Podbój terenu to jedno, a utrzymanie go to drugie. Mie wszystko da się załatwic pieniedzmi. W czasie tworzenie perskiego imperium woelu wrogów sobie można było narobic. Ktos zostal odzukany, komus zabito bliskich itp. 

Piza tym Egopt nyl dwa razy podbijamy przez Persow i dwa razy wybuchaly tam amtyperskie powstania inspirowane własnie przez Greków. Wiec Persowie rozumieli, ze musza zrobic tzw. "Ostateczne rozstrzygniecie kwestii greckiej". Grecja stanowi ponadto (a takze Egipt) zawias, ktorego opanowanie otwiera mozliwos x podboju zarowno na wschod jak i na zachod. 

No i mieli świadomosc istnienia Żmijowego Plemienia i zwyczajnie chodzilo o ostateczne pokonanie wroga, czyli zajecie Italii, a Grecja nyla tu kluczowa. Z tego tez powodu Rzymianie zniszcxyli Kartagine mimo, ze potencjalnie juz nie byla groźna. Niedorzniecie wroga skutkuje później wieloma problemami. Rzymianie  nie przejeli panstwa Seleucydow i w ten sposob dali Partii prezent. Hugenorow nie wybito i zrobili rewolucje w 1789.

Stalagmit w starożytnym numerze Sxkoły Nawigatorów opusał jak to kolonie greckie nad M. Śródziemnym powoli ale systematycznie wypierały kolonie fenickie. Problem Greków wiec był - przynajmniej dla Fenicjan i to oni mogli być zdeterminowani do podboju Hellady (i wyłożyli na to kasę). 

Wojny Greków z Persami to w ogóle jakaś ustawka. Temistokles żył spokojnie w wielkim dostatku u Persów. Na Sycylii Kartagińczycy stracili całą armię i "ani jeden wojownik nie wrócił do domu". Wygląda na to, że ta historia jest spójna jedynie w kolorowych podręcznikach do podstawówki.

Najciekawsze w tym wszystkim jest to, że nie ma żadnego sensownego wytłumaczenia po co wogóle podbój Hellady był zaczynany. Żadnej perskiej propagandy w rodzaju Lebensraum czy zbierania ruskich ziem. A przymajmniej nic takiego do naszych czasów nie dotrwało.

Można zrozumieć podbój Egiptu, Scytii czy próbę podboju Indii (szlaki handlowe). Ale te wytłumaczenie nie działa w przypadku Grecji.

Przynajmniej jeśli bierze się pod uwagę oficjalną historię i jej twierdzenia, że w Barbaricum nic ciekawego nie było. Żadnych miast, gdzie można by konsumować handel z Indii czy Chin. I żadnego przemysłu, którym można by za te towary płacić, bo przecież Chińczycy czy Hindusi to tacy wolontariusze po dzień dzisiejszy zresztą.

Moim zdaniem chodziło o Tartar i technologie metalurgiczne metali, które wtedy "nie istniały" po mimo tego, że ich używano.

Gore Vidal w swoim "stworzenie świata" twierxził że Persom ta Hellada nie była do niczego potrzebna  a te kampanie były nieistotne z punkyu widzenia Achemenidów. Przemawia do mnie pana argument że chodziło o to by obie strony się wykrwawiały. 

Ja pierniczę! Wychodzi na to, że z tymi wojnami grecko-perskimi było tak, jak z tą bitwą morską pod Salaminą, której nie było. Czyli ktoś opisał jakąś fikcje i wszyscy w to uwierzyli, bo musieli. 

Masz racje, że bez sensu te wojny by były. Nic a nic by Persowie coś extra nie zyskali. Czyli jedyny logiczny wniosek, to taki że to bzdura wymyślona przez grecką lub fenicką propagande. A że to nie jest tak wcale niepraedopidobne, to Coryllus nam już to elegancko przedstawił na przykładzie tzw. Bitwy pod Salaminą. 

Jestem pewny, że cała ta zmyślona h8storia wojen grecko-perskich to taki mit założucielski, pod ten twór zwany Helladą, który to mit miał ukryć fakt przejścia Hellady pod kontrolę fenicką

 Wojna Peloponeska jawi się w takim układzie jako wijna wewnętrzna pomiędzy fenickimi gangami kupieckimi. Czyli to, o czym pisał Coryllus Tyr kontra Sydon. 

