Wiemy, że każdy konflikt zbrojny musi mieć jakiś pretekst, który można podać do wierzenia maluczkim. Nie można bowiem otwarcie powiedzieć, że chcemy zająć dane terytorium, przejąć zyski konkurencji lub tylko obłowić się, palić, grabić i mordować.

Przynajmniej nie można takich rzeczy robić wśród cywilizowanych ludzi, bo barbarzyńcom jakoś przez wieki to uchodziło.

Jeśli przyjrzymy się jednej z pierwszych dobrze opisanych wojen, czyli wojnie trojańskiej, to dostrzeżemy, że pretekstem do wojny było uwiedzienie żony spatrańskiego króla - Heleny, przez syna króla Troji - Parysa. Cała historia przedstawiana jest nam jako słuszny gniew na uwiedzenie żony gospodarza przez trojańskiego posła, a zniszczenie i złupienie Troji oraz zmiana kontrolujących cieśniny,a przez to również handel - to tylko takie sobie mało ważne konswekwencje czynów zdradzonego i zhańbionego małżonka.

Ale zanim do wojny doszło, zanim nawet boginie Hera, Atena i Afrodyta próbowały przekupić Parysa, aby rozsądził ich spór, ktoś taki jak Helena musiał się na naszym świecie pojawić.

Jak podaje mitologia Helena była córką Zeusa i królowej sparty Ledy. Ponieważ ta nie chciała oddać się Zeusowi, gromowładny przenienił się w łabędzia i pod tą postacią uwiódł Ledę. Królowa jakiś czas po tej wizycie złożyła cztery jaja, z których wykluły się boskie dzieci.

Być może należałoby się zastanowić, czy już w tym momencie greccy bogowie nie zdecydowali o losie Troi, który dopełnił się kilkadziesiąt lat później.

Motyw Ledy uwiedzionej przez łabędzia stał się dość popularnym motywem w sztuce. Dziś tłumaczy się go raczej jako pierwotne ukazywanie pornografii (fakt, że niektóre obrazy czy rzeźby mają mocno pornograficzny wydźwięk). Ale może chodziło w tym przypadku wcale nie o pornografię, a o przygotowanie tła i pretekstów do przyszłych konfliktów. Znamy takie artefakty z czasów rzymskich. Późniejsze przedstawienia (XV wiek) Ledy i łabędzia to głównie dzieła weneckie (ilustracje w Hypnerotomachia Poliphili z 1499) oraz florenckie (pierścień Lorenzo de Medici). Za ilustrowanie tego mitu zabrali się nawet tacy artyści jak Leonardo da Vinci, Benvenuto Cellini, Giovani Palumba czy Michał Anioł. Akurat prace Leonarda i Michała Anioła zakupione przez królów Francji zostały przez ich następców znisczone, ale znane są dziś z wielu kopii. Po ten motyw sięgano dość często od czasów renesansu i w zależności od umiejętności artysty posiadamy najróżniejsze wersje - od typowo pornograficznych po dość sielankowe (jak np ten Katarzyny Karpowicz)Ale czy rzeczywiście chodzi w tych obrazach, jak próbują nam wmówić historycy sztuki, wyłącznie o ukazywanie piękna kobiecego ciała? Jeśli by tak było, to chyba żadna z takich ilustracji nie trafiłaby na banknoty.A trafiła. Dokładnie 17 października 1995 roku ilustracja Johannesa Kjarvala trafiła na islandzkie banknoty. Do tego celu wybrano nominał, który wcześniej, ani później w islandzkim systemie pieniężnym nie wystepował. Żeby było jeszcze ciekawiej data widoczna na banknocie to 5 maja 1986 roku. O co chodziło w tym przypadku nie wiem.

Ale przypatrzmy się czasom nam bliższym. W listopadzie zeszłego roku cyprysjkie władze ukazały nową monetę kolekcjonerską.Ilustracja znajdująca się na tej monecie pochodzi z mozaiki datowanej na II wiek naszej eryznajdującej się w muzeum w mieście Pafos, które miało tytuł Europejskiej Stolicy Kultury w 2017 roku.

Żeby było jeszcze ciekawiej 22 sieprnia 2020 roku na wyspie Pefnos w dawnej Sparcie w pobliżu miejsca, gdzie miało dojść do spotkania królowej Ledy i boskiego łabędzia odsłonięto pomnik.W uroczystości odsłonięcia pomnika wzięła udział minister kultury Republiki Greckiej, Lina Mendoni.

---

tagi: grecja  cypr  islandia  zeus  leda  konflikty 

	Pioter
	23 maja 2021 06:36

11     1624    10 zaloguj sie by polubić