A moze ciekawsza jest przedostatnia rzeka Tartaru (Tartarii, Syberii) Acheton - Lena.

https://pl.wikipedia.org/wiki/Lena_(rzeka)

To od Leny wzial swoje rewolucyjne imie towarzysz Uljanow.  Moze znal greckie mity o Tartarze i probowal go odbudowac lub stworzyc na nowo, a mowil o nowym raju dla ludzkosci.  Za czyje pieniadze?  Podejrzewaja bankierow niemieckich bo, ci wyslali go z pieniedzmi pociagiem do Petersburga.  Takze amerykanskich, bo sowicie zaopatrzyli towarzysza Bronsteina (ktory wolal zachodnio brzmiace imie od miasta Troki).  Ale jakas zelazna, stalowa reka rostrzygla, ze Tartaria sie umocnila.

PS
Kiedys czytalem co Uljanow zrobil z rodzina czlowieka, ktory naprawde nazywal sie Lenin i ktorego paszport  i nazwisko sobie przywlaszczyl.  Wciaz stoja jego pomniki.

Moze trzeba zapytac Ojca Dyrektora, bo on pisze o FIK i TRIK czyli Florencji i Mediolanie.  Dante urodzil sie w Florencji.  Jego nazwizko Aligheri pochodzilo od gockiego imienia Aldiger (wg https://pl.wikipedia.org/wiki/Dante_Alighieri). Goci kiedys zamieszkiwali Krym i okolice zanim wywedrowali na zachod pod naciskiem ludow stepu.

Moze czegos domyslal sie Dan Brown, bo napisal ksiazke "Inferno".

To jest ciekawy efekt w obrazowaniu Botticelli-ego.

Patrząc raz jest to widok, a drugi raz jest to przekrój.

Nawet ździebko zieleni nic nie zmienia.

Tylko zapomniał podac jaką faktyczną długość miał ten podziemny tunel, którym doszedł nad Kołymę...:)

No i po tej notce zrozumiałem też dlaczego Holendrzy i Anglicy z tak wielką determinacją szukalu połnocnego przejścia - zarówno w kierunku wschodnim jak i zachodnim. Im nie chodziło o jakieś tam Chiny. Im chodziło o kopalnie na Kołymie. 

Z tym transportem złota z Kołymy do Eoropy to chyba byłby bardzo duży problem logistyczny. Dlatego podejrzewam, że to złoto z Kołymy szło na rynek indyjski, a w zamian nabywano towary i następnie te towary szły do Europy. Choć być może nie doceniam zdolności logistycznych  Florentczyków....:)

Jakieś dane jednak podał. Praktycznie jest to około 13 tys km (Jerozolima - Magadan), ale Galileusz w trakcie jednego z wykładów w Akademi Platońskie we Florencji podał, że odległość ta wynosi około 7 tys km (Marsylia - Taszkient). Czy celowo skrócił wymiary dwukrotnie i zmienił lokalizację?

To jest ciekawe uzupełnienie. Za wiki:

Wojny rosyjsko-czukockie – nazwa szeregu wojen toczonych w XVII i XVIII wieku między wojskami rosyjskimi i ich sprzymierzeńcami a plemionami czukockimi.

Pierwsi Rosjanie - oddział Kozaków pod wodzą Siemiona Dieżniewa - pojawili się na Czukotce w 1648. Czukcze i Rosjanie nie darzyli się przyjaźnią i ich spotkania rzadko przebiegały pokojowo. Próby zmuszenia Czukczów do płacenia daniny nie powiodły się. Lud ten - w porównaniu z innymi plemionami dalekiej północy - wykazywał największy opór wobec rosyjskiej kolonizacji.

Warto podkreślić, że w tamtym czasie Czukcze byli ekspansywnym plemieniem i często prowadzili wojny ze swoimi sąsiadami. Wskutek tego Koriacy, Itelmeni i Jukagirzy chętnie sprzymierzali się z Rosjanami przeciw Czukczom.

