Dziś w Grecji do obiegu (kolekcjonerskiego) wchodzi nowa moneta wybita z okazji 20 rocznicy śmierci Antonisa Samarkisa. Jak opisuje grecka ciotka Viky Samarkis był dość ciekawym pisarzem.

Oto biogram [by google translate]: Antonis Samarakis urodził się w Atenach w 1919 roku. Po ukończeniu drugiej szkoły średniej szkoły Varvakeio studiował prawo na Uniwersytecie w Atenach . W czasie okupacji hitlerowskiej brał udział w narodowym ruchu oporu, w 1944 został aresztowany przez hitlerowców i skazany na śmierć, jednak udało mu się uciec. W 1963 roku ożenił się z Eleni Kourebaną. Pracował jako ekspert Międzynarodowej Organizacji Pracy Organizacji Narodów Zjednoczonych w wielu krajach w kwestiach społecznych, a w 1989 roku został mianowany Ambasadorem Dobrej Woli UNICEF na rzecz dzieci na całym świecie. Jego pierwszy znaczący występ na polu literackim miał miejsce w 1954 roku wraz z publikacją zbioru opowiadań Poszukiwana jest nadzieja . Jest jednym z najczęściej tłumaczonych greckich prozaików , ponieważ jego dzieła zostały przetłumaczone na ponad 30 języków. Praca Samarakisa zawiera silny element skargi społecznej i odzwierciedla jego osobiste obawy dotyczące teraźniejszości i przyszłości współczesnego społeczeństwa. Używał prostego języka i bezpretensjonalnego stylu, a do swoich bohaterów podchodził z silnie antropocentrycznego punktu widzenia. Cechowała go miłość do młodych. Jego własnym pomysłem było utworzenie Parlamentu Młodzieży , co doprowadziło do organizacji nieformalnych posiedzeń parlamentu, na których głos oddaje się młodym ludziom z całego kraju. Antonis Samarakis zmarł 8 sierpnia 2003 roku . Zgodnie z jego wolą jego ciało zostało przekazane Uniwersytetowi w Atenach do badań przez studentów medycyny.

W zasadzie nic specjalnego. Zwykła kariera greckiego pisarza, o którym większość z nas słyszy pewnie pierwszy raz w życiu.

Ale to nie ważne. W Wiki znajduje się bowiem wyłącznie jedno omówienie jego książki. Książki pod tytułem Błąd. Przyjrzyjmy się jej więc.

Obywatel jest uważany przez Bezpieczeństwo za podejrzanego o spisek przeciwko reżimowi. Jedyna osoba, która mogła potwierdzić jego winę, nie żyje, zamordowana przez agentów reżimu. W ten sposób umysł wymyśla „Plan”, dając podejrzanemu możliwość myślenia, że ​​może uciec, w takim przypadku automatycznie zostaje mu udowodniona wina. W schemacie biorą udział dwie centralne postacie, agenci reżimu: śledczy, któremu reżim ma całkowite zaufanie, oraz agent nazywany „menedżerem”. Plan obejmuje transport podejrzanego drogą, a następnie promem do Centrali, gdzie będzie on przesłuchiwany. Jednak podczas jazdy samochodem pojawia się rzekomy problem z samochodem, w związku z czym śledczy wraz z podejrzanym będą zmuszeni zatrzymać się w hotelu, podczas gdy menadżer ma przebywać w warsztacie samochodowym. Przesłuchujący zasugeruje podejrzanemu, aby wybrał się na spacer po mieście, aby dać mu „szansę” na ucieczkę. Podejrzany nie podejmuje takiego wysiłku ze względu na strach, jaki go dręczy. Po powrocie do hotelu podejrzany będzie miał niepowtarzalną szansę na ucieczkę, gdy śledczy zostanie na krótko uwięziony w toalecie z powodu zaciętych drzwi powstałych w wyniku nagłego przeciągu w oknie. Następnie podejrzany popełnia fatalny błąd, próbując wymknąć się śledczemu. W tym momencie przesłuchujący, ten fanatyk reżimu, zdaje sobie sprawę, że nie było dla niego możliwe wydanie człowieka, z którym spędził nawet kilka prostych, codziennych, ludzkich chwil. Jedno po drugim, zdjęcia ze wspólnego spaceru, piłki nożnej, w którą grali z dziećmi, dziewczyn, które poznały i które poszły z nimi na plażę, przejażdżki do wesołego miasteczka itp. Ale mając teraz broń przełożonego (menedżera) wycelowaną przeciwko nim obojgu, zdał sobie sprawę, że w tym doskonałym planie, który został w każdym szczególe przewidziany w Specjalnej Służbie Bezpieczeństwa i obliczony z matematyczną precyzją, w tym reżimie A dzielącej ludzi na tych, którzy są z nim i tych, którzy nie są, następuje krytyczny, fatalny błąd.

Treść książki (jak wynika z opisu w wiki) raczej nijak nie trzymie się logiki. Jaki sens bowiem dla władz bezpieczeństwa jakiekokolwiek państwa ma organizowanie aż tak wielkiej prowokacji mającej na celu udowodnienie czyjejś winy? Prościej przecież wymusić zeznania torturami, jak to było robione również w Grecji w okresie gdy książka schodziła z prasy drukarskiej.

I jak to z książkami z beznadziejną treścią bywa, książka została uhonorowana nagrodami: w samej Grecji w 1966 roku, oraz we Francji w 1970. Ta druga nagroda to Grand Prix Literatury Policyjnej. A pięć lat później Francuzi nakręcili nawet na jej podstawie film.

Ale wróćmy do naszej rzeczywistości. Czy w ten sposób słowami Talleyranda dyscyplinowany jest Izrael? A może te ostrzeżenie wysłano Pistoriusowi?

---

tagi: grecja  dyplomacja  moneta  pisarz 

	Pioter
	31 października 2023 08:20

7     1113    5 zaloguj sie by polubić