest zapamiętywać imię odźwierznej, a nie podawać imienia gospodyni ....

wiemy tyle, ile z poprzednich epok  przetrwało zapisane na rozmaitych nośnikach.

Ogromna częśc archiwaliów zagineła w burzach dziejowych (wojny, rewolty, najazdy)i losowych (pozary, powodzie, trzesienia ziemi).

Interpretujemy z puzzli, które się zachowały, bo nawet kopie lub fragmenty  z zaginionych oryginałow nie musza oddawać ich treści, a być "moderowane" wedle aktualnych potrzeb.

Zaułek chyba nie ślepy, skoro doprowadził do pewnego poematu z antycznej grecji, który opisuje początki całej filozofii.

A zdanie Whiteheada czy Gollopa interesuje mnie tak, jak zeszłoroczny śnieg i zajmować się nim raczej nie będę.

Cała zrozumiała część poematu kończy się na powitaniu Parmenidesa w Delfach. Reszta już dla mnie jest zbyt ambitna i wygląda mniej więcej tak: Choć więc, tobie powiem, a ty przyjmnij usłyszany mit: Na drogach jedynych może dokonać się myślenia ryt. Jedna, że jest i że nie jest nie być, Namowy to ścieżka, a prawda musi jej towarzyszyć. Druga, że nie jest i że konieczne jest nie być, Całkiem nie do zbadania to bezdroże, trzeba zeń zawrócić. Ani bowiem nie poznasz tego, co nie jest, Ani też nie wskażesz tego, co nie jest. Takie postawienie sprawy mnie niestety przerasta.

Nie czytałem tej jego książki w całości. Interesował mnie tylko wstęp (gdzie była ta opina) oraz tłumaczenie poematu Parmidenesa. I tak robię zazwyczaj przy antyku. ;)

Wszyscy filozofowie byli tym zajeci - tworzeniem "spojnego systemu", czyli wizji obejmujacej wiecej niz potrzeba. Obojetne czy z okruchow, czy ze zwyklego klamstwa. Nie ma to wiekszego znaczenia. 

Metoda indukcyjna jest wykorzystywana prze porzadnych ludzi i oszustow, tak samo jak mlotek jest wykorzystywany prze ciesle i prze bandyte. Poreczne narzedzie i skuteczne, w kazdym z przypadkow. 

To co napidsałerś to oczywisty truizm.

No i myślę, że wszyscy ci filozofowie trudnili się werbunkiem lub byłi ofiarami takiego werbunku ("sukcesja filozoficzna"). Wizja to było narzędzie werbunkowe dla umysłowych narkomanów (czyli dla ludzi z deficytami umysłowymi).

Aleksander nie miał dobrej prasy w Delfach

Platon traktowal filozofie serio. To my tutaj sobie folgujemy, dworujac i sprowadzajac wszystko do detej propagandy

Tymczasem sprawa jest powazna. 

Aleksander w pewnym momencie zamiast dogadywać sie z Delfami (które były od dłuższego czasu sponsorowane przez Persję) dogadał się z Siwą w sprawie przejęcia spadku po perskim imperium. Być może stąd ta niechęć Delf do niego

To gadanie o Indiach, mam wrażenie, najbardziej rozjusza uczonych w piśmie

Chodzi mi o wyrocznię Amona w oazie Siwa w Egipcie. Ale pewnie też coś z indyjskimi wyroczniami załatwiał. W końcu te greckie państwa w Indiach po śmierci Aleksandra skąś się wzięły.

Bo był Macedończykiem. Nie miał fenickich korzeni. Trzeba było się nim posłużyć, dać mu poszaleć, a potem zebrać śmietankę z jego interesu, a potem pokazać iż on był jako był tak sam z siebie, tyran któremu się udało mocą tylko własnej hubris.  

Tak "brytyjski koloryt duszy". Aż kominki trzeba było AjFonami opalać ... Ale idąc tropem NAUKI POLSKIEJ pan Kazimierz póki co to doktor habilitowany we filozofii.

Na prawie uczą, że niebytu nie można dowodzić. Wynika to z zasady, że ten co twierdzi, że coś jest (zaistniało) musi to udowodnić (przed sądem). A jeśli coś nie zaistniało albo dowód istnienia jest wątpliwy, to przyjmuje się od razu - bez przeprowadzania dowodu - że nie istnieje. 

Stąd ateiści popełniają błąd logiczny już na samym starcie, dowodząc nieistnienia Boga. Można tylko dowodzić, że Bóg istnieje, a jeśli dowody są wątpliwe to przyjąć należy, że go nie ma. Św. Tomasz z Akwinu wskazał  trzy fundamentalne dowody na istnienie Boga - są one tak silne ligicznie, że ateiścu mają tylko jedno wyjście - najgłupsze. Mianowicie twierdzą, że nasz rozum jest niedoskonały, stąd nie można mu ufać do końca i wszystkie procesy myślowe zachodzące w mózgu są wątpliwe gdy chodzi o pewność poznania. Jednym zdaniem - sprowadzają ludzi do poziomu ameby, choć sami siebie uważają za homo sapiens. Czysta schizofrenia. 

Przed chwilą się dowiedziałem, że największym filozofem 20 wieku był austriacki Żyd, syn magnata stalowego - Ludwig Wittgenstein.

Grecy przy nim to zatem małe Miki.

Tak....strasznie popularny wśród palestry...co rusz słyszałem wstawki z Wittgensteina

egipscy, nie greccy. sorry