-

Pioter : Kiedy bogowie zorientowali się, że nie są w stanie zmienić tego co już się stało, stworzyli historyków.

Dorsz a sprawa kryzysu bankowego

10 grudnia 1894 roku oba banki działające w brytyjskim Dominium Nowej Fundlandii zamknęły swe drzwi po raz ostatni. I nigdy więcej ich ponownie nie otwartły. Te banki to: Commercial Bank of Newfoundland oraz Union Bank of Newfoundland. Od tego też dnia Nowa Fundlandia pozostała bez własnego systemu bankowego.

Jak do tego mogło dojść i co ma to wspólnego z dorszem?

Dominium Nowej Fundlandii miało własny system walutowy i bankowy (niezależny od kanadyjskiego) już od 1857 roku. Przyjęto przy tym, że 1 funt szterling był równy 4 dolarom (podobnie jak w Kanadzie zresztą), ale widoczne na nowofundlandzkich banknotach Britania czy królowa Wiktoria czekały na ławice dorszy, które były podstawą całej gospodarki tego kraju.Tylko, że niekontrolowane połowy dorsza sprawiały, że dorsze trafiały się coraz mniejsze, a o takich jak na widocznej fotografii z 1905 można było jedynie pomarzyć. Mniejsze połowy oraz coraz większa konkurencja ze strony rybaków francuskich i norweskich powodowały coraz większe zadłużenie rybaków z Nowej Fundlandii. Kredyty te były oczywiście brane w bankach nowofundladzkich, tym bardziej, że w zarządach tych banków zasiadali kupcy rybni.

Problemem dla tych banków był fakt, że przyznawano kredyty niespłacalne, byleby tylko ratować gospodarkę kraju. W statystykach publikowanych przez nie nie widać kryzysu, bo płynność finansową zapewniały inwestycje rządowe w rodzaju budowy kolei Newfoundland Railway czy odszkodowań ubezpieczeniowych po pożarze miasta St John, które w sumie dały 7 mln dolarów, które przez jakiś czas szły przez oba banki. Prócz tego ratowano się zaciągając kredyty w City, które były wyżej oprocentowane niż kredyty udzielane rybakom.

8 grudnia 1894 główny brytyjski odbiorca nowofundlandzkiego dorsza, mająca siedzibę w Londynie firma Powse, Hall and Morris zawiesiła działalność z powodu śmierci jednego z udziałowców. W tym momencie City zawiesiło kredyt udzielony Commercial Bank of Newfoundland oraz zażądało spłaty pozostałych kredytów. Bank próbował się ratować wzywając swoich dłużników do spłaty zaciągniętych pożyczek, ale rybacy i kupcy w Nowej Fundlandii pozostali wyłącznie z dorszem, którego nie mieli komu sprzedać. Ciężka sytuacja jednego z banków spowodowała natychmiastowe odbicie na kondycji drugiego banku. Ludzie w panice zaczęli masowo wycowywać oszczędności. 10 grudnia oba banki zostały zamknięte. Krach systemu bankowego spowodował również olbrzymi kryzys, bo banki te prócz funkcji typowo bankowych były również emitentami pieniądza dla Nowej Fundlandii, więc nagle okazało się, że wycofane oszczędności (o ile nie były w złocie, a w banknotach) są makulaturą. Do bezrobocia spowodowanego upadkiem firm doszedł więc jeszcze kolejnny czynnik - brak zaufania dla banków.

Dziś opisuje się, że bardzo szybko w Nowej Fundlandii pojawiły się banki kanadyjskie, aby przejąć i zagospodarować cały rynek. Ale nie jest to całkowita prawda.

Emisją nowych pieniędzy dla Nowej Fundlandii zajął się rząd dominium, a konkretniej Ministerstwo Robót Publicznych, które próbowało przestawić gospodarkę kraju z połowów dorsza na górnictwo węgla.



tagi: kanada  banknoty  nowa fundlandia  dorsz 

Pioter
14 marca 2019 18:48
3     1228    7 zaloguj sie by polubić

Komentarze:

Paris @Pioter
14 marca 2019 20:54

Wspanialy wpis, Panie Pioterze...

