Nie. Jeszcze w moich poszukiwaniach nie trafiłem na miejsce, gdzie była siedziba Wężowego Pleniemia. Trafiłem za to na miejsce, z którego Węże werbowała strażników do prowadzonych przez siebie konclagów.

Jacy ludzie mogli pracować jako kapo w takich miejscach jak kopalnie żelaza na lodowej wyspie Disko, kopalnie miedzi pod Magadanem, na polach uprawnych Sycylii, w magnetycznym wąwiozie pod Moskwą czy nawet na rafie koralowej w pobliżu Dampier? No właśnie. Skoro mamy (na razie tylko) tak ogromny rozrzut i różne ludy przeznaczone do roli niewolników (Disko-Germanie, Magadan-Chińczycy, Sycylia-Egipcjanie, Moskwa-Słowianie, Dampier-Aborygeni) to chyba należało by się przypatrzeć i Ameryce. Szczególnie, że wiemy, że Węże skolonizowali Australię. I wiemy, że jeden z obozów pracy przymusowej był ustyuowany na polarnej wysepce za Grenlandią.

No więc w Ameryce Północnej jest taki lud, który może spełniać te warunki. Tymbardziej, że jego nazwa Irinakhoiw w języku ich sąsiadów znaczyła właśnie Prawdziwe Węże. Mowa o Irokezach. Najokrutniejszym ludzie Ameryki Północnej. Przyjrzyjmy się więc ich mitom.

Mity te zaczynają się od życia Ataensic, która porodziła bliźniaki i umarła podczas porodu. Ale to zostawmy na inne rozważania. Przejdźmy może do czasów, gdy powstała Konfederacja Pięciu Plemion. Wydarzenie to jest datowane (na podstawie mitologii Irokezów) na XIII wiek naszej ery. Ale może było całkiem inaczej i początków tej konfederacji trzeba szukać w odległej - mitycznej wręcz przeszłości.

Pewnego dnia w jaskini pod wodospadem Niagara zamieszkał He-no (czyli Dziadek). Przedstawiany jest on jako dumny wojownik z magicznym piórem na głowie, potrafi władać piorunami i nosi na plecach kosz z kryształami kwarcu, którymi odpędza złe duchy. He-no nie przybył sam w okolice Wielkich Jezior. Wraz z nim przybyli również inni. Dowiadujemy się tego z innego mitu, o tym jak pewna dziewczyna spada w kajaku z wodospadu, a towarzysze He-no ratują ją od śmierci łapiąc ją w rozciągnięty koc. Jeden z nich później poślubia i przenoszą się do jej wioski. Tu jednak muszą zmierzyć się z Gaasyendiethą (Ogromnym Wężem), który na wioskę zesłał choroby. Wąż uderzony piorunem przez He-no spada z wodospadu, ale niszczy przy tym jego dom znajdujący się poniżej wioski.

Inne mity Irokezów mówią o olbrzymie Gaoh, którego dom znajduje się na dalekiej północy. Gaoh jest kanibalem. Przybiera postać samotnego starca a jego domu pilnują wiatry. Występuje w tych mitach również So-son-do-wach, jeden z najlepszych myśliwych. Pewqnego dnia zostaje on porwany przez boginię Dawn, która potrzebuje jego usług jako strażnika. Znajdziemy tam także niejakiego Djodi'kwado czyli Rogatego Węża, który pod postacią przystojnego mężczyzny uwiódł kobietę He-no. Podobno kiedyś nawet Irokezi schwytali jednego z boskich posłańców, który próbował ich przekonać, że muszą zmienić swoje postępowanie i odrzucić okrutne obyczaje. Jednak zamiast go wysłuchać Irokezi przywiązali go do drzewa i urządzili konkurs strzelania z łuku. Jednak wszyscy, którzy podnieśli rękę na posłańca zginęli porażeni błyskawicą z nieba.

Jest również mit o trzech braciach, którzy postanowili udać się na Niebiosa. Tam dwójka z nich służy Bogowi Słońca, ale w końcu postanawiają powrócić do domu. Tu jednak minęło wiele lat i wszystko uległo zmianie. Nie umiąc się odnaleść w nowej sytuacji postanawiają powrócić do Niebios, jednak podczas tej próby giną porażeni piorunem.

