>obaj bracia Scypionowie: Afrykański i Azjatycki

To jest historia o tym, że zawsze trzeba mieć SWOICH ludzi, których darzy się DOZGONNYM ZAUFANIEM. A oni co by nie zrobili i jak dziwnie, czyli innowacyjnie by nie działali, będą działali dla SWOICH.

A o TAKICH freaków, było ciężko, jest ciężko i będzie cieżko.

>Tylko kim byli dla nich swoi?

Tak, to też trzeba mieć na uwadze. Dziś DONALD HITLEROWIEC też kogoś traktuje jako SWOICH, no i oczywiście PREZES (który ponoć całym ŚWIATEM włada) też kogoś traktuje jako SWOICH.

Mnie było ŁATWIEJ funkcjonować, przy PREZES-ie. Choć nie uważałem, że włada całym światem. Ani też nie czułem się SWOIM.  

Tyr vs  Syfon? W zasadzie możliwe wytlumaczenie

Co do Hannibala Barkasa to on zaczął znacznie wcześniej działać na korzyść Rzymu. Samo wygubienie wojsk pancernych (słoni) podczas przeprawy zimą przez Alpy było bezsensowne, skoro spokojnie mógł zebrawszy armię popłynąć okrętami z Messyny do Italii.

To z jego oficjalnej biografii: Już w wieku dziewięciu lat Hannibal błagał rodzica, by ten zabrał go ze sobą na wyprawę do Hiszpanii. Hamilkar zgodził się, ale jeszcze przed wyjazdem kazał synowi złożyć przysięgę wiecznej nienawiści wobec Rzymu. Dziewięciolatek ma złożyć taką przysięgę?

A co do zaskoczenia Rzymian to pewnie rzeczywiście byli zaskoczeni postawą Hannibala: Marsz przez nieznane masywy górskie zmniejszył jego armię niemal o połowę. To jest początek kampanii, do żadnej bitwy jeszcze nie doszło, a połowy armii inwazyjnej już nie ma.

Robię co mogę, ale nie ma opcji "edytuj komentarz". Piszę na smartfoniw, a że palce mam grubsze niż te "klawisze" to często wbije sie sąsiedni klawisz. Czasem robię tłumaczenie co trudniejszych wyrazów...:). Ale uważam,,że "ósemka" w środku wyrazu nie przeszkadza aż tak bardzo w prawidłowym odczytaniu...:)

Wiem.

ale nie puszczałbym tego płazem (?)

Zajrzyj na prywatną pocztę...znowu coś wysłałem...:)

Scypion Afrykański i Hannibal, kiedy spotkali się przed bitwą pod Zamą, każdemu generałowi towarzyszył jedynie tłumacz. Według relacji Liwiusza dialog wyglądał mniej więcej tak: Hannibal przemówił pierwszy: „Jaka ironia losu, że najpierw walczyłem z Rzymianami w zawziętej bitwie z twoim ojcem, a teraz los postanawia, że ​​błagam o pokój z jego synem. Bogowie mają skłonność do igrania z wydarzeniami. Scypion odpowiedział: „Ta wojna trwa już wiele lat. Zginęli zarówno mój ojciec, jak i wujek oraz wielu innych ludzi po obu stronach”. Hannibal: „I straciłem obu moich braci, Hazdrubala i Mago, ludzi o doskonałej odwadze i zdolnościach. Być może byłoby lepiej, gdybyśmy my, Kartagińczycy, byli zadowoleni z naszego imperium w Afryce, a wy, Rzymianie, ze swojego w Italii . Ale wydarzenia łatwiej jest potępić niż odzyskać.”

