Wśród tabliczek znalezionych w bibliotece w Sultantepe jest również powieść o niejakim Gimilu-Ninurta. Zaczyna się ona tak:

Był człowiek z Nippur słaby i biedny, imię jego Gimil - Ninurta. Był człowiekiem stroskanym. W mieście swym Nippur mieszkał pracując ciężko, lecz nie miał z tego srebra przeznaczonego swojej klasie, ani nie posiadał złota, przeznaczonego jego stanowi.

Gimil całymi dniami próbował poprawić swój los, ale jedyne co udało mu się wymyślić to sprzedaż jedynej swojej szaty i zakup za nią kozy. Początkowo miał zamiar wydać ucztę, na którą chciał zaprawisić przyjaciół, ale po zorientowaniu się, że brakło pieniędzy na piwo, postanowił zwrócić się do burmistrza Nippur z prośbą. Nawet do wpuszczono przed oblicze władcy miasta, ale ten, po wysłuchaniu sprawy i zorientowaniu się, że przyprowadzona koza wcale nie ma być łapówką za wydanie wyroku w jego sprawie (Jakie jest twoje przewinienie, że mi prezent przynosisz), a Gimil ma jakieś wygórowane ambicje, spełnił jego prośbę w dość ciekawy sposób: Daj mu, Nippuryjczykowi, kości i ścięgna, nalej mu ze swego naczynia trzeciorzędnego piwa, odeslij go, wyrzuć za bramę.

Okradziony z całego majątku i potraktowany gorzej niż żebrak Gimil postanowił sę zemścić. Udał się więc do pałacu królewskiego i został dopuszczony przed oblicze samego władcy, gdzie wyłożył swoje żądanie: Panie, ludzkościu królu, który potęgujesz dobry los. Niech dadzą mi wóz na twój rozkaz, tak, bym choć przez jeden dzień osiągnął to, co zapragnąłem, zapłata moja wyniesie 1 minę czerwonego złota.

Król jednak zamiast wyrzucić przybłędę za bramę postanowił nadać mu na okres jednego dnia atrubyty możnowładcy. Sam zaś Gimil schwytał dwa ptaki, umieścił je w zaplombowanej i zapakowanej klatce i udał się z tą klatką ponownie do burmistrza Nippur. Tam, powitany tym razem jak przystało na możnowładcę, w trakcie uczty powiedział, że w paczce, która ma ze sobą jest złoto przeznaczone dla świątyni Enlila. W nocy Gimil złamał pieczęcie i wypuścił ptaki z klatki, a rankiem oskarżył burmietrza o kradzież świątynnego złota. Otwarte jest wieko skrzyni, zabrane złoto. Gimil-Ninurta w rozpaczy swego serca rozdarł szatę, przystąpił do burmistrza i odpłacił mu się. Od głowy aż po stopy jego nóg wszystkie członki jego ćwiczył zadając mu ból.

Za odstąpienie od dalszego wykonywania kary za kradzież świtynnego złota i nie wspominanie o tym przykrym incydencie tym razem łapówkę wręczył burmistrza. Gimil otrzymał od niego 2 miny złota oraz nową szatę. Ale widać mu to nie wystarczyło, bowiem postanowił pobawić się dalej kosztem obitego urzędnika.

Przebrany za lekarza pojawił się ponownie u bram burmistrza i po przedstawieniu się jako lekarz pochodzący z Isin (gdzie była akademia medyczna) zabrał się za jego leczenie. Na początku poprosił służbę, aby położyła burmistrza w ciemnym miejscu, gdzie nikt nie będzie przeszkadzał w leczeniu. Gdy to zostało wykonane wyprosił ich, związał burmistrza i rozpoczął terapię szokową, tnz po dokonaniu dokładnych oględzin obitego urzędnika wyjął kij i naniósł poprawki w poprzednio pominętych z powodu pośpiechu miejscach. Pobrał od służby zwyczajową zapłatę za leczenie i opuścił jego domostwo.

Ale to nie był koniec zabawy. Obity urzędnik starał się nie opuszczać domu i znacznie wzmocnił swoją ochronę. Ale gdy tylko burmistrz jako tako doszedł do siebie przed bramą pojawił się ponownie Gimil i przedstawił się teraz służbie: Do bramy burmstrza zbliżyłem się ja - człowiek z kozą.

Natychmiast rozpoczęto jego poszukiwania, tymczasem Gimil ukryty po mostem czekał do dogodną okazję. Gdy tylko burmistrz został sam Gimil zbliżył siędo niego i powtórzył terapię, obijając go ponownie kijem. Następnie powiedział: Z powodu jednego nieszczęścia, ktore na mnie nałożyłeś, zapłaciłem ci trzykrotnie. Następnie odszedł w step i nikt go więcej chyba już nie widział. A burmistrz bardziej zmarłemu niż żywemu podobny wczołgał się do miasta.

Tabliczka kończy się dość ciekawym tekstem:

Zgodnie z pierwowzorem sprawdzono i przejrzano. Pismo Nabu-rrihta-usur, uczonego w piśmie, nauczyciela w szkole, Nabu-aha-iddina, przełożonego. Do przeczytania przez Qurdi-Nergala.

Ktokolwiek zabierze tę tabliczkę, niech bóg Ea go zabierze! Na rozkaz boga Nabu mieszkającego w Ezida, niech nie będzie nasycony potomstwem i następcami!

W miasięcu Adar, dnia 21, za eponimatu Hanani, burmistrz miasta Til-Barsib.

Tabliczki mojej nie zabieraj, nie rozbijaj pojemnika na tabliczki. To jest nakaz boga Ea, króla Apsu.

 

---

tagi: sumer  kontrola  folozof 

	Pioter
	19 czerwca 2023 04:53

5     1012    4 zaloguj sie by polubić