Tak to już jest na Bałkanach. Hymn Jugosławii śpiewano na melodię Hymnu Wszechsłowiańskiego, który śpiewano na melodię Mazurka Dąbrowskiego.

A Singapurczycy umieścili na swoim banknocie cały hymn narodowy. Pełne dwie zwrotki.

Mikrodrukiem, pod napisem Government, umieszczonym pod wizerunkiem Parlamentu.

Hymn tego w przeważającej większości etnicznie chińskiego państwa-miasta (75%) jest oczywiście po... malajsku, którym mówi niecałe 14% populacji. Istnieją wersje w pozostałych trzech oficjalnych językach: chińskim, angielskim i tamilskim, ale oryginał jest malajski, bo to język regionu. Więcej informacji oraz słowa każdej wersji tutaj.

Dwie refleksje na marginesie.

1. Singapur jest jedynym jaki znam przykładem kraju, który nie wybił się na niepodległość ani nawet nie dostał jej w prezencie, tylko za karę. Został wykopany z Federacji Malajskiej jako terytorium biedne, bez perspektyw, potencjalnie kłopotliwe jako społeczność w większości obcego pochodzenia, w dodatku infiltrowane przez komunistycznych szpiegów z ChRL.

2. Jak czytamy w podlinkowanym artykule, Dr Toh Chin Chye, jeden z ojców założycieli republiki i oczywiście Chińczyk, chciał, żeby podstawową wersją była malajska, ponieważ w ten sposób "Hymn Narodowy przemówi do wszystkich ras". I nie była to hipokryzja. Oni do dzisiaj są na tym punkcie wrażliwi. A język malajski (bahasa malaya) oprócz oczywistych zalet, jakimi są prosta, łacińska ortografia i ponoć wśród języków naturalnych jedna z najbardziej regularnych gramatyk, musi chyba naprawdę byc postrzegany jako etnicznie neutralny, skoro za swój język narodowy, pod zmienioną dla niepoznaki nazwą bahasa indonesia, uznała go wielojęzyczna Indonezja, gdzie większość ludności na największej wyspie mówi należącym do tej samej rodziny, ale jednak innym językiem jawajskim.

Plus !

Nigdy bym się spodziewał, że 22 czerwca odsłucham hymnu Albanii. 

P.S.

od litery 'a' zaczyna się alfabet, który znamy

:)

A propos hymnu albańskiego (jak już pod innym Twoim postem napisałem, potrafisz człowieka wkręcić ;) - nie znam bezpośrednio ani jednego albańskiego opracowania dotyczącego hymnu państwowego, tym mniej - albańskich materiałów propagandowych na ten temat, ale pofatygowawszy się do Książek Google trafiłem na pracę zbiorową po rumuńsku, pod patronatem państwowego rumuńskiego instytutu, zatytułowaną Albanezii din România. Tamże na stronie 96. za Lasgushem Poradeci podano następującą historię, którą tu przytaczam w skrócie na podstawie automatycznego tłumaczenia:

Hymn narodził się spontanicznie w kolonii albańskiej w Bukareszcie w 1907 roku, kiedy to metropolita udostępnił cerkiew św. Jerzego do nabożeństw Albańskiego Kościoła Prawosławnego. Do poprowadzenia chóru zaangażowano rumuńskiego kompozytora, folklorystę i pedagoga, profesora bukaresztańskiego konserwatorium i założyciela towarzystwa chóralnego "Carmen" Dumitru Kiriaca. Pierwsza siedziba albańskiego chóru znajdowała się w Sali Transylwanii. Chórzystami byli młodzi chłopcy, w większości absolwenci Szkoły Normalnej Towarzystwa Drita, w tym Aleksandër Stavre Drenova, piszący wiersze pod pseudonimem Asdreni. Podczas przerwy dyrygent Kiriac zwrócił się do Asdreniego: "Jesteś poetą, ułóż wiersz po albańsku, a ja zharmonizuję go na chór". Ledwie maestro to powiedział, rozległy się okrzyki: "Dalej, Asdreni, napisz marsz albański". Asdreni, nieśmiały, skromny, zaimprowizował tam, w Sali Transylwanii, wiersz zaczynający się od słów "Powstańcie dziś, Albańczycy". Jakis czas potem chór przeniósł się do innej siedziby przy ulicy Izvor 16, gdzie mieściło się Towarzystwo Baszkirskie, i tam po raz pierwszy zaśpiewano marsz Asdreniego. Na kolejnej próbie chórzyści poprosili go o przygotowanie albańskiego hymnu; po kilku dniach Asdreni wymyślił go pod tytułem "Zjednoczeni wokół flagi". Zanim skończył ją czytać, jeden z chórzystów wziął ją z jego ręki, położył na pulpicie i razem z innymi chórzystami, przy akompaniamencie fortepianowym profesora Ionescu, zaśpiewał ją do znanej muzyki kompozytora Cipriana Porumbescu z pieśni "Na naszej fladze wypisana jest jedność". W 1908 r. Tashko Ilo i rewolucyjny poeta Hil Mosi byli w Bukareszcie. Nie wiadomo, który z nich zabrał partyturę hymnu do Korcei, gdzie odegrała go Orkiestra Wolności. Lasgush zwraca uwagę, że hymn ten nie miał być hymnem państwowym Albanii, ale to właśnie ten hymn podchwyciły albańskie oddziały w latach 1911-1912 i przy jego wtórze wciągnięto we Vlorze, w rocznicę urodzin Skanderbega, wielką flagę koloru czerwonego, z dwugłowym orłem pośrodku, wyszytą złotą nicią na jedwabiu, z dwoma frędzlami: czerwoną i czarną.

Jak dla mnie, to ma sens. Przede wszystkim widzimy, że w Bukareszcie albańska kolonia nie była izolowana - to byli prawosławni Albańczycy! - a rumuńskie wplywy kulturalne, w tym muzyczne, z łatwością mogły do niej przenikać za pośrednictwem takich postaci jak Kiriac. Nie wykluczam, że są dobre powody, by uznać powyższe za legendę i w rzeczywistości wiersz Drenovy, opublikowany (nie napisany) w 1912, pożeniono z muzyką Porumbescu znacznie później, ale nie powołujesz się na źródła, więc nie ma jak tego zweryfikować.

Co do rumuńskości samego hymnu, to jest to marsz, więc nic dziwnego, że nie słychać w nim ech rumuńskiej muzyki ludowej. A w "Rocie" słychać wesołego oberka albo nostalgicznego kujawiaka? Porumbescu - pamiętajmy o tym - nie był grajkiem z ludowej kapeli, tylko zawodowym kompozytorem, absolwentem wiedeńskiego konserwatorium i uczniem Antona Brucknera. Komponował czerpiąc z bogatego skarbca całej muzyki europejskiej.

Tak czy inaczej, przyjemnie było poczytać, posprawdzać i nabyć znów przy tej okazji trochę nieprzydatnej w życiu wiedzy. Łapka w górę dla Twojego postu.