Od dziś nie wierzę w cos takiego jako 300 Spartan, wąwóz Termopile, Maraton i inne baśnie z 1001 nocy. 

Nie zwracamy wcale uwagi na takie organizacje jak Macedonia i Epir, a także na wtajemniczenia, które scalały tamtejsze elity władzy. Ja tylko przypomnę, że Filip i Olimipas spotkali się na misteriach eleuzyjskich, gdzie jak nic odbywały się krwawe rytuały. Polityka Macedonii jest mądra, konsekwentna i prowadzi do celu, ktory został osiągnięty. Najpierw Macedończycy, przyglądając się uważnie poczynaniom Persów, rozprawili się ze Scytami, potem zaś kiedy Persowie uznali, że jest dobrze, a nawet lepiej, zabrali się za ich imperium. Wszystko co wiemy o wojnach grecko-perskich, z wyjątkiem Herodota, któego przecież nikt nie traktuje poważnie, bo był wszak perskim agentem, no i Tukidydesa, może być propagandową produkcją świata hellenistycznego. Konflikty tam widoczne zaś mogą być po prostu kostiumem wskazującym na walkę buldogów postmacedońskiego imperium, walczących pod dywanem, na dywanie, na parapetach i stołach - wszędzie. To oczywiście fantazja, ale literacko znakomity pomysł do wykorzystania. 

Tak to właśnie zostało sformatowane, żeby nie było widać rzeczywistych powiązań.

I podejrzewam, że znaczną część tego fotmatowania przygotowano na niemiekcich uniwersytetach w XIX wieku.

Wtedy właśnie tak podzielono badania świata starożytnego do eksploatacji: Egipt Francuzi, Hellada Niemcy, Sumer Amerykanie, Rzym Anglicy a Persję widocznie pozostawiono Rosji.

Dlatego nic nie chce pasować, bo nie uwzględniamy tego, że nasza wiedza o świecie starożytnym jest przefiltrowana przez potrzeby chwili i propagandę mocarstw przełomu XIX/XX wieku.

Gramsci..rzecz jasna

Tak w zasadzie to na razie wiemy tylko o wykorzystaniu blendy uranowej w starożytności do farbowania skór i barwienia szkła. I to w okresie rzymskim, czyli około 500 lat później.

Na chwilę obecną nie mamy żadnych znalezisk, które by potwierdzały wykorzystanie blendy uranowej przez Persów czy Scytów. Co oczywiście nie świadczy o tym, że jej nie wykorzystywali.

Rosjanie traktowali serio badania nad dziejami ludów Azji Środkowej czy Kaukazu. Nie wiem tylko co udało im się znaleść w starożytności.

I nie wiem do czego ich dopuszczono, bo Persja przełomu wieków to było kondominium brytyjsko - rosyjskie.

Hmm.

Latarki z tego nie można było zrobić, ale magiczny kryształ, który w zielonej poświacie pozwala coś zobaczyć już tak.

Wykorzystanie wojskowe? Dla zwiadowcy, którego będzie widać dopiero z odległości około 10 m.

Ok. Ale to można sobie spokojnie kupić w sklepie z magicznymi kryształami. Nie trzeba w tym celu atakować innego kraju. Jeśli chodzi o przejęcie technologii produkcji to też lepiej i taniej przekupić inżyniera tym się zajmującego.

Były prostsze sposoby robienia strzał zapalających. Służyły do tego olej skalny (ropa naftowa) oraz asfalt wymieszane z siarką, i sodem.

Pancerze były w większości wykonane z prażonej skóry, kilkunastu warstw tkanin lub (hopplici) z brązu.

Żeby rany się nie goiły wystarczyło nasączyć je trucizną, uzyskiwaną zazwyczaj z jadu węży, gnijącego mięsa i ludzkich ekstrementów. Wszystko to razem wymieszane miał przy sobie w odpowienim tubusie każdy scytyjski łucznik.

