W zasadzie wszyscy wiedzą, że ojciem polskiej historiografii jest Joachim Loelhoeffel von Lowensprung, prawnuk pruskiego posła w Warszawie. Ale mało kto wogóle wie, co były tym kamieniem milowym, który od 1829 roku kształtował pokolenia polskich historyków. Było nią dzieło zatytułowane Dzieje Polski Joachim Lelewel potocznym sposobem opowiedział, do nich dwanaście krajobrazów skreślił. A podejrzewam, że nikt wogóle tej książki nie czytał. Jest to bowiem ............. książka przeznaczona dla dzieci do lat 12.

I żeby było jeszcze ciekawiej w takiej właśnie formie Lelewel przedstawił nie tyle dzieje Polski, ale krytykę Historia Polonica, napisaną przez Jego Eminencję Wincentego Kadłubka, która przez wieki była podstawą nauczania historii w polskich szkołach i domach szlacheckich.

Popatrzmy na tę fragment tej pracy:

[...]Powiadają, że po dwa razy zamiast książąt po dwunastu panowało wojewodów, że Polacy róznym sposobem swoich Leszków obierali. Jednego za to na książęcia wynieśli, że Aleksandra Wielkiego zwojował dowcipnym wynalazkiem. Pozawieszał na przeciw słońca polerowane blachy i zbroje, nieprzyjaciel zrozumiał, że tak wiele jest wojska polskiego, przeląkł się i dał się pobić. Innego Leszka obrano przez gonitwę konną do mety. Narzucał on kolców pod piaskiem, tylko ścieżkę od nich wolną zostawił. Konie współubiegających się poupadały, a on do mety dobiegł. Ale gdy się zdrada odkryła z tronu zrzucony został, a na jego miejsce jeszcze inny Leszek wyniesiony, który zdradę tę odkrył i do mety piechotą dobiegł, czyli też jak inni powiadają, kopyta końskie żelazem okłuwszy, po kolcach do mety dobiegł. Inny Leszek wojował wiele i obszerne państwo pomiędzy 20 synów swoich podzielił. Najstarszy z nich Popiel miał nad niemi zwierzchnictwo. Ale i to bajki z różnych innych ksiąg do Leszków Polskich poprzyczepiane, a niezgrabnie, ponieważ Aleksander wielki, król macedoński, wojownik swojego czasu bardzo wielki, niezmiernie dawniej od wszystkich Leszków panował i wcale innej stronie świata i nigdy na ziemi polskiej nie postał. W Poszcze nie było też tego nigdy, aby Polacy mieli swoich monarchów wyganiać i zrzucać, jak te bajki plotą. Są to, dzieci kochane! wielkie, niedorzeczne i brzydkie bajki. [...]

Tyle moim zdaniem wystarczy. To akurat krytyka legend Wandalów zapisanych przez Jego Eminencję Wincentego w Historia Polonica. W ten właśnie sprytny sposób usunięto bardzo wielki dział polskiej historii. I to wbrew temu, co sam Lelewel pisał o pracy historyka w 1818 roku w książce Badania starożytności we względzie geografji, część naukowa.

A nam co zostało w zamian?

[...]Otto III, pan bardzo pobożny, roku 1000, przedsięwziął był odwiedzić ciało św Wojciecha [...] po odmówionych modlitwach, począł był wglądać w intereach królestwa Polskiego, zwyczajów królów niemieckich i cesarzów, którzy Polskę za jakąś prowincję czyli pograniczne uważali uważali. [...]

---

tagi: polska  historia  mity  lelewel 

	Pioter
	12 czerwca 2023 14:10

12     1361    7 zaloguj sie by polubić