Kadmos, syn Agenora króla Tyru i brat Europy. Kadmos założył Kadmee, która potem stała się Tebami greckimi. Nieźle z tą stolicą Fenicjan w Tebach, ale egipskich. Kadmos nauczył swoich poddanych alfabetu fenickiego, ale wiki pisze, że to Zeus dał mu władzę w Tebach greckich. No i Spartanie to Fenicjanie tak naprawdę. 

Zastanawia mnie tylko kwestia języka Spartan. Panuje przekonanie, że mówili oni po grecku. Czy był to również język ich helotów?

Znamy parę przypadków, gdzie zdobywcy przyjmują język podbitego ludu: Bułgarzy, lecz nie Madziarzy, Normanowie, ... Za tym zwykle stoi chyba wyższy poziom cywilizacyjny ludu podbitego. Ale Fenicjanie powinni górować nad helotami w szczególności oraz Grekami w ogólności. A może tam jeszcze nie było żadnych Greków? Może ten etnos dopiero się kształtował, z walnym udziałem m.in. tych właśnie zdobywców, nazwanych później Spartanami. To któż tam wtedy zamieszkiwał te ziemie? Na pewno jakiś lud mówiący językiem "indoeuropejskim", t.j. chciałem rzec prasłowiańskim, którzy JEDNAK wnieśli do języka greckiego wszystko, co najcenniejsze. Może nie od razu spadli do roli "helotów"? Może dopiero wtedy, gdy się ta "szlachta" spartańska rozmnożyła nad miarę, jak - nie przymierzając - nasza zagrodowa? Późniejsza dyscyplina w wychowywaniu młodzieży spartańskiej świadczyłaby o powyższym. Nie było dla nich innych karier, niż wojskowe. A i z zakładaniem przez nich rodzin mogło być krucho.

Nie było jeszcze żadnych Greków. Książka Konona Opowiadania to właśnie opis poszczególnych fal osadniczych w Helladzie. W ten sam sposób jak znane nam Wędrówki Ludów. Szły konkretne armie z wymienionymi z imienia dowódcami i podbijali miejscowych. Dopiero z tej całej mieszaniny wyszli Dorowie, Achajowie i Jonowie, którzy z czasem dali nam Greków.

Hunowie to lud mocno spokrewniony z Wandalami mieszkający na terenach dzisiejszej Armenii i Azerbejdżanu. Tak to opisuje, powołując siena Berossosa Kramer w Wandalii. Mają więc tyle wspólnego z Madziarami, co Goci z Niemcami czy Rosjanami.

Sascy kronikarze w XI i XII wieku jednoznacznie przypisywali Madziarów do ludów słowiańskich (Wenden), a walczyli z nimi już od dłuższego czasu, więc pewnie znali język w jakim należy przesłuchiwać jeńców.

No tak, a w czasie podoboju, każdy żołnierz władcy jest bogiem, a podbite ludy niegodne są żyć w jego blasku. 

Zobacz, jakie to piękne. Nie znaliśmy Biblioteki Focjusza, a mimo to już chyba ponad pół roku temu (jak nie rok), doszliśmy do wniosku, że Egipt założyli Kuszyci/Fenicjanie. Innych to pewnie szokuje o tych Tebach i odruchowo odrzucają to, jako fantazje ograniczonego człowieka. A my tylko się uśmiechamy i cieszymy, że nasze intuicyje i domysły mają tak mocne uzasadnienie w tekście źródłowym, o którym wszyscy milczą lub nawet - z pychy swej - nie wiedzą.

Jakoś w tych ksiażkach, które mam o starożytnosci (o Egipcie, Mezopotamii, o Kartagińczykach, o inwazji rzw. Ludów Morza, o Grecji, Rzymie, Bizancjum i "barbarzyńcach") nikt nie pisnął nawet w bibliografii źródeł o tej Bibliotece Focjusza i streszczeniach jego.

To jest właśnie TO, co ich zwyczajnie kompromituje i demaskuje jako zwykłych amatorów i fałszerzy (w zależności czy przemilczają bo nie wiedzą, czy też zupełnie świadomie, bo wiedzą).

W zasadzie to ja już poprawy sytuacji w tej materii się nie spodziewam, choć tli się we mnie taka nadzieje, że ten twój blog czyra jakaś garstka studentów historii, którzy będą naprawdę chcieli coś zrozumieć i jeszcze nie przestraszyć się. 

Biblioteka Focjusza to w większości teksty religijne. Dlatego mało kto do tego zagląda. A reszta opowiedziana w taki sposób, że nikomu się tego nie chce nawet cytować.

