W zasadzie na początku tej notki mógłby się znaleść jakikolwiek banknot ze słoniem, ale chyba ten z Kenii będzie najbardziej odpowiedni.Widzimy bowiem na nim pomnik w Mombasie nad Moi Avenua, a przynajmniej jego fragment. Pomnik ten został wybudowany w 1952 roku z okazji wizyty królowej Elżbiety II.

Kość słoniowa była wykorzystywana już w starożytności. Zarówno Egipcjanie, Grecy jak i Rzymianie wykorzystywali ją w celu wytworzenia precyzyjnych, kosztownych i ozdobnych figur bóstw czy szkatułek na przedmioty sakralne. Podobnie, jak opisywany w poprzedniej notce róg jednorożca wykonywano z niej również przedmioty określające status władcy, ale, że nie była aż tak niedostępna, mogli sobie na nią pozwolić nie tylko książęta, ale nawet szlachta czy kupcy. W końcu w XIX wieku zaczęto już wykorzystywać ja przemysłowo do produkcji kuli bilardowych, guzików, uchwytów na sztućce, klawiszy fortepianu, ustników do fajek opium, itd. Kość słoniowa jest również w miarę wydajna - tonę surowca można pozyskać z 18 dorosłych osobników. Zapotrzebowanie przemysłu na ten surowiec (dodatkowo powodowane modą w szuce) spowodowały przetrzebienie stad słoni w Afryce. W latach 80-tych XX wieku populacja słoni spadła z 1,3 mln sztuk do 600 tys szt (w całym dziesięcioleciu).

W 1973 roku w Waszyngtonie podpisano traktat CITES, którego zadaniem jest ochrona zagrożonych roślin i zwierząt. Od samego początku słonie afrykańskie i azjatyckie zostały w tym traktacie objęte ochoną. Ale z powodu nieszczelności traktatu słonie afrykańskie podzielono na kategorie, gdzie dozwolono eksport kości słoniowej z Botswany, Namibii, RPA i Zimbabwe (do pewnego czasu oczywiście - do 1997). Równocześnie urzędnicy CITES zezwolili na sprzedaż zapasów kości słoniowej z Singapuru (270 ton) oraz Burundi (90 ton). Wprowadzono również zakaz wykorzystywania kości słoniowej w przemyśle oraz zakaz handlu (wtym za pośrednictwem eBaya w 2007). W 2008 roku 108 ton kości słoniowej z RPA zakupiły Chiny. Sprzedaż kości słoniowej jest ściśle reglamentowana i monitorowana, a jakiekolwiek większe zamówienia drogą oficjalną spotykają się z oporami CITES, wcale nie z obawy o życie zwierząt, a z obawy o spadek cen surowca.

W takiej sytuacji na zapotrzebowanie na towar luksusowy odpowiadają kłusownicy i przemytnicy. W czerwcu 2013 roku w Nowym Jorku skonfiskowano ponad 1000 szt kłów słonii pochodzących z nielegalnych źródeł. Zostały one sprasowane w kruszarce do skał, aby wysłać wyraźną wiadomość, że nielegalny handel nie będzie tolerowany. Podobnie postępują władze krajów afrykańskich, np Kenii, gdzie w 2016 roku po skonfiskowaniu około 100 ton kości słoniowej po prostu ją spalono.

Nie chodzi więc wcale o ochronę zwierząt, a o utrzymanie rentowności i monopolu na rynku.

---

tagi: kenia  bankot  kość słoniowa 

	Pioter
	24 lipca 2019 20:28

8     1492    6 zaloguj sie by polubić