Na ludzi ciekawych historii naszego kraju z przed okresu panowania Mieszka zastawiono wiele pułapek. I nie chodzi mi teraz o wymysły akademików robione zgodnie z wytycznymi Wojciechowskiego (czyli na zasadzie, że coś się napisze a wszyscy uznają autorytet profesora, a jakby ktoś przyłapał na kłamstwie, to można powiedzieć, że wszyscy tak robią). Takie pułapki są również pozastawiane w znacznie wcześniejszych czasach.

Nawet fakt spreparowania (bo pierwszy raz pozała się dopiero w połowie XVII wieku) przez książąt pruskich kroniki Galla Anonima czy późniejsze uznanie jej za jedyną wyrocznię polskich dziejów przez potomka pruskiego ambasadora, nic specjalnego nie zmienił. Nawet wymyślanie przez biskupa Jana Długosza nieistniejącego panteonu bogów też nic specjalnego nie zmienił. To są sprawy, które nawet średnio rozgarnięty badacz korzystający prawie wyłącznie z wikipedii jest w stanie samodzielnie odfiltrować.

Gorsze są pułapki zastawiane nieświadomie i w dobrej wierze przez tłumaczy dzieł napisanych w grece i łacinie. A szczególnie rozpowszechniona u nas maniera tłumaczenia imion. Z jednej strony powoduje to że różne rozproszone informacje można łatwo powiązać z konkretną osobą, ale z drugiej strony osoby posiadające w miarę podobne imie zlewają się w tych przekazach w jedno. A jeszcze ciekawiej jest gdy z biegiem czasu imię własne staje się tytułem władcy (Zeus, Cezar, Karol, August, Aleksander). Późniejsi intepretatorzy, szczególnie ci bardziej leniwi, odrzucają wówczas cały przekaz, bo ..... nie jest możliwe aby Krak walczył równocześnie z Aleksandrem Macedońskim, Juliuszem Cezarem oraz Galami, a do tego jeszcze założył miasto Kraków.

O tym, że to właśnie jest możliwe wiemy już od jakiegoś czasu. Ale to i tak nie przekona większości naługofcóf, że mamy rację. Bo komu by się chciało przeglądać materiały źródłowe ....

No dobrze. Wróćmy do naszego przykładu z Krakiem. Ten opisany przez biskupa Kadłubka, o imieniu Grakchus, był najprawdopodobniej Rzymianinem z Kartaginy w waldalskiej służbie (być może z mieszanego małżeństwa), który przyprowadził Wandalów po likwidacji afrykańskiego państwa z powrotem na ziemię przodków. Mógł on walczyć z cezarem w Afryce, ale pozostałe wyczyny są już pewnie poza jego zasięgiem.

A przynajmniej poza jego zasięgiem jest walka z Aleksandrem, czyli jednym z tytułów, jakimi nazywali Attylę bizantyjczycy, to gdzieś co najmniej trzy pokolenia wcześniej. Z drugiej jednak strony wiemy, że tak w zasadzie to Attyla wykonywał zadania zlecone przez Genzyryka, a więc przy nim powinien być jakiś oficer prowadzący, który nawet mógł mieć na imię Kruk. Wbrew pozorom te imię było dość mocno rozpowszechnione wśród Wandalów i ludów sąsiednich. Przykładem tego jest choćby jeden z władców Markomanów (czyli Swebów), znany nam pod łacińskim imieniem Maroboduus, które oznacza właśnie Wielkiego Kruka. No i właśnie. Mamy więc kolejnego władcę z naszego terenu, którego można utożsamiać z Krakiem i który walczył na pewno przeciwko wojskom Oktawiana Augusta.

Ale to jeszcze nie wszystko. W takcie naszych badań historycznych poznaliśmy również władcę Czech (czyli Wenedów) o imieniu Krak (Grecko), o którym mówi się, że założył miasto swojego imienia. Dzisiejsi czescy historycy doszukują się tego miasta gdzieś nad Wełtawą i nawet jakiś mały gródek w tym celu wytypowali. Tyle, że jak widać niebyt się to wszystko trzymie w całości, a jeszcze w XVII wieku nikt w zasadzie nie kojarzył tej wioski z dawnymi dziejami Czech i wszyscy badacze historii wskazywali jednoznacznie na Kraków.

Ale gdy zaczniemy zapuszczać się dalej w gąszcz dokumentów (do których nikt nie sięga, bo trzeba by znać łacinę lub francuski) to dotrzemy do władcy Burgundów o imieniu Krak (Cruscus), który .... ale tu już oddajmy głos Albertowi Kranzowi

Krak był królem u Wandalów Burgundzkich, kiedy Goci pozostawiwszy już Italię, pustoszyli Galie. Frankowie zaś gerańscy, ktorzy potem swoje imię użyczyli Galom, po przejściu Renu już byli w Galiach. Gdy Wandalowie to odkryli, już niezadowoleni z posiadania swoich grodów nad Renem, także sami, zebrawszy oddział przbyli Ren.

Walczących było trzysta tysięcy, bowiem i Swebowie i Alanowie przyłączyli się do tych oddziałów. I kiedy w Galiach odkryli przed sobą Franków, za podnietą Swebów, którzy meli z Frankami ciągłe poróżnienie, uderzywszy zbrojnie na rzeczonych Franków, zmusili ich do powrotu do Germanii.

Wtedy tam Burgundowie, to jest Wandalowie, którzy tak długo siedzieli w grodach nad Renem, wybrali sobie pewne siedliska w Galiach: u Eudów, Lingonów, Besuntów i założyli sławne długo królestwo Burgundii. Po kilku wiekach powróciło ono pod zarząd kiążęcy, w którym obecnie, przez Karola, obecnego księcia Burgundii, z braku męskiego potomka po zdarzeniu się wielkich wojen, księstwo zostało dołączone do korony Francji. Urząd komesa zaś pozostał przy Filipie, krwią matczyną zrodzonym z Karola.

To jest więc druga chwała Wandalów. Bowiem najpierw w osobie Stylikona wstapili do kierownictwa rzymskiego Imperium. Następnie w Galiach stworzyli swojemu plemieniu i potomnym długo najzasobniejsze królestwo, którego dzisiaj istnieją wielkie ślady w możnym księstwie wandalskim. Bowiem Burgundowie są szczepem Wandalskim. Jeśli nie byłoby to wiadome skądinąd, wiarygodny dla nas świadek Pliniusz w Historii naturalnej dostatecznie by przekonał.

Inni zaś Wandalowie, uspokoiwszy już braci, pod wodzą Kraka (Croscusa) przemierzywszy Galie, niszczą liczne miasta i wiele kościołów.Gdy jednak niebacznie sam król wybiega pod Arelatum, zostaje pojmany przez Marcjana, miejscowego namiestnika rzymskiego. I stomotnie potraktowany za zdobycie i ograbienie miast, zostaje zamęczony na śmierć.

Tak więc wszystko w zasadzie się zgadza, tylko postać Kraka, którą znamy z dziejów mitycznych Polski została skontruowana z kilku różnych władców o tym samym imieniu.

 

---

tagi: polacy  historia  czesi  rzym  mity  wandalowie  burgundowie  swebowie 

	Pioter
	7 stycznia 2024 06:27

14     1354    7 zaloguj sie by polubić