Panna Lara Croft? Nasi ludzie odnaleźli w ruinach Larsy ciekawą tabliczkę. Oczywiście wie Pani o co chodzi? Nie? Larsa była miastem, które konkurowało z Babilonem po upadku imperium akadyjskiego. Nie potrafimy jej odczytać, a sprawa jest niezwykle istotna dla bezpieczeństwa narodowego.

Mówi Pani, że minęło już cztery tysiące lat i sprawa już dawno nie ma żadnego znaczenia? Myli się Pani i to bardzo.

Obiecujemy przygodę i będzie mogła Pani przysłużyć się Imperium.Tak zaczęła się moja ostatnia przygoda. Tabliczka była pokryta pismem akadyjskim więc musiałam przynajmniej poznać podsatwy tego jezykaA później ją przetłumaczyć. Uzyskane dane przekazałam do MI6, gdzie natychmiast skierowano mnie na samolot do Kuwejtu, a stamtąd do Tell Senkereh dotarliśmy samochodem. Obiecano mi pełną pomoc, ale jednak wolę w terenie pracować samotnie.Pożegnałam się więc z obstawą przydzieloną mi przez naszą armię i ruszyłam w kierunku zigguratuNa miejscu okazało się, że nauka akadyjskiego była jednak niezbędna.Tekst z tabliczki skierował mnie wprost w miejsce ukrycia jakiegoś kryształu.Gdy tylko go dotknęłam pojawiały się w powietrzu jakieś znaki. Jakby hologram. Później jakiś wizerunek, a na koniec jakaś hologramowa dziewczyna przemówiła w nieznanym mi języku. Schowałam kryształ i postarałam się jakoś niepostrzeżenie wydostać z zigguratu i wrócić do Londynu.Tam udało się rozszyfrować język jako fenicki. Musiałam się wiec w miarę szybko nauczyć tego języka, aby zrozumieć o czym mówi do mnie dziewczyna o imieniu Tena (bo tyle udało się rozszyfrować z hologramowych znaków).Tekst rozszyfrowanego przekazu brzmiał:

To znowu ja, Tena. Tatuś mówi, że musimy opuścić dom, ale jeszcze tu wrócimy. Wojna z Babilonem i Asyrią jednocześnie przekracza jednak nasze możliwości i Tatuś musi znaleść gdzieś sojuszników. Dlaczego sam pojechał do wuja Adesa z Harraty, a nas - to jest cały dwór Larsy, wysyła z wujem Melkartem do Egiptu. Podobno nas tam przyjmą na jakiś czas. Przynajmiej takie wieści przyniósł Isma, syn naszego sługi Braama, wysłanego kilka lata temu z misją w tamtym kierunku. Gdyby jednak w Egipcie nam się nie udało, to wuj Melkart obeicał, że ugości nas wszystkich w Tyrze. Mrugał przy tym do ciotki Estii, a ta czerwieniła się jak ja, gdy patrzy na mnie Akles. Myślałam, że w pewnym wieku miłość już przechodzi w inne stadium, ale widać nie.

Co do Aklesa. Imponuje mi swoją siła i odwagą. Przyjechał wraz ze swoim ojciem Mesem i matką Dytą zza krańców znanego nam świata. Gdzie podobno nic nie ma, ale skąś tam przecież Tatuś bierze żelazo na uzbrojenie naszej armii. Jego ojciec jest kupcem i pewnie planował ubić z Larsą jakiś korzystny interes, a teraz wszystko przepadło. Być może więc nasze drogi moja i Aklesa się rozejdą. Ale to nic. Przeczekamy burzę, pokonamy Hammurabiego i powrócimy na tron Ur, aby władać całym znanym światem.

Wygląda to na pamiętnik jakiejś nastolatki. Nic w żaden sposob nie wskazuje, że może w tym tekście chodzić o sprawy bezpieczeństwa narodowego. Chyba, że chodzi o technologię tworzenia hologramów, ktorej przecież nie mogli znać mieszkańcy starożytnego Sumeru. Przekazałam wszystkie uzyskane dane wraz z kryształem oficerowi MI6, ale ten odpowiedzieł, że niestety nie wie co dalej. Podziękował i poradził zająć się zwykłym życiem. Mi jednak nadal coś nie daje spokoju. Te imiona są jakby podobne do czegoś, tylko nijak nie mogę tego skojarzyć.

Ades, Melkart, Estia, Tena, Akles, Dyta i Mes. Melkart musiałbyć jakoś powiązany z Tyrem, bo tak wynika z samego przekazu Teny, ale reszta?

No nic. czas na wakacje, Może błogie lenistwo na plażach Egiptu przyniesie rozwiązanie.Ale ja naprawdę chciałam odpocząć przez jakiś czas .................

---

tagi: anglia  popkultura  olimp 

	Pioter
	1 grudnia 2023 05:04

11     1302    6 zaloguj sie by polubić