Anglicy po raz anty wpuścili Szkotów w maliny, bo Szkoci pozwolili im wpuścić się w maliny. Ale wygląda na to, że wraz z brexitem zbliża się godzina rozstania.

Jak można było wpaść w taką pułapkę?

Anglicy zagrali na patriotyźmie i mocarstwowości. Do tego doszła chęć, zawsze w Szkocji obecna, dorównania i pokazania tym  Angolom co myśmy są warci.

Fantastyczna historia.

William Paterson pomysłodawca Darien urodzony na szkockiej farmie, jako 17latek zwiał z domu i wyemigrował na Bachamy, gdzie oświeciło go w kwestii kolonii i imperializmu. Swój pomysł chciał sprzedać Holendrom i Anglikom. Tym ostatnim nawet w wersji “zrobimy to razem”.

Paterson był również....współzałożycielem Bank of England (1694), który opuścił po ponad roku dyrekotorowania (ponoć z powodu zawiści angielskich kolegów) i postanowił przekonać swój rodzimy rząd do pomysłu Darien.

Jednocześnie od 1696 roku, przedrukowywane w Edynburgu w obieg masowo wypłynęły broszury w stylu „Propozycja dla tych co chcą założyć plantację”, w której stwierdzano, że osoby każdego stanu tęskniące za własną ziemią mogą założyć plantacje w Ameryce. Echa z Londynu, że Anglicy odrzucili pomysł, obawiając się, że Szkoci ich wykorzystają, zadziałały na na dumę narodową Szkotów, a Darien stało się marzeniem wybawienia od biedy.  

Na tej fali Paterson wrócił do Szkocji i został przyjęty jak mesjasz.

Tu fajny opis z „Dziejów Anglii, “ Macaulay’a przetłumaczoną i wydaną w 1874 roku w Warszawie:  

Wielki pomysłowiec stał się bożyszczem całego narodu. Ludzie przemawiali doń z daleko głębszem jak do lorda najwyższego komisarza uszanowaniem. Przedpokój jego zalegały tłumy proszących, co pragnęli pochwycić kilka kropel owego złotego deszczu, którego w ich mniemaniu był szafarzem. Być widzianym z nim na przechadzce po High Street, otrzymać zaszczyt widzenia się z nim na osobności przez jeden kwadrans, stanowiło godne zazdrości odznaczenie. Zwyczajem wszystkich fałszywych proroków', co siebie i innych zwodzili, z łatwowierności swych uczniów czerpał nową we własne swe kłamstwa wiarę. Postawa jego, głos i ruchy wskazywały nieograniczoną zarozumiałość. Gdy występował publicznie, wyglądał, według słów pewnej osoby, która prawdopodobnie często go widywała, jak Atlas wiedzący, że świat na jego spoczywa barkach. Miny przecież, jakie przybierał, podnosiły tylko podziw i uszanowanie, jakiemi wszystkich natchnął. Obejście się jego za wzór uważano. Szkoci wzdychający do tego by ich za mądrych uważano, starali się, jak mogli, naśladować Patersona.

Autora zadziwia, że Szkoci zazwyczaj rozumni i przezorni ulegli złudzeniom wyobraźni i nie zajrzeli do podręcznika historii, czy geografii, z których dowiedzieliby się, że to kolonia hiszpańska.

Zdawało się, że całe królestwo oszalało. Paterson osiągnął wpływ, podobniejszy raczej do wpływu założyciela nowej religii, jakiegoś Mahometa lub Józefa Smitha, niżeli do wziętości handlowego pomysłowca. Ślepa wiara w religii, zagorzała dla niej żarliwość, są to rzeczy zbyt znane by nas zadziwiać mogły; ale taka wiara, taka żarliwość w innem miejscu, w sprawach pieniężnego rynku, dziwną się wydaje.

A jak już uzbierała się kasa nawet od tych najmniejszych inwestorów, którzy na „kolonię przeznaczali posagi córek, czy pieniądze na kształcenie synów, Paterson otworzył wspomagające biuro Kompanii w Londynie, w którym się ulokował…

Paterson był również pierwszym, który zamiast poprzeć przeciwników unii realnej, poparł ją.

Rzeczywiście jest to historia mało znana i  ciekawa, ale wkradło się do niej kilka nieścisłości. Najważniejsza to to, że umowa o zawiązaniu realnej unii anglo-szkockiej nie polegała na kasa za pokrycie długów. Deal był trochę inny ; wy Szkoci zaakceptujecie hanowerską sukcesję tronu ( którą parlament szkocki odrzucił), my proponujemy wam unię polityczną i zniesiemy sankcje i bariery gospodarcze. Oraz wolny dostęp do angielskich rynków kolonialnych ( brak tego dostępu właśnie sprawił, że Szkoci sami postanowili stworzyć własną kolonię).Tzw. Equivalent w kwocie 398 000 funtów, był oczywiście dodatkową zachętą i pokrywał również również inne długi szkockiego skarbu. W zamian Szkoci musieli się zgodzić na wzięcie również ciężaru za dług budżetowy angielskiej korony. Czyli w postaci dodatkowych podatków .  Dobry deal ?