Pierwsza poważna ekspedycja przeciwko niepokornemu ludowi wyruszyła w 1727. Sprowadzono 400 żołnierzy pod przywództwem Afanasija Szestakowa i Dymitra Pawłuckiego. Oddział miał bazę w anadyrskim ostrogu. W 1729 oddział rozpoczął działania. Początkowo próbowano podporządkować tubylców przez negocjacje. Jednak obie strony nie zawsze chciały ze sobą rozmawiać. Wojna stała się wkrótce tak okrutna, że posuwano się do zabijania posłów. Na okrucieństwo Rosjan Czukcze odpowiadali w taki sam sposób. Mimo że dysponowali o wiele słabszą bronią, odnosili znaczące sukcesy. Np. w 1730 zabili podczas bitwy dowódcę Kozaków - Szestakowa. Walka z Rosjanami i ich sprzymierzeńcami przybrała szybko partyzancki charakter, a do starć dużych oddziałów dochodziło rzadko. Jedna z takich bitew, stoczona w marcu 1747 zakończyła się sromotną porażką rosyjskiego oddziału liczącego od 400 do 600 żołnierzy. Podczas tego starcia zginął dowódca Rosjan - Dymitr Pawłucki.

W 1763 do Anadyru przybył nowy komendant - Friedrich Plenisner. Zapoznawszy się z sytuacją, zaproponował zakończenie kolonizacji Czukotki. Ogólny koszt przedsięwzięcia okazał się ok. 50 razy wyższy niż uzyskane przychody z danin. Ponadto ciągle nie udawało się spacyfikować terytorium. Senat Cesarstwa zgodził się na propozycję komendanta. W 1765 rozpoczęło się wyprowadzanie wojska i ludności cywilnej z Anadyru. W 1771 zlikwidowano fortyfikacje. Oznaczało to de facto porażkę Rosjan.

Sytuacja zmieniła się jednak prędko. U brzegów Czukotki zaczęły pojawiać się angielskie i francuskie ekspedycje, co wzbudziło niepokój Rosjan. W 1776 caryca Katarzyna nakazała dołożyć wszelkich starań, by nałożyć poddaństwo na Czukczów. Tym razem przedsięwzięcie udało się nie siłą, ale rozmowami. W marcu 1778 Rosjanie podpisali z Czukczami porozumienie o poddaństwie. Plemię zostało zwolnione z danin na 10 lat i zachowało niezależność w sprawach wewnętrznych. Również i później, aż do końca XIX wieku ich sytuacja na tle innych plemion syberyjskich była lepsza - mieli znaczną autonomię i płacili dobrowolne sumy, określone przez nich samych.

Długoletnie wojny wywarły wpływ na mitologię Czukczów i ich obraz Rosjan. Rosyjskie okrucieństwo było postrzegane przez tubylców jako całkowicie bezpodstawne i niezrozumiałe. Obraz kolonizatora jest pozbawiony jakichkolwiek dodatnich cech.

W folklorze Czukczów próba eksterminacji ich narodu jest pokazana jako rosyjski cel sam w sobie. Główną negatywną postacią folkloru jest dowódca Rosjan, major Pawłucki. Okrucieństwo i siła kolonizatorów były jednak powodem, dla którego zyskali sobie oni szacunek wśród tubylców. Czukcze, odnoszący się z wyższością wobec swoich sąsiadów, za w pełni ludzi uważali tylko siebie i Rosjan. Ponadto w czukockich mitach o stworzeniu świata Rosjanie pełnią rolę wytwórców i dostawców herbaty, soli, żelaza oraz tytoniu.

Chyba futrami

Tak pisze moskiewska wiki: Od 1848 r. jarmark został przeniesiony do twierdzy Anyui (około 250 km od Niżniekolymska, nad brzegiem Małej Anyui). Aż do pierwszej połowy XIX wieku, kiedy towary europejskie dostarczano na terytorium Czukczów jedyną drogą lądową przez Jakuck, obroty jarmarku Anyui sięgały setek tysięcy rubli. Czukczowie sprzedawali nie tylko zwykłe wyroby własnej produkcji (odzież z futer jeleni , skór jeleni, żywych jeleni, skór fok , fiszbinów , skór niedźwiedzi polarnych ), ale także najdroższe futra - bobry , kuny , lisy czarne , niebieskie lisy , za które wymieniali tak zwani „nosowi” Czukoccytytoń od mieszkańców wybrzeży Morza Beringa i północno-zachodnich wybrzeży Ameryki.

