Straszne. Żadnej nadziei. A ludziom tak imponuje poganstwo... Myślą, że to polega na tańcu wokół drzew... A ten demon występuje w jakimś filmie o egzorcyzmach. 

Żadnej nadzieji dla potempionych, a potępieni są wszyscy bez wyjątku - nawet bogowie. Niewolnicy nie powinni żywić nadzieji, bo pouciekją.

A ten demon przypomina mi Irokeza. Obecnie tłumaczą, że te kółko (fryzura) na głowie to element wisiorka, ale nawet wielkie pomniki robią dokładnie z tak samo.

Najpierw żółw u Irokezów: 

Pierwsi ludzie żyli poza niebem, ponieważ nie było pod nim ziemi. Córka wodza zachorowała, a nie można było znaleźć lekarstwa. Mądry starzec powiedział im, żeby wykopali drzewo i położyli dziewczynę obok dziury. Ludzie zaczęli kopać, ale drzewo wpadło do dziury i pociągnęło za sobą dziewczynę.
Poniżej leżała niekończąca się tafla wody, na której pływały dwa łabędzie. Gdy łabędzie spojrzały w górę, zobaczyły, że niebo się załamuje i dziwne drzewo spada do wody. Wtedy zobaczyły, że dziewczyna spada za nim. Podpłynęły do niej i podtrzymały ją, bo była zbyt piękna, by pozwolić jej utonąć. Potem popłynęli do Wielkiego Żółwia, pana wszystkich zwierząt, który natychmiast zwołał radę.
Kiedy wszystkie zwierzęta przybyły, Wielki Żółw powiedział im, że pojawienie się kobiety z nieba jest znakiem szczęścia. Ponieważ drzewo miało ziemię na korzeniach, poprosił je, aby odnalazły miejsce, w którym się zapadło, i przyniosły trochę ziemi, aby włożyć ją na swój grzbiet i stworzyć wyspę, na której kobieta mogłaby zamieszkać.
Łabędzie poprowadziły zwierzęta do miejsca, gdzie drzewo upadło. Najpierw zanurkowała wydra, potem piżmak, a następnie bóbr. Gdy każde z nich wynurzało się z wielkiej głębi, przewracało się wyczerpane i umierało. Wiele innych zwierząt próbowało, ale spotkało je to samo.
W końcu zgłosiła się staruszka Ropucha. Była pod wodą tak długo, że inni myśleli, że się zgubiła. W końcu jednak wyszła na powierzchnię i zanim umarła, zdążyła wypluć na grzbiet Wielkiego Żółwia garść ziemi.
Była to magiczna ziemia i miała moc wzrostu. Gdy tylko była tak duża jak wyspa, kobieta została na niej osadzona. Dwa białe łabędzie okrążyły ją, podczas gdy ona wciąż rosła, aż w końcu stała się wyspą świata, taką jaką jest dzisiaj, wspartą na wielkich wodach na grzbiecie Żółwia.

https://www.khanacademy.org/humanities/big-history-project/what-is-big-history/origin-stories/a/origin-story-iroquois

Tutaj coś o Enki/Ea (który pojawia się w sumerze 2900–2350) i żółwiu: 

Ea jest przedstawiany w sztuce mezopotamskiej jako brodaty bóg, który nosi rogatą czapkę i długie szaty. Cylindryczne pieczęcie TT często przedstawiają go w otoczeniu płynącego strumienia, w którym pływają ryby, reprezentujące podziemne wody abzu. Inne przedstawiają go wewnątrz jego podwodnego domu w abzu, lub jego sanktuarium E-abzu. (Zdjęcie 1)

Płaskorzeźby ścienne ze świątyni Ninurty w neoasyryjskim mieście Kalhu, przedstawiające postacie odziane w skórę ryby, zostały (błędnie) uznane na początku XX wieku za przedstawienia Ea. Wizerunki te w rzeczywistości przedstawiają mędrców apkallu, którzy zamieszkiwali w abzu wraz z Ea, który czasami przybierał postać pół człowieka i pół ryby (zdjęcie 2).

