Około 1122 roku hrabia Erkenbert otrzymał od cesarza Henryka V z dynastii Salickiej polecenie kolonizacji terenów zamieszkiwanych przez Serbów Łużyckich nad rzeką Vidava. Zabrał ze sobą rodzinę oraz osadników i przybył na tereny Vogtlandu (okolice miasta Gera w Turyngii). Zadaniem nowego hrabiego było założenie osady targowej oraz wybudowanie zamku.

Tylko, że zamek wcale nie miał pilnować pobliskiej granicy czeskiej, ani nawet nie miał być garnizonem wojskowym skierowanym na dalszą ekspancję na Łużyce. Jego zadaniem było pilnowanie lokalnego rynku, skupionego wokół nowo powstałego miasteczka Weida. Miejscowość ta po raz pierwszy w dokumentach wzmiankowane jest w roku 1122 właśnie jako Withaa, natomiast jako miasto (civitas) pojawia się już w 1209 roku. Był to ostatni rok panowania nad miasteczkiem hrabiego Henryka II Bogatego, podniesionego do godności rycerskiej przez cesarza Henryka VI, fundatora klasztora Norbertanów w swoich dobrach w Mildenfurth.

Ale popatrzmy na dalsze dzieje miasteczka. W XIV wieku w miasteczku tym działało już 5 młynów: jeden słodowo-olejowy, jeden zbożowy, jeden czerwony, folusz i papiernia (zaliczane przez niemieckich autorów do młynów, jako, że urządzenia te były napędzane wodą). Dwa z tych młynów były już czynne co najmniej w 1209 roku, bowiem występują w dokumencie lokacyjnym miasta.

Mamy więc na niewielkiej przestrzeni turyńskiego miasteczka osadzone dwa zamki (jeden pilnujący przeprawy przez rzekę, a drugi samego miasta), pięć zakładów wykorzystujących napęd wodny (w tym folusz) oraz tradycje, których jednak w wikipedii nie odnajdziemy.

Musimy sięgnąć do notgeldów, szczególnie tych, które były przeznaczone do kolekcjonerów - czyli miały wyłącznie promocyjny charakter.

Na jednej z serii tych notgeldów mamy przedstawione właśnie tradycje przemysłowe miasta Weida.

Tylko czy dobre położenie przy szlaku tranzytowym z Czech i tradycje przemysłowe, a także przychylność cesarzy wobec panów von Weide wystarczyłyby żeby w końcu doczekali się książęcego tytułu Fürst von Reuss-Gera i przetrwać na tronie księstwa do czasów Rewolucji Listopadowej w 1918 roku? W końcu te księstwo na mapie Niemiec to tylko pyłek w porównaniu do innych krajów Rzeszy.Co więc dało taką siłę temu rodowi o skromnych przecież początkach?

Popatrzmy na herb miasta WeidaIch pierwszej siedziby. Zgodnie z dzisiejszą wykładnią (za niemiecką wiki) przedstawia on: W złocie czarny, połączony czerwony mur miejski z otwartą bramą łukową i dwiema cynowymi wieżami ściennymi z niebieskimi spiczastymi dachami i czarnym łukowym oknem każda, między nimi symetryczna zielona wierzba z piętnastoma liśćmi wyrastającymi ze ściany.

Jak podają heraldycy - pęd wierzby widnieje na najstarszej pieczęci miejskiej z 1333 roku. Heraldycy podają również, że jest to herb mówiący czyli ma tłumaczyć nazwę miasta. Weida od die Weiden czyli od wierzby.

Ale ta wierzba w herbie jest trochę dziwna. Jej liście są wyraźnie zaznaczone innym kolorem niż zielony. Obecnie jest to czerń, ale to tylko złudzenie (czyli dostosowanie kolorystyki herbu do wspólczesnych wymagań - żeby dwu kolorów na siebie nie nakładać, przy czym jako kolory rozumiane są tylko niebieski, zielony, fiolet). W zasadzie powinien tam być kolor zwany deutsche Indigo uzyskiwany z liści rośliny znanej nam jako urzet barwierski, a po niemiecku der Färbenwaid.

Właśnie na to wskazuje przebarwienie liści w herbie. Nie jest to więc żadna wierzba, ani nazwa tego miasteczka nie pochodzi od wierzby.

---

tagi: niemcy  barwniki  notgeld  urzet 

	Pioter
	1 września 2021 14:07

13     1325    8 zaloguj sie by polubić