W zasadzie wszystkie plemiona Australii mają tylko dwa wspólne mity. Jeden z nich mówi o tym, że żyjemy we śnie. Choć tak w zasadzie to nie całkiem. Po prostu dla Aborygenów nie istnieje przeszłość ani przyszłość. Dla nich wszystko dzieje się teraz. Choć to też niezbyt poprawne stwierdzenie. Kiedyś istniał czas - był to Czas Snu, ale tylko do momentu, gdy wszystko zostało już stworzone. Poźniej nastąpiła zwykła monotonia i każdy dzień wyglądał dokładnie tak samo jak poprzedni, więc przestali się przejmować upływem czasu. Bo po co sobie komplikować i tak trudne życie.

W tym Czasie Snu przybył do Australii Tęczowy Wąż, który przyniósł lekarstwa, wiedzę o roślinach i zwierzętach, a także pewne ceremonie.

Jedna z tych ceremonii opisana została w micie o Tjibruku. Mit ten opowiada o tym jak trzej chłopcy: Kulultuwi, Jurawi i Tetjawi udali się na polowanie na strusie. Oficjalnie byli pod opieką Tjibruku, a polowanie miało być inicjacją dorosłości. Ale Tjibruku stwierdził, że już są dorośli i poszedł na ryby. Chłopcy tymczasem ścigali strusie, a jednego z nich udało się upolować Kulultuwiemu. Niestety okazało się, że był to struś należący do Tjibruku. Gdy się zorientowali co zrobili pozostała dwójka postanowiła ukrać Kulultuwiego śmiercią za złamanie tabu. Zabili więc go na miejscu włóczniami i wrócili do obozu z inną zdobyczą. Przynajmniej tak to wygląda z naszego punktu widzenia, bowiem chłopcy zaczęli wędzić swojego martwego towarzysza (podobno tak wyglądała tamtejsza ceremiona pogrzebowa). Gdy Tjibruku wrócił z łowienia ryb dowiedział się o tym co się stało. Wpadł w gniew (w końcu Kulutuwi był synem jego siostry), i zabił morderców swego siostrzeńca. Po powrocie do wioski wytłumaczył wszystko starszyźnie, a ta przeprowadziła dochodzenie i uznała, że postąpił zgodnie z prawem. Podobno Tjibruku tak strasznie opłakiwał swojego siostrzeńca, że jego łzy zamieniły się w rzeki i jeziora.

Wróćmy jednak do Tęczowego Węża. Mity różnie go określają. Raz jest to mężczyzna, raz kobieta. Najczęściej jednak opisują go jako brodatego mężczyznę, który rzuca piorunami w momencie gdy jest wściekły. Posiada także zapasy wody, a bez niego wszystko na tej ziemi by wyschło. Podobno kiedyś w jego jaskini ukryły się siostry Wawalag, z których jedna zaczęłą rodzić. Gdy tylko skończyła Tęczowy Wąż pożarł jej dziecko. W zamian za to jednak nauczył je świętych rytuałów.

Udało mi się zidentyfikować kilka takich miejsc, które odwiedził w Australii Tęczowy Wąż. Miejsca te zresztą do dziś uważane są za święte.

Jednym z takich miejsc jest Ban Ban Springs w Queensland. Jest to jedno z niewielu miejsc obfitujących w słodką wodę. Opisywane jest przez miejscowych jako miejsce, które przez cały czas było strzeżone przez Tęczowego Węża. Ale ochrona chyba przestała działać w 2006 roku, kiedy to władze hrabstwa postanowiły zrobić z tego obszaru atrakcję turystyczną. Wycięto więc roznące w okolicy chwasty (szczególnie inwazyjny wiąz chiński) i .......... zaczęły się protesty Aborygenów. Okazało się bowiem, że ten wiąz rósł tam od zawsze. Władze wyraziły więc ubolewanie zaistniałą sytuacją, ale ingerencja w florę spowodowała, że źródła wyschły. Z atrakcji turystycznej chyba więc nic nie wyszło.

Innym takim miejscem jest Park Narodowy Kakadu, na terenie którego znajduje się dziś kopalnia uranu. Ale odkrywane dzięki kopalni artefakty archeologiczne pozwoliły stwierdzić, że w dawnych czasach wydobywano tam złoto. Trudno jednak stwierdzić kiedy to miało miejsce, bowiem te tereny były zamieszkiwane ciągle przez kilka tysięcy lat (niektórzy piszą nawet, że 20 tysięcy).

Kolejne takie miejsce to Budj Bim w Wiktorii, gdzie znaleziono pułapki na węgorze, które datowane metodą C14 dały wynik - 6.000 lat. Tych pułapek było tam tak wiele, że większość fachowców mówi o akwakulturze czyli całym systemie hodowli węgorza. Mieszkający tam lud Gunditjmara skierował wody jeziora do sąsiednich nizinnych obszarów, co utworzyło całą serię jazów, zapór i kanałów pozwalając zastawiać plecione pułapki na węgorze. Złapane ryby były na miejscu wędzone drzewem eukaliptusowym i ..... nikt nie wie co się dalej z nimi działo. Widać badaczom zabrakło wyobrażni.

Następne takie miejsce to wyspy w okolicy portu Dampier. Znajdują się tam dość duże ilości raf koralowych (opisywane dziś jako unikalny ekosystem). Na terenie tym zlokalizowano w 2020 roku podmorskie stanowisko archeologiczne, z którego już zebrano około 300 eksponatów (głównie kamienne narzędzia i kamienie szlifierskie), a także słodkowodne źródło (obecnie pod powierzchnią oceanu). Szacuje się dziś, że do zatopienia tego zespołu doszło około 7000 lat temu.

Mamy więc kilka miejsc powiązanych z Tęczowym Wężem rozrzuconych wokół całego wybrzeża Australii. Miejsca te obejmują co najmniej kopalnię złota, stanowisko połowu i obróbki korali, akwakulturę hodowli węgorza oraz fortyfikacje. Mamy także społeczeństwo, które zupełnie nie interesuje się ani swoją przeszłością, ani przyszłością. Mamy także Tęczowego Węża, który to wszystko zorganizował. Należy się więc poważnie zastanowić czy wogóle można mówić o tym, że ostatnim kontynentem odkrytym dla białego czlowieka była właśnie Australia.

---

tagi: australia  mity  wąż 

	Pioter
	27 lutego 2023 19:22

9     1101    8 zaloguj sie by polubić