Pięknie Pan to objaśnił. Jednakowoż ciśnie mi się na usta potrzeba uzuzpełnienia o taką oto fantazję. Myślę o mechaniźmie, który spowodował "indoeuropeizację" plemiennych narzeczy naszych baaaaardzo odległych kuzynów R1b (wspólny przodek z haplogrupą R1 żył wieeeeele tysięcy lat temu) przybyłych do Europy PO NAS, R1a (nie warto wierzyć niemieckiej propagandzie usiłującej przemycać stwierdzenia odmienne). Otóż wszyscy oni zmienili swe prymitywne narzecza (tylko Baskowie nie zdołali, jak dotąd, choć - jak już wielokrotnie wspominałem - coś niecoś zaczerpnęli z tej Europy) na języki jak najbardziej "indoeuropejskie". Tu znowu napomknę, ze między bajki należy włożyć ich "drzewa" genealogiczne, gdzie języki slowiańskie, na dodatek zawsze w towarzystwie bałtyjskich (a nawet do nich zaledwie "doczepione"), stanowią jakąś marną odrośl z głównego pnia (zdominowanego przez germańskie i tp.), zamiast stanowić ten pień właśnie, z którego cała reszta wyrosła.

Wracając więc do ww. pnia wypada stwierdzić, że wspomniana  "indoeuropeizacja" języków zachodnioeuropejskich, a także greckiego i łacińskiego/włoskiego przebiegała chyba wg innego nieco scenariusza, niż przez Pana opisany. Zachowały się bowiem w tychże językach elementy ewidentnie ich "rodzime", a i z gramatyki zaczerpnali tyle tylko, ile "zdołali" (jedynie Latynowie przejęli gramatykę chyba w całości), bynajmniej nie wszystko, a niektórzy nawet wprowadzili nieco własnych "wynalazków" gramatycznych.

A tak na koniec, to nie wierzmy broń Boże, że nasza gramatyka pochodzi z łaciny. Ona tkwiła w naszej mowie przez tysiąclecia, nie bacząc na klęski i katastrofy nawet, i dotrwała do czasów, gdy mogła wreszcie ujawnić się w piśmie, nie w naszym rodzimym co prawda, a jedynie zaadoptowanym.

Ja nawiązałem tyko i wyłącznie do zdania:  >> Znamy parę przypadków, gdzie zdobywcy przyjmują język podbitego ludu: Bułgarzy, lecz nie Madziarzy, Normanowie, ... Za tym zwykle stoi chyba wyższy poziom cywilizacyjny ludu podbitego. <<

Osiedlanie się zdobywcy w zdobytym kraju o tyle (chyba) różni się od innych przypadków osiedleńczych, że dochodzi konieczność utrwalenia i legalizacji zdobytego panowania (Tusk w bólach przeżywa teraz tę samą potrzebę :). Narzędziem spełniania takiej potrzeby panowania może być język. Gdy zaś interesowałem się (skłonności rodzinne) historią polskich Tatarów, to uderzyła mnie ta szybkość polonizacji językowej i chrystianizacji przy dość dłuższym pozostawaniu w wielu codziennych praktykach tatarskich. Tempo było właśnie silnie "dwupoziomowe" zależnie od pochodzenia żony stamtąd, czy już stąd.

Skoro więc w dyskusji pojawiła się hipoteza, że Teby założyli zdobywcy, lecz potem językowo "wymieszali się z tybylcami", to wydało mi się sensowne zwrócić uwagę na rolę kobiet zwłaszcza, gdy, ze względu na rodzaj aktywności panów mężów, to na nie spada utrzymywanie ich domowego władztwa z własnym ich językiem jako narzędziem tego władztwa. Poruszam się więc tylko w kwestiach sytuacyjnych prawdopodobieństw społecznych.

Natomiast nie wiem nic o kwestiach konkurencji, czy przenikania się języków według demograficznych dowodów odczytywanych w miejscowych haplogrupach. Samo to pojęcie jest dla mnie obce i nie wypowiadam się poza ogólnym przyjęciem możliwości dowodych z istnienia korelacji.

Dlatego te rozważania o haplogrupach nie mają sensu. Weźmy jeszcze przykłady państw, gdzie niewolnicy przejęli władzę (choćby egipscy lub indyjscy mamelucy) i wtedy całe te rozważania można wrzucić do dołu z wapnem. Dla mnie ta "moda" na pisanie o haplogrupach kest robiona specjalnie po to, aby jeszcze batdziej wymieszać ten kubeł z kłamstwami i przemilczeniami. I w ten sposób jeszcze bardziej zafałszować prawdę i uniemożliwić jej poznanie.

Nie wiem, jak to się ma do haplo i czasu zasiedlania naszych terenów przez rożne grupy w różnych okresach, ale zaobserwowałam wśród naszych Tatarów co najmniej dwa typy urody. Jeden typ reprezentowany przez Charlesa Bronsona, czyli klasyczny Tatar wg powszechnej opinii, drugi to ludzie o okrągłej lub owalnej twarzy, okrągłych oczach i kędzierzawych włosach, w typie Mordwińców. 

Każdy żołnierz to buławę w plecaku nosi.