Popatrzmy teraz jednak na mit o Skennenrahawi (Wielkim Rozjemcą). Chciał on scalić ze sobą walczące od wieków plemiona. Nikt jednak nie słuchał tego co ma do powiedzenia, więc wszedł na najwyższe drzewo rosnące nad wodospadem i nakazał wojownikom ściąć drzewo. Wszyscy widzieli jak wpada do rzeki i pomyśleli, że utonął. On jednak pojawił się następnego dnia rano w wiosce. To wystarczyło, aby Mohawkowie wysłuchali jego słów i od tego momentu liczy się powstanie Konfederacji Irokezów. Próbował później przekonać do tego Seneków, ale tu potrzebował większego cudu niż przeżycie skoku z drzewa do rzeki. Seneków akurat przekonało, że Wielki Rozjemca dzień zamienił w noc (zaćmienie słońca).

Największym pomocnikiem Wielkiego Rozjemcy był niejaki Hiawata (Ten, który zjada ludzi). Pewnego dnia, gdy gotował obiad (z ludzkiego mięsa) przyby do niego Skennenrahawi i ukazał mu mądrość, piękno i siłę, które najpierw napełniły go zdumieniem, a później wstydem. Hiawata najpierw udał się do ludu Onondagam, którym władał Todaho, o którym mówiono, że jest pokręcony na ciele i umyśle. Ten go wysłuchał i wyśmiał. Podobno nawet za pomocą magii doprowadził do śmierci żony i córek Hiawaty (choć moim zdaniem ta śmierć nastąpiła wcześniej). Hiawata opuścił swoją wioskę i wędrował napinając wampum i szukając kogoś kto zrozumie trzynastostrunową ceremonię żałobną. W końcu dotarł do Mohawków, gdzie znalazł zrozumienie i dokonał zjednoczenia wszystkich Irokezów.

Do pełnego obrazu musimy jeszcze sięgnąć do zapisów historycznych pozostawionych przez francuskich jezuitów. Otóż Irokezi walczyli tylko po to, aby walczyć. Dziś tłumaczy się wojny Irokezów z sąsiednimi ludami jako wojny żałobne. Po śmierci jakiegoś wojownika udawano się wojnę w celu pozyskania kogoś innego w jego miejsce. Rodzina wybierała odpowiedniego jeńca, który po odpowiedniej ceremonii otrzymywał imię zmarłego oraz wszystkie jego wcześniejsze przywileje i obowiązki. Ale ten przywilej był zarezerwowany tylko dla wybrańca. Pozostałych jeńców czekała śmierć. I to nie taka zwykła, jak np na szczycie azteckiej piramidy. Wszyscy jeńcy brali udział w takiej samej ceremonii. Wszyscy byli jednakowo przyjmowani do rodziny zmarłego, ale tylko jeden otrzymywał jego imię. Ci, którym nadano inne imiona, uważani byli za synów głowy rodziny, zabijani i spożywani w trakcie uroczystego obiadu. I zdaniem misjonarzy trwało to gdzieś tak do początku XVIII wieku.

Mamy tu więc opisaną pewną modyfikację wtajemniczenia. Własne dzieci zastąpiono schwytanymi jeńcami, których adoptowano wyłącznie na potrzeby przeprowadzenia ceremonii. Do tego wszystkiego w ceremoni brały udział całe rodziny, jak w Kartaginie przy składaniu ofiar Molochowi. Mamy również informacje o tym, że Irokezi udawali się na służbę do Niebios. A także w mitach mamy zakodowane informacje, że na terenach tych doszło do walki Olimpijczyków  z Wężowym Plemieniem. Czy jedni i drudzy udali się tam wyłącznie po wojowników? Chyba nie tylko. Skoro wiemy, że He-no poszukiwał w Krainie Wielkich Jezior kryształów kwarcu. Wojownicy Irokezów byli niejako dodatkowym towarem. Szkoleni od samego dzieciństwa w okrucieństwie, byli zapewne idealnymi strażnikami w archaicznych obozach pracy porozrzucanych po całym świecie.

---

tagi: ameryka  irokezi  mitologia  olimp  wąż 

	Pioter
	28 lutego 2023 18:23

24     1893    7 zaloguj sie by polubić