Nie było więc potrzeby uciekania się do wytapiania uranu. Zresztą nie mamy potwierdzonego takiego jego wykorzystania w starożytności. Mamy jednynie potwierdzenie używania go do barwienia skór oraz do wytwarzania fluoroscencyjnego szkła (które wyjaśnia nam magiczne święcące kryształy w książkach fantasy i mitologii).

Uran jako metal nie jest prostym materiałem. To czasy przed wytopem żelaza. Wprawdzie temperatura topnienia uranu jest niższa niż żelaza o jakieś 300 stopni, ale i tak sporo wyższa niż wytopu miedzi. Poza tym uran nie wystepuje jako minerał rodzimy, a wyłącznie w postaci rud (blenda uranowa).

z wiki - domyślamy się - że dla czystych to:

Fe 1538C

delta T=406C

U  1132C

delta T=47C

Cu 1085C

@czystych

bardzo dużo zależy od domieszek.

przykład Au-Hg

Mercury to już wyleciał z otoczenia z ostatnimi świetlówkami i termometrami. Ciekawe ? a taki przecież jest cieżki.

Jakie to naiwne wytłumaczenie perskiego najazdu na Scytie...no ale nie czytał Szkoły Naeigatorów...:). Celem było odepchnięcie Scytów odcpółnocnych wybrzeży M. Czarnego i przecięcie północnego szlaku do Chin. Taki sam cel miała wyprawa Cyrusa, na której zginął.

Skoro brak tu elementarnej logiki i motywu, a roztrząsamy to na wszystjie możliwe sposoby, to należyvuznać za Ktezjaszem że Herodotvto kłamcs-konfabulant i zwyczajnie żadnych wojen persko-greckich nie było. Tak jest bardzo logicznie i nawet dobry motyw przedstawiłem....:).

Więc proponuje nie dręczyć się już tym tematem tylko przyjąć tę konstatację. A wszystkie późniejsze opracowania ominąć, gdyż opierają się na sfałszowanym źródle. 

Nawet wyszukiwanie za pomocą AI informacji o uranie to dziś kosmos. Nałożone blokady zostały.

Problemem przy hipotezie ArGuta jest to, że wytapianie i obróbka uranu nie miały po prostu sensu. Doświadczenia prowadzone na łukach przytowanych w sposób znany ze znalezisk scytyjskich (czyli z wykopalisk artefaktów oraz z ich wizerunków w biżuterii scytyjskiej i malowidłach greckich) pokazały, że z łuku refleksyjnego używanego przez Scytów można dziś przebić nawet cieńką blachę stalową.

Ważniejsze więc było takie wykonanie grotu strzały, aby nie dało się go łatwo wyjąć z rany, a dodatkowo nasmarowanie go odpowiednią mieszanką trucizn.

Scena z filmu "Tomiris", w której uciekinierzy przed Persami przybywają do władczyni i mówią, że sa wprawnymi rzemieslnikami. no i pakazują miecz i groty z żelaza

No to może parę kadrów z Tomiris (2019), filmu którego budżet wynosił jedynie 6,5 mln $

Narzędzia metalurgiczne wyglądają jak te z zamkniętęj Huty Szkła Krosno, stara jedynka.

Ktezjasza przeczytał Focjusz i skrót umieścił w swoim dziele pt. Biblioteka. (nota bene  dzieło geograficzne Ktezjasza Opłynięcie Azji oczywiście się nie zachowało.. tak jak geograficzne prace Demokryta).

Ciekawe, że Focjusz taktycznie pomija historię Asyrii o której pisał Ktezjasz. Po tym fragmencie można powiedzieć, że prawdy to się nie dowiemy.. Jednak ciekawe, że w przypadku "najazdu" Datysa użyte jest słowo barbarzyńcy. Dziwnie brzmi to z ust człowieka, który sporo życia spędził w Persji, no chyba że to taki dodatek pochodzący od Focjusza. 