Symbole Ea to zakrzywione berło z głową barana, ryba-koza TT i żółw (zdjęcie 3). Sumeryjski poemat Ninurta i Żółw opisuje, jak Enki stworzył żółwia z gliny abzu, aby pomógł mu odzyskać skradzioną tablicę przeznaczeń, która kontroluje przyszłość ludzkości. Tablica została skradziona przez złego ptakopodobnego demona o imieniu Anzu (Irokeza?), ale bohater Ninurta odzyskał ją. Ninurta postanowił jednak zatrzymać ją dla siebie, zamiast zwrócić ją Enki. Jednak zawsze przebiegły Enki udaremnił ambicje Ninurty tworząc żółwia, który złapał Ninurtę za piętę, wykopał dół swoimi pazurami i wciągnął do niego zbyt ambitnego bohatera. Choć historia jest niekompletna, prawdopodobnie tabliczka została zwrócona Enki, a Ninurta otrzymał cenną lekcję na temat niszczącej natury władzy.

Komentarz - Te strumienie i te ryby są ciekawe. Kojarzy się to z imperium morskim. Jeśli pismo klinowe stworzone przez kapłanów sumeryjskich złużyło do księgowości, płaskorzeźby przez nich tworzone miały coś wspólnego z promocją produktów, transakcji i aktywistów merkantylnych. Trzeba też pamiętać, że to byli ludzie, którzy pamiętali o Stwórcy i o pustym miejscu po Edenie. Wieża Babel nie była pierwszym ani jedynym aktem w którym władcy (synowie Boży) uzurpowali sobie miejsce Stwórcy.

1:

Jest to też skrzydlaty Irokez.

http://oracc.museum.upenn.edu/amgg/images/deities/enki-AN00135126-small.jpg

2:

http://oracc.museum.upenn.edu/amgg/images/deities/enki-apkallu-AN00029452-small.jpg

3:

http://oracc.museum.upenn.edu/amgg/images/deities/enki-AN00050753-small.jpg

Wszystkie ludy mają w miarę podobny mit stworzenia. Więc wszyscy ci bogowie pochodzą z jednego miejsca. Co więcej większość mitów powiela również historię (w różnych wersjach) o Kainie i Ablu. A nienawiść Olimpijczyków do Wężów zacząła się podobno od tego, że Wąż skradł bydło (jak w micie o Velesie). Do tego, gdzie się to wszystko zaczęło pewnie też dojdę, o ile miało to miejsce na Ziemi. Bo Stwórca mógł Raj ulokowac poza naszym światem. Bogowie natomiast byli tylko ludźmi i dlatego każde zaświaty  da się zlokalizować.

Tak..ten Stwórca jest nadzwyczaj inttygujący. Wszyscy "eksperci" pd mitów lib prawie wszyscy podkreślają, że każdy lud na Ziemi miał w swoich wierzeniach wzmiankę o Jedynym Najważniejsxym, z tym że było to bardzo często lub prawie zawsze temat tabu (Chesterton o tym pisał). Politeizm służył więc do ukrycia tej prawdy. I tu w tych twouch notkach mitycznych widać to, jak na dłoni (bogowie sumeryjscy to tylko burmistrzowie i nawet ich się straszy niefajnymi Zaświatami, gdyby planu produkcyjnego nie wyrobili lub byli nielojalni wobec Jedynego). 

W Turynie przed Muzeum Egipskim

Ależ tu się zgadzam. Chodzi mi o to, że przed Objawieniem, ludy miały pojęcie tego jednego najważniejszego i zdawały sobie więc sprawę, że ci bogowie to tacy burmistrzowie, mianowani przez tego jednego najważniejszego. 

Monoteizm Żydów więc - a później chrześcijański - nie jest tym samym, ci wiara w jednego najważniejszego - otoczonego nimbem tabu - u pogan. 

Źle zapamiętałem. Sekhmet a nie Sekhemet i lwica a nie kocica.

To była wystawa czasowa w 2006 z okazji Olimpiady w Turynie. Byłem w Muzeum Egipskim pod koniec stycznia i na pewno zapamiętałbym takiego szkaradnego stwora. W każdym razie popularność Pazuzu zaskakująca. Skoro był w Londynie to już jest poważna sprawa :)  

To w większości są ci sami ludzie