Chciało by się dokończyć, póki gorące, ale nie, będzie bowiem o technologi kucia żelaza na zimno.

Jej opis został umieszczony w opisie jednego z chińskich piekieł, zwanych Naraka.

Najpierw zobaczmy jak wygląda opis tego chińskiego, podzielonego na oddziały, piekła (by google translate).

Arbuda Naraka, to ciemna, zamarznięta równina otoczona lodowatymi górami i nieustannie nawiedzana przez zamiecie śnieżne. Mieszkańcy tego świata powstają w pełni dorośli i przez całe życie pozostają nadzy i samotni, podczas gdy zimno tworzy pęcherze na ich ciałach. Mówi się, że długość życia tego Naraka to czas potrzebny do opróżnienia beczki nasion sezamu , gdyby wyjmowano tylko jedno ziarno na sto lat.

Nirarbuda, „pękający pęcherz” Naraka, jest jeszcze zimniejszy niż Arbuda. Tam pęcherze pękają, pozostawiając ciała istot pokryte zamrożoną krwią i ropą.

Aṭaṭa to „drżący” Naraka. Tam istoty drżą z zimna, wydającustami dźwięk aṭ-aṭ-aṭ.

Hahava to „lament” Naraka. Tam istoty lamentują z zimna, przechodząc haa, haa z bólu.

Huhuva to „zgrzytanie zębami” Naraka, to miejsce, w którym istoty drżą, gdy szczękają zębami, wydając dźwięk hu, hu .

Utpala to „niebieski lotos” Naraka. Panujące tam intensywne zimno sprawia, że ​​skóra staje się niebieskawa jak kolor lilii wodnej utpala .

Padma to „lotos” Naraka, ma zamiecie śnieżne, które otwierają zamarzniętą skórę, pozostawiając jedną surową i zakrwawioną.

Mahāpadma  jest „wielkim lotosem” Naraka. Całe ciało rozpada się na kawałki, a narządy wewnętrzne są wystawione na zimno, także pękają.

I gdy dusze potępionych liczą na to, że całe cierpienie już minęło, okazuje się, że są natychmiast przeniesione z zimnego, lodowego piekła go piekła ognistego.

Sañjīva to „odradzający się” Naraka, ma ziemię wykonaną z gorącego żelaza ogrzewanego ogromnym ogniem. Istoty w tym Naraka wydają się być w pełni dorosłe, już w stanie strachu i nieszczęścia. Gdy tylko istota zaczyna się bać, że zostanie skrzywdzona przez innych, pojawiają się jej towarzysze i atakują się nawzajem żelaznymi pazurami, a piekielni strażnicy pojawiają się i atakują istotę ognistą bronią. Gdy tylko istota dozna utraty przytomności, takiej jak śmierć, nagle odzyskuje pełnię zdrowia i ataki rozpoczynają się od nowa. Inne tortury doświadczane w tym Naraka to: spadanie na nich stopionego metalu, cięcie na kawałki i cierpienie z powodu gorąca żelaznej ziemi.  Mówi się, żepod Jambudvipą znajduje się 1000 yojanów i 10 000 jodźan w każdym kierunku ( jodźana to 7 mil, czyli 11 kilometrów).

Kālasūtra to „czarna nić” Naraka, obejmuje męki Sañjīvy. Ponadto na ciele narysowane są czarne linie, których piekielni strażnicy używają jako prowadnic do cięcia istot ognistymi piłami i ostrymi toporami.

Saṃghāta to „miażdżący” Naraka, jest otoczony ogromnymi masami skał, które zderzają się ze sobą i miażdżą istoty na krwawą galaretę. Kiedy skały ponownie się rozsuwają, życie zostaje przywrócone do istoty i proces zaczyna się od nowa.

Raurava to „krzyczący” Naraka, to miejsce, w którym istoty biegają dziko, szukając schronienia przed płonącą ziemią. Kiedy znajdują pozorne schronienie, są w nim zamknięci, gdy płonie wokół nich, podczas gdy oni krzyczą w środku.

Maharaurava to „wielki krzyczący” Naraka, jest podobny do Rauravy. Kara jest tutaj dla ludzi, którzy utrzymują własne ciała, raniąc innych. W tym piekle zwierzęta ruru znane jako kravyada dręczą je i zjadają ich mięso.

Tapana to „rozgrzewający” Naraka, gdzie piekielni strażnicy wbijają istoty w ognistą włócznię, aż z ich nosów i ust wydobywają się płomienie.

Pratāpana to „wielkie ogrzewanie” Naraka. Tortury tutaj są podobne do Tapana Naraka, ale istoty są bardziej krwawo przebijane trójzębem. Mówi się, że życie w tym Naraka trwa pół antarakalpy .

Avīci  jest „nieprzerwanym” Naraka. Istoty są pieczone w ogromnym, płonącym piecu w straszliwym cierpieniu. Mówi się, że życie w tym Naraka trwa długość antarakalpy .

Mamy tu więc w opisie cierpień dusz potępionych informację o wydobywaniu kruszczów ze skał na jakiejś lodowej pustyni (prawodopodobnie wyspa Disko, ale równie dobrze może to być i jakaś inna kopalnia) w której w kilku różnych oddziałach skała zawierająca kruszec jest rozbijana na coraz mniejsze kawałki, aż w końcu otrzymuje się właściwą jej zawartość. Następnie kruszec jest podrzewany i rozdrabniany odpowiednimi narzędzędziami, przeciągany przez prasy, miażdżony, ponownie podgrzewany i w czasie tego podgrzewania sprawdzana jest jakość urobku, a dopiero na koniec trafia do pieca celem ostatecznego przetopienia.

Niestety, jak widać z opisu tego procesu, nie jest to prawdopodobnie pełny opis technologiczny, i to pomimo faktu, że podano nawet czas w jakim poszczególne etapy procesu muszą się odbywać.

Nie jestem też w stanie dziś jednoznacznie określić, czy w opisie tym chodzi o wytop żelaza ze skały rodzimej na wyspie Disko (na co wskazywałby pierwszy opis lodowego piekła), czy też dotyczy to wydobycia miedzi w okolicy Magnitogorska (chińskie piekło Diyu). A może jeszcze jakiś inny metal mógł być obrabiany tą metodą około 7 tysięcy lat temu.

---

tagi: piekło  chiny  technologia  mitologia 

	Pioter
	15 marca 2023 08:57

12     1298    6 zaloguj sie by polubić