Dalsze wyjaśnienia już z angielskiej wiki: Utrzymanie fortu w Anadyrsku kosztowało około 1 380 000 rubli, ale obszar ten zwrócił tylko 29 150 rubli podatków, więc rząd opuścił Anadyrsk w 1764 r. Czukocki, nie atakowany już przez Imperium Rosyjskie, zaczął pokojowo handlować z Rosjanami. Od 1788 r. uczestniczyli w corocznym jarmarku na dolnej Kołymie. Kolejny powstał w 1775 r. nad Angarką, dopływem rzeki Bolszoj Aniuj . Handel ten podupadł pod koniec XIX wieku, kiedy amerykańscy wielorybnicy i inni zaczęli wyładowywać towary na wybrzeżu. Pierwsi prawosławni misjonarzewkroczyli na terytorium Czukczów jakiś czas po 1815 roku. I strategia zadziałała. Zaczął kwitnąć handel między Kozakami a Czukockimi. organizowano coroczne targi handlowe, na których wymieniano towary, a oba narody w końcu mówiły tym samym językiem. Jednak tubylcy nigdy nie płacili yasak , a ich status poddanych był niewiele więcej niż formalnością. Formalna aneksja Półwyspu Czukockiego nastąpiła znacznie później, w czasach Związku Radzieckiego.

I wyjśnienie co to takiego ten cały jasak:

Procedury pobierania Yasak nie były ściśle regulowane i różniły się znacznie od ulus do ulus. Do ustalenia liczby płatników yasak potrzebny był spis ludności, którego wyniki zostały zapisane na liście płatników yasak, czyli „książce yasak”, z których ponad 1700 przetrwało tylko z XVII wieku . Każdy mężczyzna płacący yasak w wieku od 18 do 50 lat miał złożyć shert , czyli przysięgę wierności carowi.

Większość ludów Syberii płaciła daninę od domu do domu, ale Jakuci płacili ją na podstawie liczby bydła w każdym gospodarstwie domowym, podczas gdy Baszkirowie płacili yasak na podstawie spisu ziemi. Jasak płacono sobolami , lisami rudymi , bobrami , kunami ; bydło było również dozwolone jako zapłata w pewnych okolicznościach. Płatności Yasak stanowiły podstawę rosyjskiego handlu futrami z Europą Zachodnią .

Syberyjski Prikaz był odpowiedzialny za zbiór jasaków w Rosji moskiewskiej . W 1727 r. ukaz zarządził, że jasak może być płacony gotówką, ale środek ten okazał się mało korzystny dla skarbu cesarskiego i dwanaście lat później został odwołany. Gabinet Ministrów zarządził następnie, że yasak będzie płacony sobolami lub, w przypadku ich braku, innymi futrami.

Katarzyna Wielka podjęła się reformy kolekcji jasackiej, ustanawiając szereg „komisj jasackich”, których siedziba znajdowała się w Tobolsku . W 1827 r. zadanie zbierania jasaków powierzono dwóm głównym komisjom jasaków, jednej dla Syberii Wschodniej, a drugiej dla Syberii Zachodniej, których działalność regulowała specjalna ustawa.

Moim zdaniem pisząc Inferno Dante miał do wglądu jeden z ostatnich raportów z zamykanych właśnie kopalń na Kołymie. Zamykanych z powodu ich zalewania. Przy kopalni okrywkowej, a taką właśnie strukturę piekła opisuje Dante, cała woda zbierała się na dole. Dopóki żyły kruszców (złota, diamentów czy czegoś podobnego) były powyżej tafli jeziora, wszystko było w porządku. Ale płacz szatana sugeruje, że trafiono na wielkie żyły kruszczu, które wiodły poniżej tafli jeziora i to już przerosło możliwości technologiczne tamtych czasów.

Kto sporządził ten raport i z jakiego czasu on pochodził pozostaje sprawą otwartą. Kościoła bym raczej o to nie podejrzewał.

No ale Pizę wykończyła Florencja do spółki z Genuą pod koniec XIIIw. I Florencja uczyniła z Pizy swój port. Więc dysponowała sporą siłą/funduszami już wtedy. Nie mogła być w XIIIw. czymś "mało znaczącym".

