Bóg nierychliwy, ale ....

Aż mi się 300 mil do nieba przypomniało. Moja pamięć z tamtych czasów to perspektywa dziecka, ale właśnie z takiej perspektywy zapamiętałem, że za komuny Szwecja była postrzegana jak jakaś mityczna kraina szczęśliwości. Reich, to była - owszem - bogata kraina, tam się jeździło na arbeit po geld i w ogóle, ale nigdy nie budził takiego sentymentu. Ot, bogate miejsce, gdzie można dobrze zarobić. Ze Szwecją było inaczej. Tam nie dość, że było bogato - może nawet bogaciej niż enerefie - to jeszcze właśnie ten wspaniały klimat, cudowna szkoła itd. Myślę, że pułapki zawsze wyglądają najatrakcyjniej dla ofiary.

bo za taką samą ilość alkoholu zapłacili by w Szwecji 10 razy więcej.

O problemach Szwedów nakręcono film "Szwedzka teoria miłości" , utopia w praktyce.

https://ninateka.pl/film/szwedzka-teoria-milosci-erik-gandini

Bardzo ciekawa i kształcąca notka. Kiedy tak myślałam o anarchistce Pippi Pończoszance , przypomniało mi się, że jeszcze w latach 90-tych  XXw. kazdy urodzony nowy Szwed był automatycznie zapisywany do kościoła  protestanckiego. Przypomiałam też sobie o kolektywistycznej kulturze stworzonej przez protestanckie wyznanie: okna bez firanek (nie mamy nic do ukrycia) i społeczeństwo poddane presji jakichś lokalnych czy też centralnych autorytetów czy "autorytetów". Apogeum były przymusowe sterylizacje nie tylko osób z pewnymi defektami fizycznymi (np. silna wada wzroku) ale także osób, które w oczach lokalnej społecznosci - prowadziły życie niemoralne, niewłaściwe a do nazwania czegoś "niemoralnym" wystarczyło, że ładna dziewczyna była flirciarą i miewała sporo randek. To nie był wiek XIX ale lata 20-te i 30-te XX w. 

 Ta wszechogarniająca inwigilacja i "dyscyplinowanie" współobywateli w najdrobniejszych sprawach  mogło wywołać "wychylenie się wahadła w drugą stronę" czyli zachwyt postacią literacką wykreowaną w opozycji do tego systemu. Mała anarchistka. To się musiało podobać  ludziom stłamszonym przez system.

Jak się zdaje, Szwedzi mają problem z tzw. roztropnoscią i umiarem. Stawiają sobie bardzo wysokie wymagania (moralne) bo kieruje nimi pycha. My, Szwedzi jesteśmy : lepsi, moralniejsi, pracowitsi, gopodarniejsi a ostatnio: bardziej humanitarni. I przyjmujemy tych wszystkich "uchodźców". 

Bardzo ciekawy jest ten wątek Pippi Pończoszanki. Mam wrażenie, że od jakiegoś czasu stracili instynkt samozachowawczy. 

Hej, a czytaliście w ogólę tą książkę, te pierwsze części?

Ok, ja też nie ale tak przypominając sobie różne urywki filmów oraz czytając przytoczone wyżej opisy nie byłbym taki pewien czy Pippi jest demoniczna. Wszystko tak naprawdę zależy od punktu odniesienia a tym powinny być czasy powstania książki. Czyli dawno temu.

Wyobraźmy sobie ówczesną Szwecję pełną właśnie hipokryzji i konwenansów. Sztywnych zasad na pokaz. Barier, ukrywanych podejrzanych pragnień albo realizowanych pod płaszczykiem dobrotliwości.

Kto wie paradoksalnie czy Pippi nie pasuje też idealnie do obecnych czasów. Czy Szwecja się tak naprawdę zmieniła? Czy wyzwoliła ludzi? Czy na serio wzięła do siebie Pippi? Bo ja mam wrażenie że jest tak samo. Tylko konwenanse i zasady się zmieniły. Czyż dzisiaj Pippi nie trafiłaby z automatu do jakiegoś zakładu? Co by się z nią stało gdyby zaczęła gadać o Czarnuchach? A gdyby co, gorsza Pippi zechciałoby się stać religijną i katolicką w ramach buntu przeciw obecnemu społeczeństwowi?