Przeczytaliśmy dzieło Ktezjasza z Knidos „Historia Persji” w dwudziestu trzech księgach. Sześć pierwszych zawiera jednak dzieje Asyrii i wszystkie wydarzenia poprzedzające historię Persji. Począwszy od księgi siódmej autor omawia historię Persji. W księgach: siódmej, ósmej, dziesiątej, jedenastej, dwunastej i trzynastej przedstawia szczegółowo dzieje Cyrusa, Kambyzesa, Maga, Dariusza i Kserksesa. Stoją one, niemal wszystkie, w sprzeczności z Dziejami Herodota. Co więcej, autor w wielu wypadkach nazywa go kłamca i bajkopisarzem. (…)

Autor pisze, że Dariusz rozkazał satrapie Kapadocji Ariaramnesowi wtargnąć na ziemie Scytów i zagarnąć do niewoli mężczyzn i kobiety. Satrapa dostał się tam na trzydziestu pięćdziesięciorzędowcach i wziął jeńców. Pochwycił także brata króla scytyjskiego, Marsagetesa, którego znalazł związanego z roz- kazu brata za jakieś przewinienie.

Wzburzony tym król scytyjski Skytarbes napisał do Dariusza list z obelgami, na co otrzymał podobną odpowiedź. Dariusz wystawił ośmiusettysięczną armię, przerzucił mosty przez Bosfor i Ister, wkroczył na ziemię Scytów i parł naprzód przez piętnaście dni. Obaj królowie wymienili między sobą łuki; mocniejsze były łuki scytyjskie.

Dariusz uciekając przeszedł przez mosty i w pośpiechu kazał wszystkie je zniszczyć zanim całe wojsko przeprawiło się na drugą stronę. Skytarbes dokonał rzezi wśród pozostawionych na brzegu europejskim; poległo osiemdziesiąt tysięcy żołnierza.

Po przejściu przez most Dariusz spalił domy i świątynie Chalcedończyków, gdyż usiłowali zniszczyć mosty ze swej strony i zburzyli też ołtarz, który podczas swej przeprawy wzniósł Dariusz ku czci Zeusa-Patrona Przepraw.

Datys w drodze powrotnej z Pontu na czele floty perskiej spustoszył wyspy i Helladę. Dopiero pod Maratonem przeciwstawił się mu Miltiades i odniósł zwycięstwo nad barbarzyńcami. Padł sam Datys. Zwłoki jego nie wydano Persom, którzy o nie prosili.

Dariusz powrócił do Persji, złożył ofiary i zmarł po trzydziestodniowej chorobie. Żył siedemdziesiąt dwa lata, panował przez trzydzieści jeden. Zmarł Artasyras, zszedł ze świata także Bagapates po siedmioletnim czuwaniu nad grobem Dariusza. Władzę królewską przejął jego syn Kserkses. Artapan, syn Artasyra cieszył się u niego takimi wpływami, jakie miał jego rodzic u ojca Kserksesa. Nie mniejsze wpływy pozyskał Mardoniusz Starszy, jednak najbardziej wpływową osobą z eunuchów został Natakas.

Kserkses poślubił Amestris, córkę Onofasa. Dała mu ona syna Dariajosa i w dwa lata później drugiego Histapesa, potem jeszcze Artakserksesa i dwie córki. Jedną nazwano imieniem babki Amytis, drugą Rodoguną. Kserkses - przedsięwziął wyprawę wojenną na Greków, ponieważ Chalcedończycy usiłowali zerwać most, jak już o tym mówiono, i zniszczyli ołtarz który wzniósł Dariusz, Ateńczycy natomiast zabili Datysa i nie wydali jego zwłok. Przedtem jeszcze przybył do Babilonu chcąc zobaczyć grobowiec Belitanasa. Pokazał mu go Mardoniusz; nie udało się jednak Kserksesowi napełnić sarkofagu oliwą, co nakazywał napis umieszczony w postaci inskrypcji. Kserkses wyruszył do Ekbatany. Powiadomiono go wówczas, że Babilończycy podnieśli bunt i zamordowali swego stratega Zopyra. Tak oto Ktezjasz relacjonuje powyższe wydarzenia, inaczej niż Herodot.

Oglądam sobie dokument, w którym pokazują, że koło Aten były ogromne złoża ołowiu w Laurion. Potem odkryto srebro, zbudowano w Drymos szyby, a to srebro w dzisiejszych dolarach wycenia się na 2 miliardy.