Przedstawię teraz Państwu coś najprawdę niebywałego. Tekst pochodzi z syntezy dziejów Wandalów Alberta Kranza:

Gdy zaś został on wyłąćzony ze spraw ludzkich, pozostawił syna Kazimierza, o przydomku Karola, wnet powstali naczelnicy i syna wypędzili z królestwa, wraz z niechęcią do teutońskiego imienia.

Już Polacy byli bez króla, bez księcia, gdy każdy sobie radził i dbał o swoje korzyści dla siebie, na dłuższą metę i naczelnicy i lud zaczęli sięwstydzić zamętu. Nie pozostała szlachetność królewska, nie było komu oddawać czci przy równości urodzenia, każdy zawidził drugiemu królestwa, nie mogli jednak trwać bez króla, bez wodza.

Zaczęto gwałtownie pożądać Kazimierza wyrzuconego z królestwa, a co do wezwania go do królestwa byłą wielka zgoda wszystkich. Szukano go w Germanii, nie można go było znaleść. U matki, u krewnych - nigdzie go nie znaleziono. Przechodząc bowiem dalej do Galii, by się bezpieczniej ukryć, wstąpił do klasztoru kluniackiego z prośbą o habit, nie odkrywając jakiej jest krwi.

Podzukujący jakichkolwiek wskazówek wąchali ślady, nie było wiadomo, ponieważ pozostawał nieznany u owych braci. Przybyli tam wreszcie do niego wysłani umyślni. Został znaleziony, gdy przebywał w zakonie już siódmy rok. Wyłożywszy więc przyczyny swojej podróży postawili garnce złota i srebra, prosząc, żeby oddano im krew królewską, w której jest słuszna sukcesja, oświadczając, że w tym są wielkie korzyści królestwa, pociecha biednych, czas pokoju, koniec wojen, stąd wyjdzie chwała boskiej służby.

Opat powiedział, że nie jest w mocy, ani jego, ani samego Kazimierza, ażeby oddać światu człowieka raz ofiarowanego Bogu. Ale jeżeli od Kaziemierza zależą tak wielkie korzyści królestwa, niech udadzą się do Papieża, prosząc go o łaskę dyspenzy.

Nie zwlekając kierują się do Rzymu. Przedstawiają sprawę Benedyktowi, piastującemu wówczas najwyższy pontyfikat, prosząc o dyspenzę. Otóż wysłuchawszy o spustoszeniach Polski papież Benedykt, przejęty przywiązaniem ludu z powodu utraty króla, zezwolił Kazimierzowi na powrót do rządzenia Polską. Pozwolił też, by zawarłszy związek małżeński przyczynił się do ustanowienia potomstwa.

Powiadają, że z tytułu tej dyspenzy nakazano Polakom, aby w okrągłej tonsurze włosów stosowali się przez długi czas do rytuałów zakonników. Później znosząc ją przez wstyd, ponad wszystkie ludy zaczęli pielęgnować włosy. Przetrwało to do naszych czasów, że na sposób kobiecy włosy mężów smagają ich plecy.

Niemniej postanowił wówczas Papież, powiadają, żeby dla potrzeb wiecznego światła w kościele świętego Piotra w Rzymie, płacili czynsz. Nazywa się to po polsku Swanto Petre, to jest święte świętego Piotra.

Zatem posłowie załatwiwszy sprawę wykonali postanowienie, radośnie i ochoczo odzyskują swojego księcia i wracają do Polski.

Tyle ma do powiedzenia Albert Kranz na temat tzw reakcji pogańskiej w Polsce.

Cała akcja Kazimierza przypomina znacznie późniejszą akcję innego monarchy, który kilka lat spędził ucząc się budowy okrętów w holenderskich dokach. Oznaczałoby to, że Kazimierz Karol (Odnowiciel) załatwiał uruchomienie odpowiednich linii kredytowych i technologicznych dla swojego państwa, ale trafił na warunek, że należy rozwiązać siły specjalnego reagowania (Swebów) i to chyba wywołało bunt w kraju wspomagany interwencją zewnętrzną, który jednak został stłumiony. Siły te oczywiście później reaktywowano, skoro na przełomie XV/XVI wieku Kranz opisuje kobiece uczesanie mężów w Polsce.

I to by było w zasadzie tyle na temat reakcji pogańskiej w XI wieku

---

tagi: polska  historia  piastowie  kazimierz odnowiciel  cluny 

	Pioter
	14 stycznia 2024 09:05

9     1196    9 zaloguj sie by polubić