Ja myślę że ta książka może być całkiem dobra. Tylko JAK ZWYKLE wszystko zostało przeinaczone, realizacja wypaczona a cały ten kult Pippi stał się jedną wielką kłamliwą hipokryzją.

Pipi to najlepsza moim zdaniem książka dla dzieci i nie tylko. Sam mam ją na półce i czasem lubię przeczytać jakiś fragment. Polecam, nie bójcie się Pipi, ona jest po Waszej stronie i ciągle na murzyna mówi murzyn ;-) Ona nie da się poprawności politycznej, żadnej, nawet tej ekstremalnej szwedzkiej. 

Kult Pippi zniszczył wszystko na swojej drodze. Zniszczył szkołę, rodzinę, normalne zachowanie. Wyśmiał porządek, uczciwość i uprzejmość. Gloryfikował za to  poczucie własnej wartości, bezwględność i ucieczkę od rzeczywistości. Chwalił kierowanie się impulsem a nie namysłem.

Pipi była uczciwa i uprzejma, miała poczucie własnej wartości, ale to chyba dobrze, owszem była bezwględna ale tylko w stosunku do złych ludzi, tak kierowała się impulsem, jak trzeba było np. gasić pożar, to chyba normalne. 

Znalazłem cos takiego, uważam, że trafne słowa :

„Pippi Pończoszanka” przez wiele lat była uważana za lekturę demoralizującą. Ba! W pewnych kręgach nadal jest za taką uważana. Na pewno wynika to przede wszystkim z obawy dorosłych przed utratą władzy i autorytetu w oczach dzieci. Ale też z tego, że dorośli nie doceniają dzieci. Obawiają się, że te biedne baranki rozumieją literaturę dosłownie, więc pod wpływem takiej demoralizującej książki rozpętają anarchię i stoczą się za Pippi prosto do rynsztoka. A to nieprawda. Dzieci wezmą z przygód Pippi to co mądre i cenne. Warto doceniać dzieci i dziecięcego Czytelnika.

I jeszcze taki fragment, też bardzo trafny:

Pippi rozbraja rzeczywistość odwagą, bezkompromisowością i dociekliwością. I tak niedocenianą przez dorosłych bezinteresownością. Nie straszny jest jej Gang Łobuzów, pożar czy nadgorliwe damy z Opieki Społecznej. Pippi jest w swoisty sposób samowystarczalna, ale nie jest zamknięta na świat. Jej radykalna dociekliwość punktuje naturalną cechę każdego dziecka, którą dorośli – często nieświadomie i mechanicznie – starają się wyplenić. Zdziwienie światem. 

Warto spojrzeć na Pipi bardziej przychylnym okiem i nie oskarżać jej o całe zło szwedzkiego świata, bo to bardzo niesprawiedliwe.

PS Myślę, że Coryllus ma dużo z Pipi, patrzy na świat nieszablonowo i nigdy nie przestaje zadawać pytań oraz ma jej wyobraźnię :-)

Pippi nie dawała się poprawności politycznej do czasu, gdy Astrid Lingren jeszcze żyła. Ostatnie trzy książki są już mocno przeredagowane. Nie ma tam już czarnych ani Murzynów - są za to niewiadomo jacy ludożercy. A akcja dzieje się obecnie na morzach południowych, a nie w konkretnie nazwanych krainach, które można łatwo zlokalizować.

I nie ja oskarżam ją o całe zło szedzkiego świata. Czynią to wymienieni z nazwiska w tej notce Szwedzi, którzy najprawdopodobniej przeczuwali co może się stać, jeśli taką postać jak Pippi zwiąże się ze szwedzką kulturą i dążeniami socjalistów do budowy Nowego Wspaniałego Świata.

Sama Pippi aż takiego spustoszenia w społeczeństwie by nie zrobiła, była przecież też czytana w innych krajach i nic wielkiego się raczej nie stało.

Szwedzki tort z wisienką,  czyli z. bauman (tak, ten sam, polski socjolog).

Zaskoczony...? raczej nie, bo jak nie któryś z eskimosów, to któżby mógł się mądrze wypowiedzieć?