Mam taką teorię schyłku Florencji w XVIw. Cała kasa organizacji zaczęła być inwestowana w Portugalię - po definitywnej przegranej Genui z Wenecją (to jakieś kuriozum pisanie w wiki, że Genua zyskała na układzie w 1379). A potem z Portugalii kapitały przeszły do Holandii. Medyceusze byli zwyczajnie mało spostrzegawczy i zbyt mało bezwględni. Wystarczyłi im siły jedynie na wyobronienie się od Savonaroli - nasłanego agenta/uzurpatora. 

No i przypomnę, że Kapetyngowie, czy raczej Francja, chcąc nie chcąc, należała do XV do tej samej grupy kapitałowej co Florencja i Genua (czyli tego mojego FIK). Tak więc Florencja musiała mieć jakieś silne powiązania z organizacją konkurencyjną wobec Mediolanu. Wycofanie kapitałów tejże organizacji pokazały, że siła Florencji zależała wyłącznie od tych kapitałów i po wycofaniu nastąpił schyłek. 

Jeśli Florencja nie finansowała działalności kopalń na Kołymie, to skąd brała kruszec na te swoje wielkie emisje florenów? Musiał być jakis stały i wielki dopływ kruszcu. 

No i podkreślam - Anglicy i Holendrzy w XVIw ogromnym wysiłkiem chcieli dotrzeć północną drogą do Kołymy (a nie jak suę nam wciska że do Chin). Skoro tak, to ilość surowców z Kołymy musiała być duża i znana wtajemniczonym. 

Było dużo źródeł - produkcja tekstylna, usługi dla papiestwa (w skali całej Europy to były ogromne pieniądze), specjalizacja w dziedzinie usług bankowych (o czym pisał ahenobarbus). Doili m.in. Anglików. Nie dziwota, że Anglicy pozbyli się ich z Londynu w XVI wieku, bo Florentczycy i inni Włosi byli w Anglii powszechnie znienawidzeni. Jeśli komuś się wydaje, że Anglicy byli biedni i nie mieli kruszcu, to niech zobaczy jaki wielki kościół romański został postawiony za pieniądze wyprowadzone z Anglii przez pewnego obrotnego włoskiego dostojnika kościelnego w XIII w. w mieście Vercelli niedaleko Turynu (bazylika Św Andrzeja). 

Kilka lat przed rozpoczęciem emisji florena w Anglii i Francji były rozruchy przeciwko florenckim lichwiarzom. Z kolei Franco Franceschi twierdzi, że złoto na floreny pochodziło z Sudanu. W tym samym roku emisję złotych monet podjęła Genua. Zdaniem Franceschiego o większym sukcesie florenów zdecydowały dobre relacje Florencji z papiestwem i Francją.

Ok. Dziekuje za wyjaśnienia. Piza bez floty, to jak Mike Tyson bez pięści. Nadal jednak stawiam pytanie skąd ten stały i ogromny dopływ słotego kruszcu na tak wielkie emisje florenów? To nie mogłi pochodzić z jakiś jednorazowych zapasów. Bizancjum miało kopalnie swoje i stało na złotym solidzie do poł. XIw.

Sudan kojarzy mi się od razu z państwem Kusz, a Pioter już pisał notkę "Pył i Kusz", gdzie wskazywał ze stamtąd pochodzili owi "nad-bogowie" - założyciele cywilizacji Egiptu, Sumeru i kultury Harappa. 

Złoto z Sudanu we Florencji to dowód, że ta najstarsza organizacja państwowa na świecie miała w tym mieście swoich wysoko postawionych rezydentów. 

Ferdynand Ossendowski - "Lenin".
https://pl.wikipedia.org/wiki/W%C5%82odzimierz_Lenin
https://en.wikipedia.org/wiki/Vladimir_Lenin
Artykuly Iwo Pogonowskiego, ale jego strona internetowa chyba juz nie dziala.

Takze wiele innych, ktorych juz nie pamietam.

Pięścią Pizy w XIV wieku byli niemieccy najemnicy. I kusznicy nie gorsi od genueńskich. 

W 1 połowie XIV wieku nie groziło jej bycie kolonią. To był ekonomicznie bardzo dobry okres dla Pizy. 

Większość złota na floreny pochodziła ze złóż europejskich, głównie Węgier i Śląska. Zresztą floreny nie były tylko bite we Florencji. Większość państw biła te monety na zasadzie franczyzy - do tego bez widocznych zmian w awersie i rewersie i tylko znak mennicy pozwala dziś określić gdzie dana moneta była bita.