Scypion „W obu wojnach, które toczył mój i wasz kraj, wy sami byliście agresorami. W pierwszej wojnie niebezpieczeństwo groziło naszym sojusznikom, Mamertynom, a w tej wojnie zniszczenie Saguntum przepasało nas sprawiedliwą i pobożną bronią. Bogowie są świadkami, którzy rozstrzygnęli kwestię poprzedniej wojny i rozstrzygną kwestię obecnej wojny zgodnie z prawem i sprawiedliwością. Hannibal: „Ty, Scypion, wydajesz się być generałem najwyższej klasy, tak jak ja. Czym byłem pod Trasimene, tym jesteś dzisiaj. Ale dobrze by było, gdybyś zawiązał z nami pokój tu i teraz. Podejrzewam, że twój umysł może być bardziej skłonny do podboju niż do pokoju, ale powinieneś rozważyć nie tylko to, co się wydarzyło, ale także to, co może jeszcze nastąpić. Nie możesz polegać na Fortunie; ona jest zmienną boginią. W ciągu jednej godziny możesz stracić wszystko, co zyskałeś przez lata. W niczym innym jak na wojnie wydarzenia odpowiadają ludzkim kalkulacjom. Wszystko jest do twojej dyspozycji, jeśli chcesz zawrzeć pokój, ale w bitwie musisz zadowolić się szczęściem, które narzucą ci bogowie. Rzadko kiedy bierze pod uwagę niepewność wydarzeń człowiek, którego fortuna nigdy nie oszukała. Dobrze byłoby, gdybyś pamiętał przykład swojego generała z naszej ostatniej wojny, Konsula Marcusa Atiliusz Regulus. Osiągnąłby największy sukces i sławę, gdyby po zwycięstwie udzielił pokoju naszym ojcom, gdy o to prosili, ale nie powstrzymując swojego szczęścia, które go unosiło, upadł z hańbą proporcjonalną do jego wysokości. „Co prawda dyktowanie warunków pokoju jest prawem tego, który udziela, a nie tego, który o to zabiega, ale może nie będziemy niegodni nałożenia na siebie kary. Nie odmawiamy, aby wszystkie posiadłości, z powodu których rozpoczęła się wojna, należały do ​​was: Sycylia, Sardynia, Hiszpania ze wszystkimi wyspami leżącymi w jakiejkolwiek części morza między Afryką a Włochami. Pozwólcie nam, Kartagińczykom, zamkniętym w naszych wybrzeżach Afryki, patrzeć na was, gdyż takie jest upodobanie bogów, rozszerzających wasze imperium na obce narody, zarówno na morzu, jak i na lądzie. „Nie mogę zaprzeczyć, że ma Pan podstawy podejrzewać Kartagińczyków w związku z ich nieszczerością w zabieganiu o pokój w oczekiwaniu na decyzję. Szczerość, z jaką będzie zachowywany pokój, w dużej mierze zależy, Scypio, od osoby, przez którą jest on poszukiwany. Jak słyszałem, wasz Senat w pewnym sensie odmówił udzielenia pokoju, ponieważ posłom brakowało godności. To ja, Hannibal, proszę teraz o pokój i nie prosiłbym o niego, gdybym nie uważał tego za wskazane, ani też nie zaniedbałbym jego przestrzegania z tego samego powodu, dla którego o niego zabiegałem. Dołożę wszelkich starań, aby nikt nie żałował pokoju uzyskanego moimi środkami”. Scypion: „Doskonale zdaję sobie sprawę z niestabilności spraw ludzkich, Hannibalu. Biorę pod uwagę wpływ fortuny i wiem bardzo dobrze, że wszystkie nasze działania pociągają za sobą tysiąc ofiar. Gdybyś przyszedł do mnie, prosząc o pokój, zanim wyruszyłem do Afryki, moje zachowanie miałoby posmak arogancji i ucisku, gdybym cię odrzucił, ale teraz, kiedy ręcznie wciągnąłem cię do Afryki, pomimo twojego oporu i uników, Nie mam obowiązku traktować Cię z szacunkiem. „Nie zaoferowaliście nam niczego, czego byśmy już nie zyskali dzięki naszym zwycięstwom w tej wojnie. Rzeczywiście, musimy nalegać na odszkodowanie za statki Sekstusa Oktawiusza wraz z ich zapasami, które Kartagina zagarnęła i splądrowała w czasie rozejmu, kiedy zostały obrzucone wasze brzegi przez burzę. Jeśli zgodzisz się na takie warunki, być może będę miał sprawę do przedłożenia mojej radzie. Ale jeśli te rzeczy wydają się uciążliwe, przygotujcie się do wojny, ponieważ nie moglibyście złamać warunków pokoju”

Wiemy, że Hannibal nie przyjął warunków, a Zama była wielkim zwycięstwem Scypiona. Ustawka, która trochę inaczej się potoczyła?

Kiedy ​​Scypion spotkał Hannibala podczas misji dyplomatycznej do Antiocha III w okresie poprzedzającym wojnę między Rzymem a Królestwem Seleucydów, zapytał, kogo uważa za największych generałów wszechczasów. „Pierwsze miejsce dałbym Aleksandrowi” – ​​powiedział Hannibal. „Małą siłą pokonał armie, których liczebność była nie do zliczenia. Najechał najodleglejsze obszary, aż do Indii, miejsca, o których większości ludzi nawet nie śniło”

I kto byłby drugi w twojej ocenie? . „Drugie miejsce dałbym Pyrrusowi z Epiru. Był pierwszym, który opanował sztukę obozowania wojskowego i żaden inny generał nie wykazał się tak znakomitym rozsądkiem przy wyborze pola bitwy i rozmieszczaniu swoich żołnierzy. Potrafił także zjednać ludzi do tego stopnia, że ​​rdzenni mieszkańcy Italii woleli jego rządy od rzymskich”.

A kto byłby trzeci?” Uśmiechnął się. – Oczywiście, że on sam. „Ale co byś powiedział, gdybyś mnie pokonał pod Zamą?” „Wtedy postawiłbym się nie tylko przed Aleksandrem i Pyrrhusem, ale przed wszystkimi innymi dowódcami”. Był to rodzaj odwrotnego komplementu pod adresem Scypiona.

To wszystko, to wersje oficjalne, ale jak widać, te nieoficjalne są dużo ciekawsze. 

Dzięki

Czyli to była - ten dialog - również ustawką...:). Obaj biorąc ze sobą tłumaczy niejsko powiedzieli sobie coś takiego "Ta rozmowa jest nagrywana, a więc...pogadajmy jak wrogowie".