Panie Piotrze, dziękuję za trafiene podsumowanie:

"Szwedzi ... I udało im się zniszczyć własne społeczeństwo (...) i zbudować Nowy Wspaniały Świat. Szkoda tylko, że w tym ich świecie nie będzie już miejsca dla Szwedów."

Szwedów już praktycznie nie ma. Została im tylko flaga i piosenka. I jeszcze trochę zaawansowanej technologii w kilku enklawach przemysłowych (wynik kumulacji wiedzy i praktyki oraz brak zniszczeń wojennych i bycia grabionym - od 200 lat na ich terytorium nie było wojny; ale na innych wojnach korzystali).

Ten film potrafi zadziwić. Inżynieria społeczna w praktyce. Szwedzi chyba już posunęli się w tym szaleństwie o jeden most za daleko, bez możliwości odwrotu. Kiedyś staną się dziwaczną mniejszością we własnym kraju.

Nie sądzę, żeby mała Pippi była odpowiedzialna za to, co się ze Szwedami dzieje. Rozumiem obawy szwedzkich krytyków, Pippi wyciągnęła kij z protestanckiej dupy, trudno się dziwić, że bez tego usztywniacza Szwedzi stracili stabilność, bo dostali w zamian tylko indywidualizm, a to za mało. Ten szwedzki socjalizm to tak naprawdę kryptofeudalizm, cała Szwecja to własność kilku rodzin, o których sami Szwedzi niewiele wiedzą. Protestancka herezja jest w takiej sytuacji metodą na zarządzanie zasobem ludzkim, Szwedzi pogubili się już w tym, podobnie ja feudałowie, dlatego trwa wymiana zasobu na nowy, podległy herezji muzułmańskiej.

Kiedy Astrid Lingren pisała książkę o Pippi, pewnie w najczarniejszych snach nie przysnilo jej się,  że umrze w takim poukladanym społeczeństwie,  które spali jej szczątki a ciepło z nich pójdzie w rury C.O. Szwedzi Szwedom zgotowali ten los 

Na Twoim przykładzie widać, że często nawet nie trzeba czytać książki, żeby zatrybić o co chodzi i wyciągnąć prawidłowe wnioski.

OT ale w temacie ;-)

Róbta, co chceta. Ale kto to pierwszy powiedział? Szukam, szukam i mam a jakże ... Powiadają to on J.O.   Niezłe jajo.

Podobne hasło jest również we Francji modne. Autorem jest François Rabelais: « Fais ce que voudras » [Rób co chcesz]. Pojawia się w rozdziale 57 w Gargantua (1534) i ma to być sentencja która przyświecać ma ...

No kultowa fraza.

Parafrazować każdy może. Ten tu tego milicjantowicz (copyright PP) musi oczytany.

Inne odloty J.O.

Jako numerolog:  „Osiemnastka” musi być do zapamiętania. Największą wartością orkiestry jest to, że po 18 latach jest taki „żar”.

Opis: o XVIII finale.

No 18 to poważna sprawa! Kto był pierwszy? W kręgach wirujących derwiszów jest to wysoko ceniony namiar. Jak pisał Gerhard Scholem: "...18 zarówno w tradycji żydowskiej jak i wśród sufich, szczególnie w zakonie 'wirujących derwiszy' Mewlewitów jest liczbą o wymownym znaczeniu. Dla derwiszów jest liczbą najświętszą."

No i poszło w świat razem z sektami, które praktykują, praktykowały i parktykować będą "doktrynę dwóch pantofli".

Z ciapciaków czy z wirujących wydrwigroszy ten cały milicjantowicz?

Sie ma!  Charakterystyczne pozdrowienie J.O.  A czasem to nie parafraza z Szema Isroel ? (hebr.) — słuchaj Izraelu  (początkowe słowa modlitwy).

Medialny talent p. Jurek.

Zygmunt Bauman to ani Polak i nie socjolog. Obraża to Polaków i socjologów to typowy bandyta, który niszczył ludzi fizycznie w KBW, a później propagandą pseudo-intelektualną.

To wiem, i stąd mój dopisek... narrator użył słowa 'polski', a on taki polski jak ja marsjański.