... i znowu wszystko kreci sie wokol rybek, a konkretnie dorsza.  Ja na dorszu i kargulenie sie wychowalam... te dwie ryby byly serwowane przez moja mame prawie codziennie... dorsz i kargulena byly w latach 70-tych baaardzo tanie, a ja i rodzenstwo przepadalismy za nimi.

Rzeczywiscie o takich dorszach jak na Panskiej fotografii mozna dzis tylko pomarzyc, ale ja takie jeszcze widzialam w Bretanii... oczywiscie w muzeum przetworstwa dorsza... zwiedzenie tego muzeum - to byla dla mnie naprawde wielka atrakcja, polaczona ze zdobyciem bardzo ciekawej profesjonalnej wiedzy o wykorzystaniu i przerobie dorsza dawniej, 100 lat temu i obecnie. 

A co do wpisu - to ciekawe, lokalne polaczenie - dorsz i bank.

zaloguj się by móc komentować

tomciob @Pioter
15 marca 2019 16:01

Witam.

Piękny jest ten nowofunlandzki dolar, dwudolarówka zresztą też. Co ciekawe, oba łączy rewers, choć awersy mają różne. Co jest centralnym obrazkiem na rewersie? Ano to:

https://en.m.wikipedia.org/wiki/Supreme_Court_of_Newfoundland_and_Labrador

I to:

https://en.m.wikipedia.org/wiki/Great_Seal_of_Newfoundland_and_Labrador

A co być powinno? Ano to:

źródło zdjęcia

Jednak tamto zdecydowanie lepiej wygląda na banknocie.

Pozdrawiam

zaloguj się by móc komentować

tomciob @tomciob 15 marca 2019 16:01
15 marca 2019 16:34

No i mały fragment z angielskiej wiki o polowaniach na foki:

"Newfoundland and Labrador and the Gulf or St. Lawrence were the first regions to experience large scale sealing. Migratory fishermen began the hunting from as early as the 1500s. Large-scale commercial seal hunting became an annual event starting in 1723 and expanded rapidly near the turn of the 18th century. Initially, the method used was to ensnare the migrating seals in nets anchored to shore installations, known as the 'landsman seal fishery'. The hunt was mainly for the procurement of seal meat as a form of sustenance for the settlements in the area, rather than for commercial gain.

From the early 18th century English hunters began to range further afield - 1723 marked the first time that hunters armed with firearms ventured forth in boats to increase their haul. This soon became a sophisticated commercial operation; the seals were transported back to England, where the seal's meat, fur and oil were sold separately. From 1749, the import of seal oil to England was being recorded annually, and was used as a lighting oil, for cooking, in the manufacture of soap and for the treating of leather."

"Sealing reached its peak in Newfoundland in the 1860s, with the introduction of more powerful and reliable steamships that were capable of much larger range and storing capacity. Annual catches exceeded the 400,000 mark from the 1870s and smaller sealers were steadily pushed out of the market.

The first modern sealing ship was the SS BearSS, built in Dundee, Scotland in 1874 as a steamer for sealing. The ship was custom-built for sealing out of St. John's, NewfoundlandSt, and was the most outstanding sealing vessel of her day and the lead ship in a new generation of sealers. Heavy-built with six inch (15.2 cm) thick wooden planks, Bear was rigged as a sailing barquentine but her main power was a steam engine designed to smash deep into ice packs to reach seal herds.

At the time of her arrival in St. John's, there were 300 vessels outfitted each season to hunt seals, but most were small schooners or old sailing barques. The new sealing ships represented by Bear radically transformed the Eastern North Atlantic seal fishery as they replaced the hundreds of smaller sealing vessels owned by merchants in outports around Newfoundland with large and expensive steamships owned by large British and Newfoundland companies based in St. John's. Owned at first by the Scottish firm W. Grieve and Sons, she was acquired in 1880 by R. Steele Junior."

źródło

Na banknotach nie ma więc żadnych przypadków ale jest cała historia biznesowego wykorzystania tego rejonu przez GB z oczywistym pominięciem drastycznych szczegółów.

zaloguj się by móc komentować

zaloguj się by móc komentować